MISTER AMBROS (Shqip)

10

Nuk ishte nje nate e ftohte per Giselen, ajo qendronte ne uje e qete dhe jo e shqetesuar per ujin e ftohte e as per ndonje semundje qe do mund te merrte, ne ate qetesi degjohej vetem bufi qe qendronte neper dege te pemes.

-"A mund te qendroj keshtu pergjithmone?"

U degjua zeri i saj teksa ngriti koken dhe shikoj henen por nuk priste nje pergjigje nga hena e nga askush as nga vetja e saj.
Hapat e z.Ambros u ndalen pasi nuk ishte i sigurt nese duhej te shkonte pasi ai ishte goxha dembel kur ishte puna per te ecur nje rruge te gjate por pastaj kur e mendonte qe pastaj neser do duhet te ecte perseri kete rruge atehere vendosi qe te shkonte.

-"DREQ!"

Tha ai duke vazhduar te ec, rruga per tek lumi ishte shume me e shpejte se sa ai qe e mendoj, vendosi doren tek pema afer qe ishte dhe poshte shikonte ujin.
-"Hhhh"
U degjua nje shfryrje e frymes duke bere qe veshet e z.Ambros ta degjonin dhe syte ta kerkonin.

-"Perseri...kjo."

Ai ndaloj duke ngrysur vetullat teksa shikonte ate ku kete here ishte edhe me veshtire te shikonte fytyren e saj. Syte e tij perseri u ndalen tek ajo duke e shikuar ate, teksa cepat e buzes u bene te bejne nje buzeqeshje.

-"A nuk ka kaluar orari per pastrimin e rrobave?"

Tha ai duke bere qe Gisele te ndalej se levizuri derisa u be te ngrihej por ju rikujtua qe trupi i saj ishte i zhveshur, prandaj u ul e tera ne uje duke mbuluar trupin.

-"Cfare bene tani ne keto ore ketu?"

Gisele uli koken duke e kthyer pak koken qe ta shikonte ku ishte ai por tashme e dinte mire se kush ishte ai.

-"Nuk keni pse shqetesoheni sot nuk do ju them asgje, por do ju gjej se cila jeni."

Syte e Giseles u hapen te friksur e cila deshironte te largohej por nuk kishte ate guxim.
-"Mund te largoheni, nuk do ju shikoj."
Tha ai teksa qendronte ende mbrapa saj por me larg.

-"Do numroj ne 3 dhe do kthehem ne anen e kundert dhe ti mund te largohesh".

Tha ai por Gisele nuk ishte e sigurt se cfare te bente a ti besonte nje personi si ai.
-"1,2,3"
Tha ai duke u kthyer nga ana e kundert ndersa Gisele ktheu koken ngadale mbrapa dhe e shikoj ate per te siguruar se ai ishte ne anen tjeter dhe nuk po e shikonte, shfryu frymen e lehtesuar kur pa qe ai ishte kthyer vertet ne anen e kundert. Gisele filloj te vrapoj duke morre rrobat e saj dhe u largua. Ishte e friksuar aq sa rrobat qe i kishte pastruar i kishte harruar, kjo gje iu kujtua vetem kur mberriti ne shtepi e cila filloj te shqetesohej. Nuk ishte e sigurt nese mund te kthehej t'i merrte apo te marre neser. Kur portat e oborrit u hapen ajo hyri me brenda kasolles dhe shikoj z.Ambros i cili vendosi shporten e rrobave tek dera kryesore e shtepise dhe hyri brenda. Dhe kjo po qe e qetesoj por me ate se cfare mund te ndodhte neser, nuk ishte ende gati.
.

-"Kush e kishte per detyre dje qe te pastronte rrobat?"
Syte e Giseles u hapen kur degjoj qe ne mengjes fjalet e zoteris Ambros i cili po shikonte vajzat.
-"Une zoteri"
U degjua zeri i Oslas e cila uli koken e friksuar me friken qe do i thoshte ndonje gje per vonesen e pastrimit te rrobave, por z.Ambros ngrysi vetullat kur pa ate.

-"Ishte dita jote por a shkove ti?"

Tha ai duke e shikuar dhe ishte Gisele qe friksohej nga pergjigjja e Oslas qe do te jepte. Syte e saj shikuan z.Ambros i cili po e shikonte Oslan.

-"Po"

U degjua zeri i Oslas duke mos mundur ta shikonte personin qe qendronte perballe, i cili shfryu frymen duke ngritur njeren vetulle por nuk tha asgje, ai e dinte qe ajo genjente dhe Gisele e dinte qe z.Ambros nuk e besonte ate.

-"Perse me pyeti, mos valle te pa aii"

Syte e Oslas po shikonin te friksuar Giselen e cila mohoj me koke.

-"Jo, mos u brengos, rri e qete"

Z.Ambros sot nuk po qendronte ne dhome si zakonisht, por po qendronte i ulur ne karrige qe ishin jashte ne oborr, teksa personat qe punonin po mirreshin me lulet qe zbukuronin oborrin, rrezet e diellit po ndriqonin si goxha shume sot, dhe te rrije ne dhome nuk te lejonin keto rreze. Gisele ishte nje nga ato qe po mirrej me lulet teksa nganjehere shikonte z.Ambros mos dyshonte tek ndonjera vajze. Por z.Ambros deshironte vetem qe ta shijonte i qete kete dite. Zhurma e telefonit te shtepise qe ishte shkatrroj ate qetesi duke bere qe ai te ngrihej.

-"Gisele sjelle edhe ketu"

U degjua zeri i njeres vajze, Gisele u ngrite teksa mbante shporten e madhe te mbushur me dhe, dhe filloj te shkoj te ec per tek personi qe po i kerkonte.

-"Kiti eja ketu"

Zeri i Oslas qe therriste kelyshin e vogel teksa vraponte drejt Giseles e cila eci mbrapa kur pa kelyshin qe vraponte sebashku edhe Osla, por mbeshtetja e trupit saj me personin mbrapa nuk ishte se solli fat pasi qe shporta qe mbante me dhe, u rrezua duke rene mbi trupin e personit mbrapa saj.

-"Dhe cdohere duhet te jete nje person i ketille"

U degjua zeri i z.Ambros i cili po shikonte Giselen i nevrikosur dhe ishin syte e saj qe po e shikonin ate.

-"Zoterii.."

Z.Ambros ngriti koken duke bere qe ajo te ndalonte me fjalet qe deshironte ti thoshte.

-"Po fillove te flasesh vetem sa do me nevrikosesh me shume, keshtu qe mbylle"

Tha ai duke filluar te hapte xhaketen qe kishte veshur qe tashme ishte e bere me dhe, nuk ishin vetem syte e Giseles qe qendronin mbi te por edhe te personave tjere qe po e shikonin ate te habitur.

-"Pastroje"

Tha ai pasi largoj xhaketen nga trupi i tij dhe e vendosi ate tek duart e saj.