Father-In-Law Is My Boyfriend(Completed)

(31)

(Zawgyi)

ေလေတြက တျဖဴးျဖဴးႏွင့္ တိုက္ခတ္ေနသည္။ေနက ေခါင္းထိပ္တည့္တည့္ကို ေရာက္ေနေသာ္လည္း ညီညီ ထိုင္ေနသည့္ ေနရာမွ မဖယ္ခြာမိ။ေဆာင္းတြင္းစဝင္ခါစမို႔ ေနေရာင္ျခည္က အေႏြးဓါတ္ေပးေနသလိုေတာ့ရွိေနသည္။သို႔ေပမယ့္ ၾကာၾကာထိုင္ေနလွ်င္ေတာ့ ပူလာႏိုင္ေခ်ရွိသည္။ဒါလည္း ဘာအေရးလဲ။ညီညီ့ရင္ထဲက အပူေလာက္ ေနေရာင္ဒဏ္က ပူလာႏိုင္မွာတဲ့လား။

ခပ္ေဝးေဝးက ပ်ံသန္းသြားသည့္ ငွက္ငယ္ေတြဆီ အၾကည့္ေရာက္မိျပန္ေတာ့ သက္ျပင္းခပ္သဲ့သဲ့ခ်မိျပန္သည္။ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ မ်က္လံုးထဲ ျမင္ျမင္လာသမွ်ကို ၾကည့္မိၿပီး သက္ျပင္းေတြ ခ်ေနမိတာ ဦးထိန္ အိမ္ကေနျပန္လာစဥ္ကတည္းက။

ဒီကိုေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္အိမ္မွာကိုျပန္ေနခဲ့တာ ဒီေန႔နဲ႔ဆို ငါးရက္ေျမာက္တိတိ။ခ်မ္းၿငိမ္း ႏွင့္လည္းစကားမေျပာ။အိမ္ေရာက္လာကာစပ္စုၾကသည့္ လူတစ္စုကိုလည္း စကားမေျပာပဲ ေနလာလိုက္တာ ဝစီပိတ္က်င့္ေနသည္လားေတာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေမးခ်င္မိသည္အထိ။ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ေတာ့ ခ်မ္းၿငိမ္းက ခ်ိဳင့္တစ္လံုးႏွင့္ အခ်ိန္မွန္ေရာက္လာတတ္သည္။

အခ်ိန္တိုင္းေခ်ာ့သည္။ညီညီကေတာ့ လာပို႔သမွ် ဘာစကားမွျပန္မေျပာပဲ စား သည္။ညီညီ ရြာကို ျပန္ေရာက္လာကတည္းက ခ်မ္းၿငိမ္းလည္း ဦးထိန္ဆီမွ အကန္ခံလိုက္ရသည္။သတၱိမရွိ၊သရဲေဘာေၾကာင္သည္ဆိုသည့္ စြတ္စြဲခ်က္ႏွင့္ပါေလ။ခ်မ္းၿငိမ္းက အခ်ိန္မွီ အင္း...အခ်ိန္မွီေရာက္လာခဲ့သည္ပဲ ဆိုရမွာေပါ့။ဦးထိန္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ် အေၾကာင္းစံုေတြ သိရွိသြားခဲ့သည္။

အားလံုးသိသြားခဲ့ေတာ့ ညီညီ့ မ်က္ႏွာကို ဦးထိန္ ေစ့ေစ့ မၾကည့္ရဲေလေတာ့။ညီညီကေတာ့ မ်က္ႏွာေသ ႏွင့္ ရြာကိုျပန္ဖို႔ရာပဲ စိတ္ေစာခဲ့သည္။ပိုၿပီး ေဒါသထြက္စရာေကာင္းသည္က ဦးထိန္ဟာ ညီညီ ျပန္မည္ဆိုသည္ကို တစ္ခြန္းတစ္ေလမွ မတားခဲ့တာေပ။သိပ္ကို မုန္းဖို႔ေကာင္းသည့္လူႀကီး။

လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္လိုက္ စဥ္ မ်က္ခမ္းစပ္ဆီမွ မ်က္ရည္ေတြဆို႔တက္လာခဲ့သည္က ေလတိုက္တာ ၾကမ္းလာလို႔ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။