ANLAŞMA (TAMAMLANDI)

Bölüm 33

Bölüm 33

Üç gün daha geçmişti. Bana ne olmuştu bilmiyorum. Kahvaltımı yapmıştım. Halam çağırmıştı, geçen günlerde yaptıklarını unuttuğu kesindi. Üstümü giyinmiştim. Merdivenlerin başına geldiğinde başım öyle şiddetli dönmüştü ki gözlerim kararmıştı.

Acıyan gözlerimi açmaya zorladım. Karşımda Emre'yi gördüm. Gülüyordu. Kaşlarım çatıldı. Anlamsızca yüzüne baktım.
"ne oldu bana?" etrafıma bakındım. Hastanedeydim.

Kaşlarını kaldırdı.
"bayılmışsın," dedi imayla.

"olabilir. Normal birşey." dedim. Normal birşey değildi. Bana olanlar normal değildi. Kabullenmek istemiyordum.

Emre kahkaha attı.
"aynen yenge çok normal, ben de günde üç defa bayılıyorum."

Gözlerimi devirdim. Koltuğuna yaslandı. Hâlâ sırıtıyordu. Söyleyeceği cümleleri tahmin ediyordum. Olmaması gereken şeylerdi... Kabul etmek zorunda kalacağım şeyler.

Gözlerimi korkuyla kaçırırken neşeli sesi kulağıma doldu.
"dayı oluyorum dayı!"

Biliyordum. Bu kadar erken beklememiştim sadece. Gözlerim karnıma indi. Elimi karıma götürdüm.
"ama olmaz ki... Ben dediğim gibi özel günümdeyim." bakışlarım donuklaşırken gözlerim doldu. Hazırlıksızdım.

"hamilelik öncesi kanamalar olması çok normal." dedi. Yanıma gelmişti.

"Okan'a söyledin mi?" diye sordum telaşla. Öğrenmesini istemiyordum.

"yo, birazdan söyleyecektim." dedi.

Dolan gözlerimle yalvarırcasına gözlerine baktım.
"Emre söyleme..."

Kaşları çatıldı.
"niye? Yoksa başkasından mı peydahladın masum yeğenimi?"

"saçmalama! ben... Hazır hissettiğimde kendim söyleyeceğim. Kimseye söyleme lütfen."

Başını sallamıştı.
"tamam. Sakin ol, söylemeyeceğim. Düşünsene, daha bir haftalık... Fasulye tanesinden bile küçük." dedi. Büyülenmişçesine konuşuyordu.

Kalakalmıştım. Ne yapacağımı bilmiyordum. Çok küçüktü. Aldırmayı asla düşünmüyordum. Bu oyunda duygulara bile yer yokken çocuk nereden çıktı Deren?

Ya o istemezse? Çok korkuyordum. Aldırmak istemiyordum. Aldırmayacaktım. Okan'a söylemek gibi bir düşüncem yoktu. En azından şimdilik.

Emre beni eve bıraktı. Banyo yaptım. Sıcak su bedenime çarparken karnıma dokundum. Bir bebek vardı burada. İçimde. Elimle karnımı okşadım.

Banyodan çıktım. Saçlarımı taradım. Üstüme rahat kıyafetler giyip yatağıma oturdum. Sigara içme isteğimi bastırdım. Bebeğin zarar görmesinden korkuyordum.

Dakikalarca boşluğu izleyip ne yapacağımı düşündüm. Ardından güçlü olmam gerektiğini kendime hatırlattım. Karnım acıktığında odadan çıktım ve aşağıya indim.

Asya elime frambuazlı kek tutuşturduğunda salona geçtim. Televizyonu açtım. Film izlerken tatlımı yedim.

Filiz bana meraklı gözlerle bakıyordu. Yanıma oturduğunda gözlerimi ona çevirdim.
"Deren Hanım sabah bayılmıştınız... Ne oldu? Daha iyi misiniz?"

Çayımdan bir yudum aldım.
"iyiyim. Midemi üşütmüşüm." dedim. İçi rahatlamış şekilde gülümsedi. Filiz geri gittiğinde dayanamayıp merak ettim ve Okan'ı aramıştım.

Açmadı.

Elimdeki tatlıyı kaçan iştahımla sertçe masaya koydum. Açmasındı. Bir daha ararsam şerefsizim.