MISTER AMBROS (Shqip)

20

Kur makina u ndal Gisele dhe z.Ambros dolen nga makina por te dy ecen ne dy rruge te ndryshme njeri brenda ne shtepi ndersa tjetra ne kasolle duke mos u degjuar me asnje ze.

-"Je me mire Gisele"
-"Eshte diçka serioze?"

U degjuan zerat e Oslas dhe Milos qe po qendronin para saj te ulur teksa ajo beri nje buzeqeshje.

-"Gjithçka eshte mire, mos u brengosni."
-"Mos u brengos per punet, une dhe Milo do i bejme per ty."

U degjua zeri i Oslas e cila shikoj Giselen te lehtesuar tani qe kishte perballe.

-"Nuk te tha asgje zoteria, nuk te dha leje qe te qendroje sepaku sot brenda ne shtepi?"
-"Milo nuk dua te flasim perseri per kete teme, jam mire ketu...jam mesuar tashme."

Shfryerja e frymes se Milos tregonte qe nuk pajtohej me kete por nuk mund te bente asgje per kete me.
Kur qielli filloj te erresohej nje ere filloj te frynte dhe nuk ishte aq e lehte dhe e qete, Gisele nuk mund te flinte shkaku i kembes dhe era qe fryente nuk linte te bente nje sy gjume te qete. Ndersa kafshet qe nuk flinin po ashtu ishte nje arsye tjeter qe ajo nuk mund te flinte. Ne momentin kur gjumi po e rrembente dalngadale u degjua nje uturime(zhurme e mbytur, e zgjatur e rende, gjemim i mbytur). Syte e Giseles u hapen menjehere duke shikuar perreth dhe ishin syte e saj qe u hapen te habitur kur pa se nje nga hamshoret(kale) nuk ishte, dera se ku ai qendronte ishte e hapur.

-"Dreq"

U degjua zeri i Giseles e cila u ngrite duke dale nga kasolla duke ecur me kemben e saj te lenduar po mundohej te shikonte se ku mund te shkonte ai, ne erresir ku fryente era dhe me kembe te lenduar ajo po ecte dalngadale me mendimin qe do mund te gjente para se te behej mengjes.

Drita e dhomes se ndenjes ishte ende ndezur znj.Ambros dhe zAmbros ishin ende zgjuar, ashtu sic te tjeret po benin punet e fundit brenda.

-"Zoterii."

U degjua zeri i fort i njerit nga personave qe po vraponte drejt dhomes ku ishte z.Ambros.

-"Çfare po ndodh?"

U degjua menjehere zeri i z.Ambros qe shikoj personin qe hyri brenda.

-"Zoteri dyert e kasolles qene te hapura, nuk ishte nje nga kuajt as Gisele."

Personi qe po fliste po mundohej te qetesonte zemren qe i rrahte fort nga ai vrapim qe kishte bere.

-"Eshte arratisur?"

Tha znj.Ambros duke shikuar z.Ambros i cili ngrysi vetullat.

-"T'i therras te tjeret qe ta kerkojne"
-"Hhhh jo, do kerkoj une ate hajduten."

Tha ai i nevrikosur z.Ambros dhe morri pallton qe e kishte te vendosur ne karrigen.
Zoteri Ambros po ecte i nevrikosur me gjerat qe ajo tashme vazhdonte t'i bente, ku sipas tij deri tani nuk ishte asgje ne rregull qe kishte bere, hena po bente drite per hapat e z.Ambros te cilat ishin te fort dhe te gjate duke ecur perreth vendit.

-"Gunter...Gunter do te te vrase qe zgjodhe kete vend."

Tha ai teksa vazhdonte me hapat e tij.

-"Duhet te mirrem me njerez te ketille cdo dite."

Hapat e tij po largonin me shume se sa duhej nga oborri dhe shtepia ecte me mendimin qe ajo do mund te ishte kendej rrotulle.

-"Qetesohu."

Hapat e z.Ambros u ndalen kur filloj te degjoj zerin afer, derisa syte e tij me ne fund filluan ta shikonin ate.

-"Po tani, kalove nga shpetimtare ne hajdute?"

Tha ai duke ngritur njeren vetulle duke shikuar ate e cila e shikoj e habitur.

-"Oh jo zoteri, e gjeta pasi ishte larguar..."
-"Larguar?"
-"Po kam me shume se nje ore qe e kerkoj."
-"Larguar nga personi qe duhej ta shikonte?"

Tha ai duke ecur tek ajo i nevrikosur.

-"Nuk kam kohe te luaj me fjalet e tua, po mendove qe te arratisesh me nje gje qe nuk te perket ty atehere..."
-"Jo nuk po mendoja te largoheshaa...une..."
-"Nuk me pelqen te degjoj justifikimet e kota."
-"Por une vertet nuk po mendoja te arratiseshaa."

Tha ajo teksa dukej qe edhe hamshori po merzitej nga bisedat e tyre pranda vrapoj duke u larguar nga ata te dy te cilet po argumentonin. Gisele ktheu koken duke shikuar z.Ambros i cili shtrengoj nofullen teksa shikonte qe po largohej hamshori.

-"Faji yt koketrashe."

U degjua me ze te vogel zeri i Giseles qe po ecte ngadale por ajo qetesi beri qe zeri i saj te degjohej shume qart dhe mire.

-"Te degjoj hajdute e vogel."

Tha ai duke kaluar ate dhe eci ne drejtim qe hamshori qe u largua. Hapat e tyre po vazhdonin tashme me ore duke kaluar peme te ndryshme e duke shkelur gure e dege te ndryshme qe ishin ne toke. Giseles kemba kishte filluar me shume se ne fillim te krijohej dhimbje por mundohej te duronte derisa te gjente ate e pastaj te kthehej dhe te pushonte, por era qe fryente po perkeqesonte me shume gjendjen.

-"Ja ku eshte, tek ajo shtepia."

Tha ajo duke bere me dore tek shtepija e vogel qe gjendej. Z.Ambros ishte shume me para Giseles qe ecte e cila me shume duhej te kercente vetem me njeren kembe.

-"Zoterii eshte i juaji ky?"

U degjua zeri i pronarit te shtepise qe po mbante hamshorin lidhur.

-"Po"

U degjua zeri i zoteri Ambros ku vetem tani Gisele mberriti tek oborri ku ishin ata te dy.

-"Eja te shkojme."

Tha ai duke morre hamshorin ku Gisele po shfryente frymen e lodhur.

-"Nuk mund te ec, kam dhimbje ne kembe nuk besoj qe mund t'ja dal te kthehem."
-"Mund te qendroni ketu ne qoftese deshironi zonjush."
-"Nuk do e keni problem?"
-"Aspak, duq t'ju ndihmoj, zoteria mund te shkoj ju mund te qendroni ne dhomen qe kam."

Tha ai duke buzeqeshur por seç nuk ishte nje buzeqeshje edhe aq e embel.

-"Ejani t'ju tregoj."

Tha pronari i shtepise, kemba e Giseles nuk dukej qe deshironte ta refuzonte kete, dhembja e kembes po fillonte te behej shume me e madhe. Syte e zoteris Ambros po shikonin personin apo pronarin e shtepise qe kishin perballe teksa nje ane e pjeses se buzes lart u ngrite duke treguar se sa i shpifur ishin mendimet e personit qe kishte afer. Duart e tij filluan ta lidhnin perseri hamshorin dhe u kthye nga personi qe beri me dore Giseles nga shtepia, e cila pa ndonje qellim te keq po buzeqeshte duke vazhduar te ec.

-"Sa dhoma keni zoteri?"

U degjua zoteri Ambros i cili eci drejt zoteris qe shikoj i habitur.

-"Epo zoteri kam vetem nje dhome sic mund ta shihni eshte nje shtepi e vogel"
-"Nuk ka problem, ne mund te qendrojme ne te"

Tha ai duke vazhduar qe te ec ndersa Gisele shikoj fytyren e pronarit te shtepise ku mendja e saj vetem tani po fillonte te kuptonte se cfare kishte ne te vertete ne mendje ky person ku mimikat e fytyres ndryshuan pas fjaleve te z.Ambros.