Gel de Sil İzlerini

33. Bölüm ☁ Bana Aşık Olmana İzin Vermeyeceğim!

''Demek Kuzey Sancaktar gibi biri bile birini sevebiliyormuş. Değer verebiliyormuş. Yıllar geçse bile aklının kuytularında taşıyabiliyormuş o kişiyi. Kalbinde taşıdığı sevgiye sadık kalabiliyormuş. Yıllar sonra bile sevdiğine ihanet etmeden... Kalbini bana bu yüzden mi açmaktan çekiniyordun?'' diye fısıldadığımda dalgın bir şekilde bana baktı ve güldü. Bu tavırları beni gerçekten şaşırtıyordu. Oldukça acılıydı. Buruk bir kalbi vardı. İncinmişti. 

''Düşündüğün gibi bir şey değildi,'' dedi gözlerimin içine bakarken. Sanki gözleri bana bambaşka bir şeyi anlatmak istiyor gibiydi. Oldukça donuktu ama en derinimde hissedebileceğim kadar güzeldi.

''Açıklama yapmak zorunda değilsin,'' dedim tek kaşımı kaldırarak, onun ki gibi olmasına özen gösterdiğim bir şekilde yavaşça gülümsedim. Donuk ifademin üstüne serpiştirdiğim ufak sırıtışın tek bir amacı vardı. Bu konuyu önemsiyormuş gibi görünmek istemiyordum.

''Evet değilim. Seni bir şeylere inandırmak zorunda değilim,'' dediğinde yavaşça gözlerimi kıstım. ''Ama benimle kaldığın sürece bazı şeyleri bilmeye hakkın var. Kör, sağır ve dilsiz bir savaşçıyla işim olmaz. Benim hakkımda fikir sahibi olman gereken konular var. Bazı şeyleri görmemek için, duymamak için direnmeyi bırak. Benimle konuşmaktan da kaçma. Öğrenmen gereken her şeyi benden öğrenmen lazım,'' dediğinde derin bir nefes çektim. Hafifçe titremiştim. İçim ürperiyordu.

''Sen ne istiyorsan onu bileyim, ne bilmemi istemiyorsan gözlerimi kapatayım. Şimdiye kadar hep böyle yapmadın mı? Seninle ilgili bir şeyler öğrenmeyi bırak, bu konu hakkında düşünmemi bile yasakladın. Senin hakkında bir fikir sahibi olmam bile yasak gibiydi. Konu sevdiğin kadın olunca mı bir şeyler bilmeye hakkım olduğunu düşündün. Kuzey... bırak hiçbir şey bilmeyeyim. Ben seninle bu yola hiçbir şey bilmeden çıktım. Önüme neler çıkacağını bilmeden. Kuytulara saklanmış acıları tahmin etmeyi bile kendime yasaklayarak geldim peşinden. Şimdi bana masal anlatma. Bırak yine bilmeyeyim. Sevdiğin ve hala unutamadığın o kadın hakkında hiçbir şey bilmeyeyim. Benim başaramadığım şeyi başaran kadın hakkında hiçbir şey bilmeyeyim. Bilmeyeyim ve yine geleyim peşinden. Gittiğin her yerde olayım. Baktığın her yüzde! Ben senin kalbini açamadım ve emin ol bunu başaran kadın hakkında bir şeyler bilmek istemiyorum. Her zaman ki gibi bilmeye bilmeye yine inanayım sana. Bunu bana çok görme. Bazı şeyleri öğrenipte içimde ki duyguları öldürmene izin veremem. Bana bunu çok görme. Sevdiğim adamın sevdiği kadını anlatırken ki ifadesini görmek istemiyorum. Sana olan duygularım hep böyle kalsın istiyorum,'' dedim ve gözlerime biriken yaşların görüş alanımı, özellikle önümde duran bir çift ela gözü bulanıklaştırmasına aldırmadan devam ettim. ''Yine canımı yaksın. Yine kalbimin üstünde bu yük kalsın. Yine aldığım her nefes ciğerlerime bir hançer gibi saplansın. Sen beni görmemek için direnirken ben yine kendimde ki eksiği düşüneyim. Ben sadece seninle konuşmaktan kaçıyorum. Ya sen? Sen benden kaçıyorsun! Gözlerime baktığında gerçekten görmüyor musun Kuzey? Sana olan sevgimi! Bakışların meydan okusa da gözlerin gözlerimden kaçıyor. Bu derin duyguları anlamaktan kaçıyorsun. Şimdi benim kaçmalarımı eleştirmene izin vermiyorum,'' dediğimde yavaşça bakışları yere düştü. Oldukça ifadesiz görünüyordu.

Dizlerimi yavaşça ellerime koydum ve yüzümü avuçlarımın içine bastırdım. Göz yaşlarım daha yanaklarımdan yuvarlanmadan avucuma düşerken kendimi cırmalamak istiyordum. Saçlarımı yoluklamak istiyordum. Her ne kadar nefesimi tutarak sesimi bastırmaya çalışsam da titrek bir nefes alışımla hafifçe hıçkırmadan edememiştim. Kuzey'in bana yaklaştığını fark etmemle hafifçe oturduğum yerde diğer tarafa dönerek omzumu ondan çekmiştim. Elinin havada kaldığını hissedebiliyordum. Belki de omzumda hissettiğim ağırlık onun boş bakışlarının omzuma sabitlenmiş olacağı ihtimalinden kaynaklanıyordu.