Geçmişin Mezarı (Tamamlandı)

GM | 10 | Çarmıhın Dört Bir Yanı

Selam ballar! Yeni bölümle karşınızayım... Lütfen yorumlarınızı esirgemeyin, sizin destekleriniz beni oldukça teşvik ediyor. Seviyorum sizleri!

Keyifli okumalar ve bol öpücükler!

🪦

Salı 20:48

Odamın bütün perdelerini kapatarak karanlık bir ortam yarattım. Akşam yemeğinden sonra düşünmeye fırsatım olmamıştı ama şimdi rahatça düşünebilecektim. Tabii Kuzey de öyle.

Odanın kapısını kilitleyip baş ucumdaki abajuru açtım ve Kuzey'e baktım.

''Bekleme orada Bilinmeyen, gel otur hadi,'' dedim sabırsızca.

Kuzey, ellerini belinden indirerek yatağa yaklaştı. Yatağın ayakucuna oturduğu sırada, ''Neler buldun?'' diye sordu.

Odanın ortasında gezinmeye başladım. ''Pek iç acıcı kanıtlar bulduğum söylenemez ama birçok şey buldum.''

''Fazlasıyla yorgunsun, Dedektif,'' dedi duygusuz bir sesle. ''Bugün garip bir gün geçirdik. Biraz otur, dinlen.''

Olduğum yerde durup ifadesini süzdüm. ''Linda'da katil olma potansiyeli var mıydı?''

Aniden sorduğum soru şaşırmasına neden olmuştu. ''Ne demek istiyorsun?''

''Sorumun cevabı ne Kuzey?'' diye sordum ona bir adım yaklaşırken. ''Evet mi? Yoksa hayır mı?''

Dudaklarını birbirine bastırıp başını ağır ağır iki yana salladı. ''Bir insanın katil olma potansiyeli nasıl anlaşılabiliyor?'' diye sordu ve sonra dilini yavaşça üst dudağında gezdirerek aklına bir şey gelmiş gibi gözlerini kıstı. ''Linda'nın birini öldürebileceğini hiç düşünmemiştim.''

Bu yetersiz bir cevaptı. Gözlerine bakmayı sürdürürken yanına yaklaştım. ''Eğer Linda yaşasaydı ve ölen başka biri olsaydı, bu konu hakkında ne düşünürdün? Şüphe duyulması gereken bir aile bireyi mi olurdu? Yoksa gerçek katilden koruman gerek bir aile bireyi mi?''

''Bilmiyorum, Dedektif,'' dedi anında. ''Ama sanırım onun için pek fazla şüphelenmezdim. Herkesle arası iyiydi.''

Dizlerimin üzerine eğilerek ellerimi Kuzey'in bacaklarının iki yanından yatağa dayadım. ''Bir insanı tanımlayabilmek için sadece hareketlerine bakmak yetmez Kuzey, aklının içini görmelisin. Cümlelerini takip etmeli ve bakışlarını kontrol altında tutmalısın,'' dedim gizemli bir tonda. ''Linda dışarıdan bakıldığında herkesle iyi anlaşıyor olabilir ama diğerlerine karşı bakışları nasıldı? Onlarla konuşurken ses tonu hangi oktavdaydı? Söylediği kelimeler kötü bir duyguyu barındırıyor muydu?''

Anlattıklarımı şimdi daha iyi anlamıştı. ''Bahsettiğin şey, iyi hareketleriyle ört bas ettiği kötü duyguların diğer yollarla ortaya çıkması, değil mi?''

Ciddiyetle başımı sallayarak ayağa kalktım ve yatağın kenarına oturdum.

Kuzey de bana doğru döndü. ''Linda en küçük kardeş olduğu için onu bazen olayların dışında tutarlardı. Yani şirket işleri, malikânenin durumu, hisseler... Bunun gibi birçok şeyin konusu açıldığında Linda, onu konunun dışında tutmalarına sinirlenirdi. Böyle zamanlarda da diğerlerine sergilediği tutum değişirdi. Onun birçok kez abilerine ya da ablasına karşı sert bir üslupla konuştuğunu veya terslediğini görmüştüm ama... ''

''Ama ne?'' diye sordum.

''Son zamanlarda bu hiç olmadı,'' dedi tek kaşını kaldırırken. ''Yani en son kayak merkezlerinin hissesi hakkında konuşuyorduk ve o zaman Linda payına düşen neyse onu alacağını söylemişti. Hiçbir aksilik çıkartmadan ona sunulanı kabul etmişti.''