× 11 ×

572 128 45
                                    

       "Kau lama lagi ke?"

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

       "Kau lama lagi ke?"

        Suara Jihoon yang agak bergema dalam bilik muzik tu mengejutkan aku, dahlah seorang-seorang aku kat dalam situ seramlah juga.

        Alah korang mengaku jelah, bilik muzik kat sekolah korang adalah antara tempat paling keras kat sekolah. Ish bukan keras sebab konkrit tu, ni keras sebab lainnnn haa faham kan?

         Kalau korang tak faham, takpelah. Aku malas nak terangkan. Nanti tanyalah adik-beradik korang. Kang aku cerita takut tak tidur pula malam ni. Aku tak nak bertanggungjawab!

          Balik kepada cerita aku tadi, ofcourselah aku terkejut tapi aku cepat-cepat urut dada. Dahlah aku sampai tersalah tekan kekunci kat piano sampai sumbang bunyi. Sakit pula telinga ni huhuhu

        "Wah coolnya!" Jihoon ambil tempat duduk sebelah aku setelah dia ambil kerusi plastik. Aku cuma tersenyum mendengar apa yang Jihoon cakap. Rasa nak tergelak pula tengok Jihoon sentuh piano hak milik sekolah tu hahhaha.

        Nampak comel pula tengok dia macam jakun macam tu.

        "Alah biasa-biasa jelah." Aku sambung tekan-tekan kekunci piano tu.

        "Aku sebenarnya nak buat pengakuan." Aku pandang Jihoon? Dah kenapa pula buat pengakuan bagai, macam baru lepas prank orang pula.

         "Aku selalu datang tengok kau bila ada pertandingan piano," katanya lalu merehatkan kepalanya di atas bahagian piano yang muat-muat untuk dia letak kepalanya.

          "Hahahah kenapa?" Saja aku tanya. Tak sangka pula ada orang menghargai bakat aku sobsob terharu pula kita!

          "Entahlah, tapi aku suka dengar kau main piano. Sedap," jawabnya.

          "Rumah kau takde piano?" tanya aku. Aku teringat pula aku pernah nampak dia kat luar pagar rumah aku, maksudnya dia tinggal kat taman perumahan yang sama dengan akulah kan?

          Taman perumahan aku kebanyakannya golongan orang elit yang tinggal di situ tapi aku tak kenal sangat jiran-jiran aku. Yang budak sebaya aku pun kebanyakannya sekolah private. Maybe Jihoon dengan aku jelah kot sekolah biasa, sekolah ni.

         "Ada tapi..." Terhenti sampai situ. Aku pandang wajah Jihoon, tunggu dia habiskan kata-kata dia. Jihoon macam nak tak nak je cakap. Dia tersenyum nipis sebelum pandang mata aku tepat.

          "Apa kata kau mainkan satu lagu untuk aku? Aku teringin nak dengar kau main." Jihoon cuba tukar topik. Dia cuba tekan kekunci piano itu.

          Kenapa Jihoon tak habiskan ayat dia? Mmm, takpelah adalah tu. Hal peribadi haa gituuu.

           Ya, aku tahu aku memang kawan yang sangat memahami huehue

          "Saya mainkan yang senang-senang jelah eh penat pula nak main yang susah-susah." Aku selak-selak buku notasi muzik aku, cuba cari mana-mana piano chord yang senang.


       Aku mainkan special ni untuk Jihoon! Tepuk tangan guys !

        "Wah ni yang dari Piano Tiles kan? Aku main game tu, rasanya ada satu lagu bunyi dia macam ni," kata Jihoon, tampak teruja selepas aku habiskan not teakhir aku. Aku angguk-angguk.

        "Nama lagu ni Bluestone Alley. Antara favourite saya. Kalau saya bosan saya main je yang ni," kata aku.

        Jihoon tiba-tiba angkat tangan, minta high five. Aku angkat kening tapi aku tepuk je balik tangan dia.

        "Lagu favourite aku juga," katanya lalu tersenyum senget.

          "Dahlah kau nak berkhemah buat unggun api ke apa kat sini? Jom balik!" Dia bangun dari kerusinya.

          Mendengar kata-kata dia baru aku perasan yang dah lewat. Aku tengok jam kat tangan, lagi 10 minit subway yang kami naik akan sampai.

          Jap aku cakap 10 minit ke tadi? 10 MINIT?

          "JIHOON JOM CEPAT BALIK NANTI TERTINGGAL SUBWAY!" Aku dengan kalut menurunkan penutup piano dan campak buku not aku dalam beg. Jihoon memang dah ready kat luar siap-siap.

         Flash, bagilah aku pinjam kuasa kelajuan kau sekarang pleaseeee

         Aku tarik tangan Jihoon lalu berlari keluar dari perkarangan sekolah. Tiba-tiba aku rasa menyesal dan rasa nak menyumpah dengan kedudukan bilik muzik yang ada kat hujung blok.

         Siapa yang sedap-sedap hati letak bilik muzik ni jauh-jauh? Tak pasal-pasal kena berlari macam masuk acara hari sukan pula grrr aku dahlah alergi buat benda-benda yang mengeluarkan peluh secara paksa macam sekarang.

         Kami sama-sama mengorak langkah ke stesen subway. Pernah dengar orang cakap masa itu emas? Haa sekarang aku jadikan dia sebagai moto hidup aku sepanjang larian aku ke stesen subway.

         "Rilekslah Eunji!" kata Jihoon, tak pasal-pasal dia pun kena tarik, mengikut jelah dia dari tadi sampai sekarang macam belangkas.

          "Tak boleh rileks rileks Jihoon! Nanti nak balik naik apa?" Aku masih lagi risau. Selagi kaki ni tak jejak lantai stesen subway dan dengar pengumuman ketibaan subway, aku tak tenang huhuh

          Nampaknya usaha aku tak sia-sia.

          "Yes! Tepat-tepat je kita sampai!" Aku bersorak kat tepi landasan subway tu, Jihoon kat sebelah tengok je gelagat aku sambil tutup-tutup muka.

           "Saya tak kenal dia ni entah siapalah dia ni," gumamnya perlahan.

           Aku still teruja sampailah...

           "Tahulah seronok," kata Jihoon. Aku angkat muka.

            "Seronok peluk aku kan?" Dia tersenyum senget.

             Jap aku peluk dia? EH AKU TERPELUK DIA ERRR

              Sumpah aku malu gila sekarang!

-----

Aku minta maaf kalau yang pasal piano, chord semua tu tak betul ke apa sebab aku tak main pun alat muzik ke apa (manalah tahu ada readers memang tahu ke tak pasal-pasal gue dikecammm)😂

Vote and comment! Korang rasa Eunji ni suka ke tak Jihoon ni? Mmm tak tahu tak tahuuu

• chewing gum • park jihoonWhere stories live. Discover now