DREAM AND REALITY [COMPLETED]

12

A/N: Sorry if ngayon lang ulit naka-update. Ang hina-hina talaga ng signal dito sa amin ngayon plus pa 'yung sangkadamakmak na modules(hindi ko pwedeng pabayaan or else mawawala ako sa top) plus din 'yung iba pang mga trabaho na dapat gawin, share ko lang naman HAHAHA. So hope you understand and thank you for the wait. So here's an update! Happy reading...

***

"Nay!" Lumapit naman atsaka yumakap si Stella sa Nanay niya na kakarating lang.

"Kamusta ka dito? Hindi mo ba pinapabayaan ang apo ko?" Napatingin naman sa gawi ko si Stella dahil hawak ko si Astreed pero ngumiti lang ako saka lumapit sa kanila.

"Hindi po. Sa totoo nga po ay bumait na siya sa anak namin. Siya na nga po ang nagbabantay kay Astreed ngayon. At maayos naman po siya dito." Ako ang sumagot sa mga tanong nito.

"Aba'y maayos naman. Sa bahay eh hindi niyan hinawakan ang anak niya at palagi pang nag-iinom."

"Nay!" Suway naman sa kaniya ni Stella.

"Totoo naman ah? Tigas-tigas pa ng ulo." Natawa naman ako saka inakbayan na ito.

"Huwag na po kayong mastress. Ganito po, kapag nahirapan naman kayo sa kaniya at inaway niya ang apo niya tulungan niyo akong igapos siya, okay?" Mahinang bulong ko kay Nanay Selia.

"Magandang ideya 'yan." Mas lalo naman akong natawa.

"Anong pinagbubulungan niyong dalawa, huh?" Tanong nito at kinuha si Astreed.

"Nothing. Let's go to the dining area. Mabuti pa at kumain na tayo. Siguradong gutom na si Nanay Selia dahil sa biyahe." Saad  ko.

"Wow! Nanay Selia? Kaano-ano mo?" Sarkastikong tanong ni Stella.

"Nanay mo na magiging Nanay ko na rin?" Pabalik na tanong pero inirapan lang ako nito.

"Oh, huwag na kayong mag-away. Kakarating ko pa lang nag-aaway na kayo kaagad." Awat naman ni Nanay Selia sa aming dalawa.

"Tama. Tama. Kumain na lang tayo." Sambit ko saka agad na pinaglagyan si Stella ng kanin at ulam sa plato nito dahil hawak-hawak niya pa rin si Astreed.

Nang matapos ay naupo naman ako sa upuan ko. "Kumain po kayo ng marami. Parang pumayat po kayo Nanay Selia ah? Baka sobra niyong pinapagod ang sarili niyo?" Tanong ko sa kaniya habang kumukuha ng kanin.

"Kailangan Iho eh. Kapag hindi ako kumayod ay wala akong kakainin." Sagot naman nito kaya tinapik ko naman ang balikat nito.

"Ngayon ay huwag na po kayong mag-alala. Hindi niyo na po kailangang magtrabaho. Basta po kapag nagutom kayo o gusto niyong kumain ay buksan niyo lang 'yung ref." Nakangiting saad ko.

"Nakakahiya naman ata sayo, Iho." Umiling naman ako.

"Huwag na po kayong mahiya. Dati nga eh walang hiya-hiya rin ako kapag pumupunta sa bahay niyo at nakikikain ng turon eh." Tatawant asik ko ng maalala iyon.

"Tapos ikaw din 'yung umubos ng latik. Ang takaw-takaw mo noon parang baboy tapos walang hiya ka talaga nun." Bigla namang saad ni Stella habang tumawa rin.

Napangiti naman ako at mas lalong lumakas ang tawa. Naalala niya pa iyon? Ibig sabihin ay hindi pa rin ako nabubura sa isip nito.

Ewan ko lang sa puso niya.

"Ikaw nga rin eh. Inubos mo 'yung paninda ni Nanay Selia na suman kaya wala siyang naibenta. Tapos hinabol ka niya ng walis-tingting sa kalsada." Bawi ko.

"Pareho lang kayong dalawa dati! Ang tatakaw pero hindi tumataba." Mas lalo naman kaming natawa sa sinabi ni Nanay Selia.

Nagpatuloy pa ang kwentuhan namin habang kumakain. Parang ang saya-saya lang dahil naaalala pa pala nila iyon.