MISTER AMBROS (Shqip)

50

Mengjesi Giselen e zuri perseri keq sepse qe ne mengjes u degjua ajo qe vjelli. Dhe z.Ambros ishte i vetmi person qe po shqetesohej per te znj.Tiana ishte poshte ndersa z.Ambros po priste jashte ne korridor Giselen e cila ende nuk po dilte. Aty ishte me shume se 5-10 minuta prandaj u degjua e trokitura tek dera e dhomes se Giseles.

-"Gisela"

U degjua zeri i tij duke trokitur por nuk po degjohej zeri i saj duke bere qe z.Ambros te mos mund te qendronte ne nje vend prandaj e hapi deren duke hyr brenda ne dhomen e saj.

-"Gisela?"

Tha ai duke shikuar perreth dhomes e cila nuk ishte aty prandaj eci drejt banjos ku ne ate moment Gisele dol.

-"Perse nuk pergjigjesh?"
U degjua zeri i z.Ambros teksa po shikonte ate.
-"Nuk ju degjova."
Tha ajo duke vendosur doren tek goja dhe me doren tjeter u mbajt tek muri.
-"Nuk dukesh mire duhet te te dergoj ne spital."
Tha ai duke vendosur duart perreth saj.
-"Mjaft u kujdese per mua, zbrit tek gruaja jote nuk ke arsye qe te shqetesohesh per mua."
-"Nuk dukesh mire sigurisht qe shqetesohem."
-"Jam mire."

Tha ajo duke ngrysur vetullat.

-"Mjaft u shqetesove per mua perndryshe te tjeret do fillojne te keqkuptojne gjera."
-"Nuk me intereson ti nuk dukesh mire je bere e verdhe e tera."
-"Shko dhe pergadite gjerat shume shpejt do shkoni."
-"Nuk dua t'ju le keshtu."
-"Te lutem mjaft me keto fjale, mjaft me keto shqetesime dhe vetem me lere."

Tha ajo duke ecur tek dera e dhomes.

-"Gjithçka mes nesh tashme ka marre fund, tani do ia fillosh jeten tende ashtu edhe une. Mos u intereso per mua as une nuk do e bej per ty."

Dera u hap dhe z.Ambros u kthye nga Gisela e cila po priste qe ai te dilte nga dhoma.

-"Do jem me mire nese ju nuk do me shqetesoni me."

Syte e tyre po luftonin te mos ndalonin tek njeri-tjeteri por ishte veshtire sepse te dy tashme humben ne shikimet e tyre hapat e z.Ambros beren qe ai te mberrij me sakte perballe saj.

-"Une do largohem por dua vetem te jam i sigurt qe po te le mire."
-"Mire? Pas asaj qe me bere, pas atyre genjeshtrave deshiron te sigurohesh qe po me le mire? Oh! Te lutem mos me bej te flase perseri, vetem largohu me lere te qete."

Tha ajo duke larguar syte nga ai. Shikimi i z.Ambros ishte shikimi i fundit qe i beri asaj sepse kur ai u be te largohej nga dhoma u largua perfundimisht i teri nga shtepia ndersa Gisela nuk doli nga dhoma qe ta shikoj per here te fundit. Ky ishte takimi i tyre i fundit te cilet me nuk prisnin te takoheshin perseri. Shtepia ku ishte Gisele qendruan vetem ata qe punonin te cilet dalengadal filluan te largohen edhe ajo ndersa Gisele u merzit me shume kohet e fundit kur pa qe ajo do mbeste vete shume shpejt. Tashme kishte kaluar 2 jave dhe ajo me shume kishta qare se sa qe kishte zere gjume, nuk dinte as çfare te bente ketu e vetme ne shtepi, nuk ishte Milo e as z.Ambros ku ky i fundit ishte personi qe po i mungonte me shume asaj. Uli koken duke vendosur duart tek stomaku i saj ku nuk kishte shume dite qe ajo kishte kuptuar qe eshte shtatzene dhe babai i femijes nuk kishte kush te ishte pos z.Ambros i cili tashme ishte larguar. Sot ishte nje dite shume e mire prandaj Gisele po qendronte ne oborr e menduar, por mendimet e saj u larguan kur nje makine u ndale perballe shtepise. Personi qe dol nga makina eci drejt Giseles duke e shikuar ate ku syte e Giseles nuk ishin te sigurt nese e njihnin ate.

-"Gisele?"

U degjua zeri i tij ku syte e Giseles u hapen te habitur. Kur Gisele ishte e vogel babai i saj vdiç nga nje semundje e rende keshtu gjerat i mbeten vetem nenes saj e cila filloj te merzitej nga gjerat qe duhej te bente, edhe nga kujdesi i femijeve, ku u takua me personin e quajtur Thomas i cili ishte nje nga me te pasurit lidhja e tyre filloj te behej me e ngushte aq sa vendosen te martohen mirepo Thomas nuk pranoj qe te kujdesej edhe per Giselen por vetem vellan e Giseles, pasi qe nena e saj nuk deshironte te jetonte nje jete si me heret vendosi te le Giselen dhe nga aty jeta e saj ishte neper rruge keshtu arriti te takoj Milon dhe me per vellan e saj Rozaman nuk e takoj. Pas shume vite ishte ai qe gjeti Giselen dhe tani po qendronte perballe saj. Syte e Giseles u mbushen me lote teksa hapat e saj u shpejtuan duke e perqafuar, duart e Rozaman po e perqafonin shume fort pasi qe edhe ai kishte nje malle te madh per te.

-"Me ne fund te gjeta"

Tha ai teksa mbante te perqafuar.