Delikanlı

6.Bölüm "Meyhane"

Instagram: dolunaayyz

Olayların üzerinden iki hafta geçmişti. Bu iki hafta da Arafla hiç yüz yüze gelmemeye çalışmış evden dışarıya adımımı atmamıştım. En sonunda Aslı yanıma gelip beni zorla dışarıya çıkarmıştı. Mahallenin parkında banklara oturmuş çekirdek çitlerken Aslı da sinirli gözüküyordu. Geldiğimizden beri oldukça gergindi.

"Sana ne oldu kızım. Elinde olsa masayı kıracaksın."

Hırsla çekirdeği fırlatıp ellerini temizleyerek bana baktı.
"Özgür bey! Biz 3 yıldır birlikteyiz Dila. Annem sürekli darlıyor bu çocuk sana niye evlenme teklifi etmiyor diye. Ben de Özgüre biraz çıtlattım oralı bile olmadı. Üstüne üstün dedi ki benim bir geleceğimin olacağı belli değil, ben de o zaman sen yoluna ben yoluma dedim."

Şaşkınlıkla kaşlarım hava da Aslıya bakakaldım.
Ne yani ayrıldılar mı? Bir yandan Özgür bir yandan da aslı haklıydı. Özgür bu işleri bırakmadığı sürece geleceğinin olup olmayacağı belli değildi. Aslı da haklıydı Özgürle evlenip yuva kurmak istiyordu.

"Aslı anlıyorum haklısın, Özgürle bir yuva kurmak istiyorsun ama Özgürü de düşün. O, Araf, onlar ölüm ile burun buruna."
Dolan gözleriyle sıkıntılı bir nefes alıp başını onaylarcasına salladı.
"Korkuyorum. Her saniyem onu düşünmekle geçiyor. Ne zaman yanımda işte o zaman diyorum tamam korkma aslı bak yanında."

Zordu. Çok zor. İster istemez aklıma tekrardan Araf'ın dedikleri gelmişti. Aptal Dila! Niye karışıyorsun ki sen?
"Abim seni soruyor."
Gözlerim anında Aslıya çıktığında gözlerini kırpıştırarak şirince gülümsedi.

"Ne hakla?" O gün her şey bitmiş ve görüşmemek üzere birbirimizden kopmuştuk. Bunu bile bile neden beni soruyordu ki? Ben haksızdım, ve o kalbimi acımasızca kırıp beni kendinden uzaklaştırmıştı.

"Valla beni karıştırmayın."
Ellerini teslim olurcasına kaldırarak bana bakarken gözlerimi devirdim. Derdi neydi bu adamın.
O gün bana kimsin ulan sen derken iyiydi.

"Oo mahallemizin yeni kızı da buradaymış."
Kaşlarımı çatarak salına salına yanımıza gelen Aygül'e baktım. Aslı da anında öldürücü bakışlarını takınmış Aygül'e bakmıştı.
"Ben Aygül, bu mahallenin hatrı sayılır kişilerindenim."
Aslı kahkaha atarak Aygül'e küçümseyici bir bakış attı.

"Ne zamandan beri hatrı sayılır birisi oldun Aygül? Dur, abim seni reddettiğinde mi? O zaman daha çok küçümseyici olmuştun sanki?"

Yerimde rahatsızca kıpırdanarak Aygül'e baktığımda öfkeyle Aslıya bakmıştı. Bir erkek için kendini düşürmek ne kadar acınası bir haldi. Aygül yine de burnunu havaya kaldırarak bana küçümseyici bir bakış attığında kaşlarım çatıldı. Bu kızın benimle derdi neydi?

"Ben reddedilmiş olabilirim ama görüyorum ki yeni kızımızında delikanlıyla işi bitmiş. Ne oldu şekerim seni kullanıp attı mı yoksa?"

İşte şimdi gülme sırası bendeydi. Tehlikeli bir sırıtmayla yüzüne baktım. Beni kimse kullanamazdı.
"Ben kendimi kimseye kullandırtmam. Beni kendinle karıştırma. Arafla benim olayım seni ilgilendirmez. Haddini aşan konulara burnunu sokma yoksa o burnunu zevkle kırarım."

Ve o kıskanç bakışlar yine gözlerini bana dikmişti. Yazık..Arafla bir geleceğinin olduğunu düşünen mazoşist.
"Ben kimseye kendimi kullandırtmam. Ne diyorsun sen!"

"Şimdi delikanlı gelse seni çağırsa süs köpeği gibi peşinden koştur koştur gitmez misin?"
An be an bozulmuş bir şekilde yüzüme bakarken elini havaya kaldırmıştı ki kolunu sertçe tutarak buna engel oldum. Öldürücü bakışlarımla yüzüne bakıp dişlerimin arasında tıslarcasına konuştum.