Tencere Tava|✓

49

Alarmın sesi her yeri esir aldığında bu sese daha fazla dayanamadım ve gözlerimi araladım. Aklım başıma geldiğinde sonunda yataktan  kalkmıştım. Bugün bizim ilk iş günümüzdü ve  ilk günden geç kalamazdım. Giyindiğim sırada aklıma dünkü mesaj gelmişti. Mesaj beklerken uyuya kalmıştım. Cevap verip vermediğink henüz kontrol etmemiştim. telefonu aldığımda kararsız kalmıştım cevap vermediyse hayal kırıklığına uğrayacağım biliyordum. Kaçmanın bir faydası yoktu.

Isabella
Eren Sensin değil mi?

05********
Evet benim.
Günaydın

Isabella
Eğer vaktin varsa bugün konuşabilir miyiz?

05*********
İşten çıktığım zaman olur mu?

Isabella
Tekrar haberleşiriz.
Görüşürüz.

Telefona şaşkınca baktım. Beklediğim gibi olmamıştı. Benimle ne konuşacaktı ki? Ben olduğumu nasıl anlamıştı hemen? Kafamdaki sorulardan kurtulamıyordum. Her şey çok ani olmuştu.  Nerdeyse geç kaldığımı fark ettiğimde koşarak odadan çıktım.

Kızlara yetiştiğimde soluk soluğa kalmıştım. Nefesim düzene girdiğinde kendimi toparlayıp içeri girdim. Klasik bir tanışma faslından sonra uzunca bir toplantı yapılmıştı. Benim aklım hâlâ Isabella'daydı. Ne konuşmak istemişti ki?

Ecmel kolunu karnıma doğru vurduğunda daldığımı fark edip kendimi toparlamıştım. Toplantı sonunda bittiğinde yemek yapmak için hazırlığa başlamıştık.

İlk günün heyecanıyla ufak tefek sakarlıklar yapmama rağmen beni en çok heyecanlandıran o mesajdı. Her ne kadar inkar etsemde düşündüğüm tek şey ne konuşacağımız olmuştu.

İlk günün yorgunluğu üstüme çöktüğünde sonunda bittmişti. Rahat ve geniş bir mutfakta çalışmak her zaman daha kolaydı. Bu kadar talep gören bir yerde çalışmak ise her koşulda yorucu ve eğlenceliydi.

Üstümü hızla değiştirip çıktım. Kızlara önceden erken gideceğimi söylediğim için beklemeden çıkmıştım.

Pek fazla bir yer bilmediğim için kaldığımız otelin lobisinde buluşmaya karar vermiştik. Yolu hatırlıyordum ama karmaşık geliyordu. Sabah yanından geçtiğim fırını fark edince yolu hatırlayıp hızla yürümeyi sürdürmüştüm.

Kalbim heycanla atıyordu. Merakım yavaş yavaş kuvvetleniyordu. Ne söyleyeceği hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Yinede bu umurumda değildi. Onu tekrar görmenin verdiği bu heyecan çok farklıydı...

Otel uzaktan görüldüğünde rahatlamıştım. Kaybolmadan geldiğim için derin bir nefes almıştım. İçeri girdiğimde gözlerim onu aradı.

Kapı açıldığında oraya döndüm. Onu görünce ayağa kalktım. Beni fark ettiğinde telaşla bana doğru koştu ve sarıldı...

Yaşadığım şokun etkisiyle donakalmıştım. Bir süre sonra kendime geldim. Omuzlarını tutum,her ne kadar ayrılmak istemesem de yaptığım doğru değildi bu yüzden onu hafifçe uzaklaştırdığımda şaşkınca bana baktı.

- Özür dilerim senin muhafazakar olduğunu unutmuşum.

- Sorun değil daha dikkatli olmalısın.

Kalbimin hızla arttığını  fark ettiğimde onun bunu anlamamasını içten içe istiyordum.

- Nerden başlayacağımı bilemiyorum gerçekten. O kadar karışık ve karmaşık bir durum ki hangi kelimeleri şeçeceğimi bile bilmiyorum...

Bir süre hiç konuşmadan başını önüne eğmişti. Bu beni biraz korkutsada fazla tepki vermekten Korkuyordum.

Bir anda gözlerimin içine bakınca o an ne hissedeceğimi bilmez bir vaziyette kalmıştım.

- Benimle evlenir misin?

Duyduklarım karşısında bir an aklımı yitirmiştim sanki. Evlenmek... Evlilik neydi? Birbirini seven iki insan bir araya gelirdi ve buna evlilik adını verirdik.

Onun dedikleri yavaş yavaş beynimde yankılanıyordu kelimeleri duyuyordum fakat anlamlarını anlamıyordum ne manaya geldiklerini bir türlü çözemiyordum ya da beynim duyduklarının şokundan hiçbir şey kavrayamıyordu...

Hiçbir şey istediğim gibi olmadı ve  neredeyse baş ağrısından ölüyorum. Migrenim tutuğu için şu an çok kötüyüm. İğrenç bir bölüm oldu farkındayım.. Özür dilerim