MISTER AMBROS (Shqip)

9

-"Nuk mund te shkosh ne kete erresire, mund ta lesh neser"

Ishte Gisele qe po ju drejtonte Oslas e cila kishte harruar te shkonte te pastronte rrobat dhe sot ishte detyra e saj.

-"Nese neser me sheh z.Arnold atehere..."
Syte e saj filluan te mbushen me lote e friksuar qe do vije z.Arnold dhe do e shihte qe nuk kishte mbaruar punen e saj prandaj kapi shporten me rroba dhe u be te largohej por ishin duart e Giseles qe e ndaluan.

-"Si thua te ndryshojme punen, une do shkoj te pastroj rrobat ti beje darken per zoterin"
Tha ajo duke kapur shporten.
-"Shko bej darken une do kthehem para se ai te mbaroj se ngreni"
Gisele filloj te vrapoj per tek lumi ndersa Osla u kthye duke hyre ne kuzhine teksa me duart qe i dridheshin largonte lotet.

Nuk ishte hera e pare qe Gisele ecte naten ndryshe nga Osla qe nuk kishte dalur asnjehere nga shtepija naten.

" A-tisket a-tasket
Ajo mori shportën time të verdhë
Dhe nëse ajo nuk e sjell përsëri
Unë mendoj se, unë do të vdes

A-tisket a-tasket
Një shportë e gjelbër dhe e verdhë
I shkrova një letër dashurisë sime
Dhe gjatë rrugës e lëshova "
(kenge origjinale nga SHBA qe daton nga viti 1879)

Po kendonte Gisele nje kenge popullore qe ia rikujtonte femijet kur luanin teksa kendonin këtë, nje kenge për femije por qe çdoherë ia rikujtonte vellan e saj të madh që kur ishte e vogeël e shihnte te luante. Fëmijët që kërcenin sebashku dorë për dore në një rreth teksa këndonin këngën me rimë. Një fëmijë duhej të vraponte jashtë rrethit dhe të hedh një shami. Ku fëmija që ndodhej pranë shamisë duhet ta merrte atë dhe të ndjekë fëmijën që e ka lënë. Nëse fëmija kapej, ai puthet ose duhet të tregojë emrin e dashurisë së tij / saj. Nje loje e lezetshme qe pelqente te shikonte ajo vellan e saj te madhe teksa puthte vajzat ne faqe.

"I ra, e rashë
Po, gjatë rrugës e lëshova
Një vajzë e vogël e mori atë
Dhe e çoi në treg"

Po largonte mendjen nga erresira qe kishte perreth derisa mberrit tek lumi dhe kete here hena po reflektohej tek lumi ndersa duart e Giseles po preknin ujin. Osla perfundoj me pergaditjen e darkes kur Gisele mberriti tek lumi, por z.Ambros nuk po zbriste poshte qe te ngrente.

-"Zoteri darka juaj eshte gati"

U degjua zeri i Oslas qe po trokiste ne dere por askush nuk po pergjigjej pasi qe askush nuk ishte pas asaj dere, dhoma ishte e zbraset dhe z.Ambros nuk ishte aty.

-"Jo kjo rruge eshte shume me e gjate"

ishte zeri i z.Ambros qe po fliste me veten e tij teksa po shikonte fleten qe kishte ne dore.

-"Rruga tek lumi, ajo mund te bej pune"

Tha ai duke vendosur fleten ne xhepin e pantollonave dhe filloj te ec per tek lumi.
Gisele pelqente te qendronte ketu, ishte tani e vetme, e lire nga njerezit, rrobat qe largoj nga trupi tregonte qe ajo sot do mund te qendronte me shume ne uje, por kapelen qe mbulonte floket por edhe fytyren nuk e largoj, qendronte aty po tek rrezet e henes, edhe pse mundohej te ishte e lumtur por mendja e saj ishte larg tek familja e saj qe deshironte t'i takonte vetem edhe nje here.