Delikanlı

57. Bölüm "King & Queen"

Sabah erkenden Toprak abinin bizi aramasıyla apar topar dağ evine gelmiştik. Bu kadar acil çağırdığına göre önemli bir şey olmalıydı, merakla karşımızda oturan yarım saattir bize kıvranarak bakan çifte bakıyorduk. Onları bu kadar çok geren şey neydi bilmiyordum.

"Abi sabahın köründe kargalar bokunu yemeden bizi buraya çağırdın söyle ne söyleyeceksen! Evime gidip karımla uyumak istiyorum." Araf sinirle kaşları çatık bir şekilde abisine bakarken gerginlikle ellerini sıkıyordu.

Gülmemek adına dudaklarımı birbirine bastırıp sabahtan beri mızmızlanan kocama baktım. Kollarımın arasında uyumkatan zevk alan kocam zorla uyandırılmaktan nefret ediyordu..

"Bi dur lan, mızmız herif. Bugün çok önemli bir gün oğlum."

Bugün neden önemli bir gündü ki? Anlamamazlıkla Araf'a döndüğümde bilmediğini belli eder bir şekilde omuz silkti.

"Evet Araf ya, ne uyuması Allah aşkına!"

Şüpheyle gözlerimi kısarak karşımızda kıvranmaya devam eden Leylayla Toprak abime baktım. 
"Artık ne olduğunu söyleyecek misiniz?"
Leyla şüphelendiğimi anlamış olacak ki gerilerek Toprak abime döndü. Heyecanlı gözleri iki de bir bana bakıp duruyordu?

"Sen söyle birtanem."

"Yok Leyla'm sen söyle."

"Olur mu öyle şey güzel gözlüm sen söyle."

"Olur mu öyle şey Leyla'm, bu güzel haberi sen söyle."

Bir Leylaya bir Toprak abiye bakmaktan başım dönmüştü. Araf aniden ayaklanarak bağırmaya başladığında irkilerek gözlerimi kocaman açarak ona baktım.
"Yeter lan! Yarım saattir bir halt söylediğiniz yok, yürü Dila evimize gidiyoruz. Akşam geliriz o zaman söylersiniz!"

Aaa....Kocam kafayı yemişti. Bileğimden narince tutarak kaldırdığında Toprak abi telaşla ayağa fırladı.

"Biz evlendik!"

"Ne!"

Şokla büyümüş gözlerimle Toprak abiyle Leylaya baktım. Allahım inanamıyorum, resmen evlenmişlerdi. Araf gözlerini kocaman açarak inanmak ister gibi tekrarladı.
"Evlendiniz?"

Kozcu erkeklerinden de bu beklenirdi zaten..Aniden sessizce evlenmeye bayılıyorlardı. Gerçi, bizimkisi pek sessizce olmamıştı düğünümüzle tüm mahalleyi inletmiştik.

"Çok sevindim! Leyla gel buraya çabuk sarılayım."
Leyla sevinçle kollarıma atıldığında ona sıkıca sarılarak geri çekildim. Gözleri sevinçle kısılmış inci tanesi dişleri ortaya serilmişti.

Ona böyle gülmek, mutlu olmak o kadar çok yakışıyordu ki.
Mutluluktan olsa gerek gözlerim dolmuştu.
"Hep mutlu ol Leyla" diye fısıldadığımda hafif sulanan gözlerini kapatıp açtı.

Sanırım başbaşa nikahlarını yapmak istemişlerdi. Birlikte yıllarca hayallerini kurup bekledikleri evlilik artık gerçekleşmişti. Onlar hayallerine birlikte el ele yürümeye devam ediyorlardı. Toprakla Leyla artık karı-koca olmuştu...

Araf şoktan çıkmış olacak ki gülümseyerek abisine sarıldı. "Evlendik demek..." diye mırıldandığında Toprak abi derince iç çekerek kardeşine sıkıca sarılmıştı.
"Evlendim,"

Araf geri çekilerek hafif tebessümle abisine bakmaya devam ederken "En büyük hayaline, engeller olmadan kavuştun..." diye sessizce fısıldadı. Bu duygusal ortam onu germiş olacak ki Araf abisinin omzuna bir yumruk atıp sırıttı.

"Ulan Toprak Kozcu benden fikir çaldın değil mi!"

"Asıl sen benden fikir çaldın! Ben her zaman sessizce evleneceğim demiştim." Toprak abi Araf'ın kafasını koluna sıkıştırarak saçlarını karıştırdığında kıkırdayarak dolu gözlerimi sildim. Araf Toprak abinin kollarından sıyrılarak saçlarını düzeltirken kınayarak ona bakıyordu.