The One and Only (Various! Trese x Reader)

3

3rd POV

Weeks have already passed when they last saw the Biraddali sister. The current Lakan, Anton Trese took notice of it and he started to investigate it after numerous individuals pointed out that the sisters haven't shown up in a long period of time. Though he only met the eldest Biraddali, the sisters were described to him by certain individuals who got a connection to them. After days of investigating he found the very first evidence which will serve as the answer as to where the sisters are. There he found a man, a human (no not your kidnapper, just one of his men) with wings on his back, not as pure white as what the sisters have but it was rather grayish. They acquired the wings back after they fought with the said man in which the fight got a bit longer because of the regeneration ability that he acquired. They formed a ritual with the use of the wings to find the whereabouts of the sisters only to find nothing, from then on the 7 Biraddali sisters were declared dead. 

The news spread like a wildfire, numerous acquaintances of the sisters mourned for the news. And just like any other news, it was then forgotten, after all, 6 years already passed since then.

------

3rd POV

It was just another day at the police station, Sgt. Guerrero was having his dinner when they got a call from one of the abandoned buildings, saying that Segben was attacking them and they are barely keeping them out. 

Sgt. Guerrero and his men immediately took action, they proceeded to the scene as fast as they can.

------

Sgt. Guerrero's POV

Mabilis kaming tumungo sa sinabing lokasyon, nang makarating kami 5 mga binata't dalagita na maaring nasa dead 16-18 and nasa labas ng abandonadong building. Nakatitig lang sila sa may building, para bang takot na takot.

"Kayo ba ang tumawag samin? Pag ito ay isa lang sa mga katarantaduhan niyo humanda kayo sakin" ang patakot na sabi ko sa kanila.

"H-hindi po! Totoong may segben sa loob ng building na yon, may nagligtas lang sa amin pero imposibleng matalo nila ung mga dambuhalang aso na iyon, and bilang pa naman nila ay nasa 10" sabi ng isa sa mga binata.

"Segben ha? ung mga malahalimaw na dambuhalang aso na sinasabing kayang pumugot ng ulo ng tao sa isang kagatan lang?" ang tanong ko sa mga bata. Tinango naman nila ang kanilang ulo, senyas na tama ang deskripsiyon ko.

Pinaubaya ko sa mga kasamahan ko ang mga bata para mahatid na rin sila sa kani-kanilang bahay. Kung mga segben nga talaga ang nandiyan, at nasa 10 pa ang kanilang dami bakit parang sobrang tahimik naman? Nag pasya na akong tignan kung ano ang nasa loob ng building, pina areglo ko sa labas ang aking mga tauhan para alalayan ako kung sakaling may mangyari.

Sa pagpasok ko sa loob, bumungad sa akin ang madilim nitong paligid. Liwanag lamang ng buwan ang nagsisilbing ilaw nito, una kong napansin ang isa sa mga bangakay ng isang segben. Aba'y tarantado may segben nga dito, pero sino ang pumatay dito?

Nang makita ko ang switch ng ilaw ay agad ko itong binuksan, sa aking surpresa ay gumana ito. Pero mas malaking surpresa ang bumungad sa akin sa pagbukas ng mga ilaw sa loob ng abandonadong building.

1,2,3... 8 na segben ang duguan at nakahilata sa lapag. At isang babae ang nasa gitna ng lahat ng iyon, nakatalikod at pinagmamasdan lamang ang buwan. Para nga bang ka edaran rin ito ng mga bata sa labas, ang pinagkaiba nga lang ay duguan itong batang ito, at sa nakikita ko hindi sa kaniya ito.

"Miss, ok ka lang ba? Ikaw ba ang gumawa nito?" ang malakas na tanong ko sa dalagita, nilagay ko ang aking kamay sa aking baril baka sakali lamang. Dahil sa pagkaka alam ko hindi normal sa isang bata ang makapatay ng 8 na nilalang na doble o triple sa laki niya.

"Bata, delikado dito mabuting sumama ka na lang muna sa amin" nang hahawakan ko na sana ang balikat ng dalagita upang sana man lang ay maharap ko siya. Siya na ang biglang humarap sa akin, at kinuha ang baril sa tagiliran ko... Puta.

*bang* ang tunog ng isang putok ng baril na bumalot sa loob ng building. Hawak ng dalagita ang baril, ngunit hindi ito nakatutok sa akin. Dahan dahan akong humarap patalikod at nakita ko ang isang segben na tila ba'y humagulgol, aba puta muntik na ako malapa non ha.

"Ayos lang po ba kayo?" tanong ng dalagita.  Hinarap ko siya at napagtantong ako pala ang kausap niya. Sa kabila ng duguan niyang itsura, napansin ko pa rin ang pag aalala sa kanyang mga malungkot na mata. " Ayos lang naman... salamat" ang sabi ko sa kaniya. Ibinalik na niya sa akin ang baril na kinuha niya sa akin.

"No worries, we better get out of here, delikado po dito" ang sabi niya sa akin. Tang ina, English pa nga. Nauna na siyang pumunta sa may pinto palabas ng building at sinundan ko rin naman siya.

"Ehem, ano nga pala ang ginagawa mo doon miss?' ang tanong ko sa kaniya.

"...I'm living there" ang sagot niya sa akin. Doon siya nakatira? kaya pala may mga gamit doon sa loob. "Doon ka nakatira? Alam mo bang illegal iyon? Asan na ba ang mga magulang mo?" ang tanong ko sa kanya.

"I don't have any family" ang balik na sagot niya sa akin. Naku, baka isa ito sa mga naglayas na kaso, mabuti pang ibalik na lang sa magulang di kaya'y ilagay man lang sa ampunan, mas maganda na doon kaysa dito sa lansangan.

"Wala ka nang pamilya? Naglayas ka ba?" ang tanong ko sa kanya

"No, they're gone, dead for short" ang sagot ng dalagita habang nakatingin sa ibaba. Mas malala pa pala to kesa sa inaasahan ko.

"Kung ganon ilalagay na lang muna kita sa isang ampunan mas-"

"No please no, galing po ako sa ampunan at hindi po maganda ang trato sa akin doon." ang biglang sabi niya sa akin.

"Pero mas delikado dito sa lansangan ineng, doon lang kita puwede iwan" ang sagot ko sa kaniya.

"M-marunong po ako mag luto, mag linis at kaya ko po alagaan ang sarili ko" ang sabi niya sa akin. Napataas naman ako ng kilay sa sinabi niya, gusto ba nito na maghanap agad ng trabaho.

"Puwede po ba sa inyo muna po ako makitira? I can probably manage my financial needs, please I just need a home to go to" ang pagmamaka awa niya sa akin.

Puta teka lang, ako? Aampunin itong batang to? Porke ba di ako pamilyadong tao ako na ang lalapitan nito. Tang ina namang buhay to, kaya nga di ako nag pamilya kasi di ako marunong magpa laki ng bata. 

"Alam mo kasi-"

"Please po, namamaki usap po ako, ayoko na pong bumalik sa ampunan at ayoko na rin pong maging palaboy sa lansangan, pangako po di po ako magiging pabigat sa inyo" ang pagmamaka awang sabi niya, aba't luluhod pa talaga sa lapag.

Pinigilan ko ang pagluhod niya, hinatak siya patayo at napakamot ng ulo. Tang ina gagawin ko ba talaga to? ang tanong ko sa aking sarili. Makalipas ang ilang minuto ng pag iisip nag pasiya na rin ako.

"Haaaaa, sige na tumira ka na muna sa bahay namin pero tandaan mo, parati din akong wala sa bahay at isa pa, kung naghahanap ka ng kalinga ng magulang hindi ko iyon mabibigay sa iyo" ani ko sa kaniya.

"Opo, naiintindihan ko po. Maraming salamat po talaga" ang kaniyang sabi sa akin nang may ngiti sa kaniyang mukha.

"Sige sige, nga pala di ko pa alam pangalan mo" ang tanong ko sa kaniya. Natagalan siya sa pag sagot at ang ngiti sa kanyang mga mukga ay biglang naglaho.

"... Sol, iyon po ang itawag niyo sa akin"

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sol will be your alias for now, I'll be using this as your name in the story for a while. As you can see you didn't tell him about your true existence, nor your true name. Also, about the orphanage gawa gawa mo lang yun, you've been living by yourself since then.

Also, as you can see tagalog ginagamit ko sa POV ng iba, kasi parang yun ung mas ginagamit at gagamitin nilang language based on their character.

The picture of the segben was from the Trese comics. Mind you, Segben and sigbin are different from each other.