Delikanlı

69. Bölüm "Mantı mı?"

Yattığım yerde huzursuzca kıpırdanarak Araf'ın uyanmamasına dikkat ederek arkamı döndüm. Kaç saattir uyumaya çalışıyordum fakat iki saat önce nereden geldiğini bilmediğim mantı kokusuyla adeta mest olmuştum ve canım mantı istiyordu. 
Bol sarımsaklı, bol soslu bir mantı..Ağzımın sulanmasıyla birlikte zorlukla yutkundum. İlk aylarımda bu kadar çok canımın bir şeyler istemesi normal miydi acaba?

Uyuyamayacağımı anladığımda yatakta oturur pozisyona gelerek mışıl mışıl uyuyan sevdiğim adama bakarak gülümsedim. Nasılda masum uyuyordu sevdiğim..Elimi yanağına yaslayarak usulca yanağını okşadım. Ben şimdi seni nasıl uyandırayım ki? Elim bu sefer yumuşacık saçlarında dolaşmaya başladığında yüzümde silemediğim bir gülümseme vardı.

Acaba çocuklarımızıda mı böyle izleyemeye doyamayacaktım. Sanırım Arafla birlikte yanyana oturur beşiklerinin başında bekleyerek uyanmalarını beklerdik. Burnuma yeniden dolan mantı kokusuyla gözlerim kapanırken kokuyu doyasıya içime çektim. Nasılda güzel kokuyordu...Özür dilerim sevgilim ama bebeklerimiz mantı yemeden uyuyacağa benzemiyordu.

"Araf....Sevgilim..."

Hafif dürtüklememle yerinden sıçadığında korkuyla elimi geri çektim. O neydi öyle yahu? Araf hafif araladığı gözlerle kaşlarını çatarak beni süzerken kendine gelmiş gibi anında yatakta dikleşereke telaşla ellerini üstümde dolaştırmaya başladı.
"Dila'm noldu bebeğim neden uyandın?"

Elleri üstümde bir şey bulamamış olacak ki belimde durarak bana baktı. Ben şimdi nasıl söyleyecektim ki? Seni mantı yapmak için uyandırdım mı diyecektim? Çekingen bir tavırla mavilerine baktığımda bu tavırlarımı anlamak ister gibi bana bakarken beni bir bebek gibi kucaklayarak kucağına oturttu.

"Ne oldu benim bebeğime?"

"Araf.."

"Hm?"

"Benim canım mantı çekti."

Şaşkınlıkla kaşları havalanırken anlamak ister gibi "Mantı mı?" dedi. Başımı onaylarcasına sallayarak gözümün önünde beliren mantılarla birlikte dudaklarımı yaladığımda gözleri usulca dudaklarıma düştü.

"Bol sarımsaklı bol soslu bir mantı Araf. Uyuyamıyorum! Canım çok çekti." Hafif sırıtmasıyla içli içli anlatmamı dinlerken ellerini karnıma sararak boynuma dudaklarını bastırdı. 

"Benim bebeklerimin canı mantı mı çekmiş?"

"Hı hı, beni uyutmuyolar babaları..."

"Şşt çocuklarıma laf yok."

Kaşlarımı çatarak ona döndüm ve kucağından kalkarak karşısına dikildiğimde gözlerini şaşkınca kırpıştırarak bana baktı.
"Yani bana laf var onlara yok öyle mi Araf?"
Alındanca sorduğum soru karşısında gözlerini kocaman açarak başını hızla olumsuz anlamda salladı.

"Olur mu öyle şey güzelim en başta sana laf yok! Ben şimdi hemen gidip sana mantı alacağım tamam mı?"

"Hayır!"

Yataktan kalkmak için hamle yapmışken benim konuşmamla şaşkınca bana döndü.
"Ama mantı istiyorum dedin.." Şirince gülümseyip yanına giderek kollarımı boynuna dolayıp iç çektim. 
"Araf..Mantıyı sen yap." Gözlerini kocaman açarak inanmak ister gibi elleriyle kendini gösterdi ve
"Ben mi?" diye dehşete düşmüş bir ifadeyle bana baktı. 

"Bebeklerimiz öyle istiyo Araf. Hem dışarda kim bilir nasıl yapılıyor kocacığım."
Cilveli bir şekilde gülümseyerek başımı yana yatırdığımda gözleri geceye rağmen parıldayarak bana baktı. Yutkunarak beni belimden kavrarken yüzü hafifçe yüzüme doğru yaklaştı.