MISTER AMBROS (Shqip)

53

Syte e Giseles po shikonin te habitur, nuk mund te besonte qe personi qe qendronte perballe saj ishte ai qe tashme nuk e kishte pa qe 5 vjet.
Marinela po prekte doren e Giseles por ajo tashme ishte humbur e gjitha.

-"Marinela perse nuk luan me Marlinin."

U degjua zeri i Anjes teksa po dilte jashte, ashtu si Gisela edhe ajo u ndale e habitur por ashtu siç po ndjehej Gisela nuk po ndjehej askush tjeter, kishte ndjenja te perzier aq sa beri nje hap per ta perqafuar por e ndali veten.

-"Volker je ti??"

Tha Anja e cila vrapoj duke e perqafuar i cili gjate atij perqafimi po shikonte Giselen.

-"Ëëë...Marinela eja..."

U degjua me ne fund zeri i Giseles e cila morri Marinelen dhe eci per te hyr brenda pasi qe nuk deshironte te fliste me te.

-"Gisele"

Tha Anja por ajo nuk ndaloj dhe hyri brenda deshironte te fshihej, nuk e kuptonte perse po sillej keshtu ndoshta ishte frika se ajo kishte fshehur tashme vajzen e tij nga ai, deshironte te largohej nga ky vend te mos e shihnte me mire.

-"Çfare te tha ai person."

Tha Gisele duke iu drejtuat Marineles e cila po mbante ne dore lulet.

-"Per lulet..."

Tha ajo duke treguar lulet ndersa Gisele shikoj oren ku William nuk do vinte ende. Marinela leshoj doren e Giseles dhe filloj te luaj me Marlinin, Gisele ndaloj kur ne dhome ku ishin edhe te tjeret hyri Anja dhe tashme zoteri Ambros ku syte e tij menjehere kontaktuan me syte e Giseles e cila largoj shikimin ne sekonde.

-"Eshte zoteri Ambros."

Tha Milo i cili po qendronte afer Giseles.

-"E dije qe do vije ai?

Tha Gisele teksa ngriti syte ta shikonte ate me zemrën qe po rrahte fort.

-"Jo."

U degjua pergjigjia e Milos. Hapat e Giseles u drejtuan drejt e tek kuzhina pasi qe kembet e saj po dridheshin, nuk po kuptonte as ate se çfare po ndodhte me te. Mbushi nje gote uje qe te qetesohej. " Ai eshte ketu, si, pse, pse tanii?" Po mendonte ajo teksa qendronte me koken ulur derisa degjoj disa hapa te hynin ne kuzhine, shfryu frymen pasi qe tashme e dinte se kush ishte personi mbrapa saj, ngriti koken dhe beri nje buzeqeshje ende pa kthyer koken nga ai.

-"Vajza jote ajo?"

U degjua zeri i tij ku kjo ishte pyetja e vetme qe nuk deshironte t'ia bente, nuk deshironte te fliste per Marinelen.

-"Po"

Tha ajo si me gjysme zeri.

-"Kush eshte babai i saj?"
-"Si jeni zoteri Ambros nuk jemi pare qe disa vite e as qe ju shkon ndrermend te me pershendesni, duket qe nuk keni ndryshuar jeni po i njejti."
-"Ndersa ju dukeni shume ndryshe."

Tha ai ndersa Gisele mundohej te ndryshonte temen vetem e vetem te mos flisnin per Marinelen.

-"Jeni bere edhe me e bukur. Takimi yne i fundit nuk shkoj ashtu siç duhej, besoj ai eshte babai i saj apo jo?"
-"Nuk dua te flas per vajzen time me ju. Nuk kam arsye pse ta bej."

Tha ajo duke mos e shikuar ne sy.

-"Po zonjusha nuk eshte me ju?"

Tha ajo duke e pyetur per gruan e tij, fjalet e tyre nuk mund te perfundonin çdo njeri po bente pyetje, njeri sepse ishte kurreshtare dhe tjetra sepse deshironte te shmangte pyetjet e tij.

-"Hhh, besoj ia fillova keq bisedes...dua te te them qe jam i lumtur qe te takova, mendova qe me nuk do mund t'ju shoh me."

Tha zoteri Ambros i cili beri disa hapa drejt saj.

-"Ju kam kerkuar."
-"Me keni kerkuar? Perse, ju besoj e dini qe une tashme jam e martuar dhe siç e pe kam edhe nje vajze."

Tha ajo me vetullat e ngrysura.

-"Perse nuk me lini te shpjegohem."
-"Te shpjegohesh per çfare, tashme eshte vone, ju vetem dilni pas disa muaj e vite me thoni disa fjale dhe zhdukeni, nuk dua t'ju degjoj kur nuk ndryshojne gje ato fjale."
-"Nuk ju fajsoj qe ju tashme keni krijuar familjen tuaj por ndjenjat e mia nuk kane ndryshuar qe nga dita kur une u dashurova me ju."

Syte e Giseles u hapen te habitur teksa po shikonte ate.

-"Perse u martuat atehere, perse me the mua qe nuk ishe i gatshem te martoheshe me mua, perse vetem luajte me mua, kjo nuk eshte dashuri Volker hhhh dua te them zoteri Ambros."
-"Une nuk jam i mire per te shprehur gjerat, por kjo nuk do te thote qe nuk di se si eshte te duash. Ju nuk me lejuat as te shpjegohem."
-"Hhhh perse me thua tani, mendon qe une do te vije me vrap tek ti, dhe te te them qe te dua."

Tha ajo duke ngrysur vetullat.

-"Gisele William eshte ketu."

U degjua zeri i Milos ku hapat e Giseles u shpejtuan pa thene qe e cila po mundohej te mbante veten teksa kalonte nga zoteri Ambros.

-"Perse asnjehere nuk deshiron te mbarojme biseden. Pse ik nga une?"

Tha zoteri Ambros por qe Gisele nuk tha asgje dhe dol nga aty ku duart e saj morren Marinelen dhe shkoj tek William i cili po priste tek makina. Vetem kur hyri ne makine shfryu frymen, ktheu koken nga shtepia ku zoteri Ambros kishte dalur duke e shikuar ate e William i cili ky i fundit e njohi ate po ashtu.

-"Ishte ai?"
-"Po"

Tha Gisele teksa William po voziste.

-"E pa Marinelen?"
-"Po"
-"E di qe ai eshte babai i saj"
-"Jo"
-"Do i tregosh"
-"Jo....nuk e di..."

Tha Gisele duke vendosur doren ne koken ndersa Marinela po flinte. Çka nese ai e kupton dhe merre Marinelen nga ajo, keto ishin mendimet e saj, Gisele nuk mund te jetoj pa Marinelen, ai mund te hakmerret qe ajo nuk i ka treguar dhe e merr ate, nuk mund te rrezikonte, por Marinela do gezohej qe me ne fund mund ta takoj baban e saj te vertete.Ne mengjes dita ishte shume e mire por Gisele nuk kishte fjetur tere mbremjen, mendja e saj po mendonte per fjalet e zoteri Ambros, tere mesnata kishte vetem ate ne mendje. Nje ane e saj ishte shume e gezuar qe pa ate. "Dukej kaq i bukur si diten kur e pashe per here te pare, ai qendrimi i tij, zeri i tij ishte po ai qe une nuk munda ta harroj" po mendonte Gisele.

-"Une do marre Marinelen dhe do ec me te."
-"Ne rregull beni kujdes"

U degjua Gisele teksa po shikonte Williamin dhe Marinelen teksa dilnin. William sot kishte diten pushim keshtu qe si çdo dite tjeter kalon kohe me Marinelen mikeshen e saj me te mire.

-"Zoteri nuk mund te hyni."

U degjua zeri i personit qe qendronte tek dera ku Gisela ndaloj se ngjituri shkalleve.

-"Çfare po ndodh"

Tha ajo duke zbritur.

-"Zoteri!!!"
-"GISELAA!!!"

Hapat e Giseles u ndalen kur zeri i forte i zoteri Ambros u degjua kur hyri brenda dhe menjehere syte e tyre kontaktuan hapat e tij u shpejtuan duke shkuar tek ajo e cila po e shikonte e habitur.

-"Gisele me vjen keq."

U degjua Milo i cili hyri me frymen qe iu kishte mbushur. Dora e zoteri Ambros kapi krahun e Giseles dhe hyri ne dhomen me afer qe ishte.

-"Çfare ben?"

Tha Gisele por zoteri Ambros mbylli deren me çelse dhe u kthye nga ajo.

-"Edhe sa do vazhdoje te me genjeje, nuk kishe ndermend te me tregoje apo jo, nuk do me tregoje apo jo, qe ajo eshte VAJZA IME."