MISTER AMBROS (Shqip)

39

Gisele morri embelsiren qe tashme po dergonte znj dhe z Ambros e gezuar pasi qe ajo e dinte qe ishte bere me nje shije te shijshme, dhe nuk kishin si te mos e pelqenin.

-"Urdheroni."

Tha ajo duke vendosur para tyre, pasi Gisele dol nga aty zoteri Ambros morre me afer embelsiren dhe filloj ngrenien e asaj embelsire, por qe fytyra e tij ndryshoj kur ai gelltiti kafshaten qe kishte vendosur ne goje.

-"Eshte e bere me çokollate?"
Tha ai duke u ngritur ne kembe ku syte e znj.Ambros u hapen te friksuar.

-"Giselee."

U degjua zeri i saj dhe ishte Gisele qe erdh me vrap tek ajo.

-"Po zonj...."
-"Me çokollate eshte kjo?
Tha ajo teksa zoteri Ambros mbushi goten me uje.
-"Po zonjush."
-"Nuk te tregoj Volker qe nuk duhet te vendosje çokollate, pse dreqin e bere?"

Tha ajo e nevrikosur teksa eci afer zoteris Ambros i cili nuk po ndihej aq mire

-"Une mendoja qe ju zoteri me thate te vendosja..."
-"Kjo do te thote qe nuk e ke degjuar fare. Eshte alergjik nga çokollada duhej ta degjoje me mire Gisele."

Tha e nevrikosur znj.Ambros teksa e shikonte ate, e cila po e shikonte te brengosur zoterin Ambros.

-"Nuk ka problem, jam mire."

Tha ai duke ecur qe te dilte nga dhoma qe ishin.

-"Zoteri me falni nuk..."
-"Largohu."

Tha perseri znj.Ambros dhe ajo ashtu beri, syte e saj po fillonin te mbushen me lote teksa shikonte zoterin Ambros.
.
Edhe pasi gjithe pastrimeve perfunduan zoteri Ambros nuk zbriti poshte, edhe kur te tjeret filluan te ecnin ne dhomat e tyre Gisele nuk mund te pyeste zonjushen Ambros per zoterin Ambros, prandaj po qendronte e ulur ne dhome sepse nuk mund te flinte por te shkonte ne dhomen e tij friksohej. E brengosur qendroj gjere ne mengjes, e cila filloj te trokas ne deren e tij menjehere si dol nga dhoma e saj.

-"Zoteri Ambros."

Tha ajo duke hapur deren, ku syte e saj shikuan ate qe ishte i shtrire ne shtrate.

-"Zoteri jeni mire?"
-"Volker z.Miller po vije sot ketu."

U degjua zeri i zonjushes Ambros e cila hyri brenda ne dhome me vrap.

-"Nuk eshte zgjuar ende zonjush."

Tha Gisele dhe ishte znj.Ambros qe nuk e shikoj me shume knaqesi. Kur ajo dol nga aty Gisele zgjati doren duke vendosur tek balli i tij.

-"Jam me mire Anja."

U degjua zeri i zoteris Ambros i cili kapi doren e saj por qe ende mbante syte e mbyllur, Gisele po ndjente ndjenja te perziera brenda vetes, zemra e saj ishte sikur do dilte nga kraharori i saj, perse gjithe keto rrahje.

-"Zoteri jam une Gisele."

Tha ajo qe beri ate te hap syte dhe ta shikoj, mirepo duart e tij nuk leshuan doren e saj.

-"Me vjen keq zoteri nuk e dija qe ju..."
-"Nuk ka rendesi."

Tha ai duke leshuar doren e saj dhe u be te ngrihej.

-"Zoteri vertet nuk e dija nukk..."
-"Te thash nuk ka rendesi, kaloj me."
-"Por une dua t'ju ndihmoj."

Tha ajo duke kapur krahun e tij i cili kthej koken nga ajo.

-"Do mundohem qe heren tjeter te jem me e kujdesshme."
-"Jam mire, mire qe e kuptova menjehere qe ishte me çokollad."
-"Ndjehem vertet keq per ate qe bera."

U degjua zeri i saj teksa z.Ambros largoj krahun nga dora e saj.

-"Nuk ka gje, duhej t'ju tregoja me mire une, ishte faji im, keshtu qe mos u brengosni."

Tha ai duke dale nga aty ndersa Gisele qendroj duke e shikuar teksa po largohej.
.
Poshte po prisnin mysafiret e sotit, prandaj ushqimi sot kishte rendesi se si ishte ne shije, por edhe pastrimi perreth po ashtu, por sot nuk ishte dita e Giseles ajo nuk e kishte aspak mendjen tek ajo qe po bente apo duhej te bente, po mendonte me shume per zoterin Ambros, mendja e saj ishte mbushur me te, shqetesohej per ate qe kishte bere, urrente qe ai nuk i tha gje per gabimin e saj. Kur makina u degjua jashte Giselen e largoj ajo zhurme duke bere te ditur qe personat qe prisnin tashme ishin ketu. Z.Ambros ishte ai qe doli duke i mire se ardhur dy personat qe ishin ketu, kur hyren brenda zonjusha Ambros dukej me e kujdesshme. Nga rruga e gjate qe kishin bere zonjusha Ambros i lajmroj vajzat qe te sherbenin pijatat ne tavoline qe te ngrenin personat qe ishin ketu. Gisele dol me pijata ne duar dhe vendosi ne tavoline teksa tek dera qe ishte hapur perballe ne dhomen e ndenjes syte e saj shkuan drejt tek zoteri Ambros i cili po qendronte ne kembe.

-"Luaj kembet Gisele."

Tha nje nga vajzat dhe ajo ashtu beri, kur mori pijatat e tjera ne vendosjen e tavoline nuk shkoj si heren e para pasi qe ato rreshqiten nga duart e saj, dhe ishin syte e saj qe u hapen te zhgenjyer ne ate qe beri, prandaj u ul shpejt duke mbledhur copat e pijates.

-"Gisele.."

U degjua zeri i zonjushes Abmros ku kjo e stresoj ate edhe me shume, duke bere qe gishti drejtues te prente.

-"Ahh!!"

U degju pasthirrma e saj ku syte e zoteri Ambros shikuan ate teksa kembet e tij u ben te shkonte tek ajo por qe ndaloj menjehere kur pa Milon qe vrapoj tek ajo dhe zonjushen Ambros.

-"Je mire?"
Pyeti Milo i cili shikoj gishtin e saj.
-"Me vjen keq zonjush."

Tha ajo duke e shikuar ate e cila shfryu frymen e deshperuar.
Kur filluan te ngrenin zoteri Ambros vetem luante me ushqimin por te tjeret po e shijonin ate, prandaj ai u ngrite ne kembe qe te shkonte ne kuzhine per nje lenge.
-"Mos u ngrite ti Volker i them nje nga vajzave."

U degjua zeri i Anjes e cila po i bente nje nga vajzave qe ishin duke aendruar aty.
-"Jo nuk eshte e nevojshme shkoi une."

Tha ai me te shpejte dhe eci duke hyre ne kuzhine aty ku po qendronte vetem Gisele e cila u ngrite ne kembe kur pa ate qe hyri.

-"Si mund t'iu ndihmoj zoteri?"

Pyeti ajo duke e shikuar ate, i cili eci afer saj.

-"Ti vertet nuk di nje pune te besh mire."

Tha ai i me vetullat e ngrysura ku Gisele uli koken.

-"Me falni zoteri, e di se sa eshte e rendesishme ardhja e ketyre personave por nuk e bera me qellim."

Tha ajo teksa fliste duke levizur duart teksa shpjegonte ate qe ndodhi, ku syte e zoteri Ambros shikuan gishtin e saj.

-"Si dreqin nuk kujdesesh per veten, ku e ke mendjen?"

Gisele largoj doren ne anen tjeter por ishte dora e z.Ambros qe ia kapi doren.

-"Nuk eshte gje, nje gervishtje e vogel."
-"Mund te lendoheshe me shume. Je kaq e pakujdesshme."

Tha ai me vetullat e ngrysura dhe morre lengun ne dore teksa te dy po shikonin njerin-tjetrin.