MISTER AMBROS (Shqip)

15

Ishte bere mbremje dhe Gisele po qendronte e ulur ne kasolle me te brendshmet teksa qepte fustanin me pjesen qe ishte keputur. Tashme nuk kishte kohe as qe te qendronte me Oslan apo Milon, ndjesia qe ishte vetem e friksonte, e urrente kete ndjesi qe kur ishte e vogel qe kur me nuk pa vellan e saj dhe maman, urrente personat qe e linin, prandaj nuk deshironte te kishte asnje person ne zemer sepse frika qe edhe ata do e linin ishte e madhe.
Pasi rregulloj fustanin, dole jashte qe te qendronte pasi gjumi keto kohe nuk ishte i preferuari i saj.

-"Cfare bene ky per cdo nate aty jashte ne ballkon?"

Tha ajo pasi pa z.Ambros i cili qendronte ulur ne karrige dhe drita e ballkonit ishte e ndezur, syte e saj u rrotulluan teksa u kthye te hy brenda pasi disponimi i saj u shendrua ne nje emocion urretjes.

-"Hmmm, ushqimi duket i shkelqyeshemm"
U degjua zeri i znj.Ambros e cila po shijonte ushqimin e mengjesit, teksa z.Ambros kete here hyri nga dera kryesore dhe jo nga shkallet.

-"Eja vella, mengjesi eshte gati"
Tha ajo kur pa ate i cili kete here ishte veshur me ndryshe maica tek shpatullat ishte me e holle dhe jo e gjate qe te mbulonin shpatullen e tij, ndersa nga poshte kishte disa trenerka qe vishte zakonisht gjate vrapimit,
-"Po te ha vrapimi qe bera deri tani do shkoj deme."

Tha ai teksa syte e znj.Ambros u rrotulluan teksa shijonte ushqimin.
-"Si goxha shume i kushton rendesi formave te trupit, i gjithe ky trup dhe ende nuk munde te besh nje vajze per vete."
Tha ajo ku u degjua nje ze shume i vogel i Giseles e cila qeshi duke ulur koken dhe vendosi doren tek goja, me nje buzeqeshje qe deshironte te mos e bente e shikoj z.Ambros i cili e shikoj dhe beri nje buzeqeshje vetem me nje cep te buzes te cilen nuk mund ta quaj buzeqeshje edhe aq te ngrohte kjo beri qe buzet e Giseles te ndalin se buzeqeshuri duke larguar syte nga ai.

-"Faleminderit per ushqimin"
Tha znj.Ambros e cila u ngrit dhe eci duke hyre ne kuzhine ndersa Gisele filloj te mbledh pijatat ne tavolinen qe ishin.
-"Gisele, perse nuk erdhe dje tek une, te thash te vije..."
U degjua zeri i Milos i cili hyri ne kuzhine por ndaloj menjehere kur pa znj.Ambros, i cili uli koken dhe dol nga kuzhina duke ecur tek Gisele.

-"Me dol nga mendja fare"
Tha ajo pasi Milo foli perseri kete here kur pa ate.

-"Do kerkoj nga z.Ambros qe te te lejoj te qendrosh ne dhome aty tek ne"
-"Nuk do behet, ajo vete e ka zgjedhur kete gje, nuk ke pse me kerkon asgje mua"
U degjua zeri i z.Ambros qe zbriste shkalleve duke mos i shikuar ata te dy.
-"Por zoterii..."
-"Milo, jam une vertet qe e kerkove, keshtu qe mos e zgjate kete me shume."
Vetullat e Milos u ngrysen duke e shikuar ate teksa Gisele filloj te marre pijatat e t'i dergoj ne kuzhine.
.

Ne radio ishte leshuar muzika e Doris Day - "Dream a little dream of me" duke e shoqeruar cdo person qe ishte ne ate shtepi, dhe cdo njeri person kishte mendime te ndryshme, Gisele po qendronte ne dritaret e dhomes se ndenjes teksa po shikonte Milon qe po shpjegonte oborrin perreth znj.Ambros, ndersa Osla vinte me dy qese ne duar duke hyre brenda ne oborr, muzika u ndale duke bere qe Gisele te kthente koken por syte e saj nuk po prisnin qe perballe do e kishte z.Ambros,
-"Zoteri"
-"Atehere, sepaku qenke e mire ne dicka."
Tha ai duke shikuar fustanin e saj i cili nuk ishte si me pare, ishte me i shkatrruar por jo aq i hapur.

-"Epo zoteri, ishte faji yt per kete..."
-"E vertete, ishte faji im qe te shpetova, qe shpetova nje pertace me floke kaçurrela si ti."
Tha ai duke e shtyre nga vendi qe ishte qe te qendronte ai qe te shikonte nga dritaret pamjen qe kishte deri tani Gisele.

-"Kam nje emer zoteri dhe ai eshte Gisele dhe jo pertace."
-"Te duket qe me intereson emri yt..."
Shtrengimi i nofulles qe Gisele po bente qe te mund te kuptoje mendimet e saj vetem duke e shikuar.
-"Nese eshte keshtu atehere le te jete keshtu koketrashe."
Tha ajo me ze te vogel duke u kthyer te largohej por dora e z.Ambros qe kapi floket e saj duke e ndaluar, teksa terheqja e tij benin qe ajo te ecte mbrapa deri ne momentin kur shpina e saj preki trupin e tij.

-"Me nevrikosin personat qe me bejne te mirrem me ta, keshtu qe mos me bej te mirrem me ty sepse pastaj duhet te te heq qafe ashtu sic bera me z.Arnoldo."

Tha ai tek veshi i saj teksa syte e saj u kthyen nga ai te habitur, ku te dy ishin afer njerit-tjeterit mes buzeve tyre ishte nje hapsire shume e vogel qe i ndante por asnjeri nga ta nuk po e mendonte afersin qe kishin.

-"Vella..."

Zeri i znj.Ambros u degjua por qe shume shpejt ndaloj kur pa ata te dy, ishte z.Ambros qe ktheu koken nga ajo dhe leshoj floket e saj duke lejua qe Gisele te largohej nga ai, teksa buzet e znj.Ambros po mundoheshin te mos qeshnin.

-"Kuptove."

Tha z.Ambros kur Gisele e shikoj duke pohuar me koke dhe u largua.

-"Ka ndonje gje mes jush...ajo duket nje vajze e mire.... Pastaj Volker ke bere disa vjet kjo po qe do ishte koha me e mire qe te gjesh dike, te mart...."
Fjalet e saj ndaluan kur z.Ambros ngriti koken.
-"Mos me bej te flas Anja, i kam thene prinderve dhe po te them edhe ty martesa tek une nuk hyne, keshtu qe le te jete hera e fundit qe ti me tregon se cfare te beje me jeten time, kur te gjej e kur te martohem, kjo gje nuk te perket ty e as prinderve...kuptove?"
-"Ne rregull mos u nevrikos"
-"Ti e din se sa me acaron kur filloni te flisni per kete teme."
Tha ai duke ecur dhe dole nga aty ndersa znj.Ambros vetem shfryu frymen,