MISTER AMBROS (Shqip)

60

-"Duket qe u merzit me punen."

Tha Gisele duke kaluar ne anen tjeter qe te ndihmonte ate.

-"Epo eshte pertace si njera ketu."

Tha zoteri Ambros dhe ishin syte e Giseles qe u ngriten duke shikuar ate, e kuptoj qe e tha per te ku me ate fjale beri qe te kujtoj kohen kur ai vazhdimisht e quante ashtu ate.

-"Ne fakte pertaci ishte ai qe rrinte duke lexuar."

Tha ajo dhe zoteri Ambros buzeqeshi.

-"Sikur ai ishte koketrashi?"
-"Edhe ashtu ishte."

Tha Gisele teksa buzet e saj formuan nje buzeqeshje dhe zoteri Ambros filloj me rregullimin e dollapit.

-"Mund te vish ta mbash ketu."

Tha zoteri Ambros dhe Gisela u ngrite duke shkuar tek ai dhe mbajti nje nga derrasat teksa syte e saj po shikonin ate qe po kerkonte gjerat. Gisele dhe Volker qendruan vetem ne dhome per me shume se nje ore duke u mirre me dollapin por kaluan me mire se sa ata qe do e kishin menduar.

-"Mbaroj."

Tha Gisele duke shfryr frymen e lodhur.

-"Mbaruam."
Tha Volker duke u ulur ne toke.
-"Te te sjell diçka per te pire."

Tha Gisela duke zbritur poshte ku pa qe Marinela ishte fjet, morri diçka per te pire dhe shkoj lart ku Volker tashme kishte hequr maicen.

-"Kam nevoj te pastrohem."
-"Pusho si fillim."

Tha Gisela duke vendosur goten para tij.

-"Faleminderit!"

Tha ai duke shikuar ate ndersa Gisela beri nje buzeqeshje dhe u ul afer tij, po priste te fliste por nuk dinte as si t'ia fillonte.

-"Marinela duket shume e lumtur."

Tha ajo duke shfryr frymen dhe shikoj ate.

-"Nuk besoj qe do te donte qe ti te largohesh nga shtepia."

Syte e saj kontaktuan me syte e tij.

-"Ne fakte as une nuk dua. E di qe bera gabim qe nuk te tregova, por nuk mund te me fajsosh apo te me denosh duke mos me folur, e di gabimin tim dhe e di qe ti ke te drejte per vajzen tende, por frikesohesha qe do e merrje dhe do e rrisje ti me ate dhe une do mbesja vetem. Edhe une tani jam shume e lumtur qe Marinela ka babain e saj afer ajo duket shume e lumtur dhe te do shume. Dhe tani qe ajo dhe ti njiheni do doja qe edhe ne t'ia kalonim me mire, po me lendon me shume kur nuk po me shikon e nuk po me flet. Ti je personi i pare qe kam dashur dhe te dua dhe do bej gjithçka te mund te rregulloj edhe punet mes nesh."

Tha ajo duke ulur koken e duart e saj po luanin me njera-tjetren.

-"Edhe une..."

U degjua zeri i zoteri Ambros.

-"U zemerova dhe nuk munda te kontrolloja veten, nuk e di ndoshta u zemerova me shume me veten time se sa me ty. Nuk eshte se te fajsoj e di qe edhe ti ke pasur arsyet e tua dhe menyra se si une lejova qe te shkonin punet ishte gabimi im, duhej te te tregoja qe ne fillim. Mendova dhe veprova gabim. Te dy ne nuk menduam ashtu siç duhet dhe lenduam njerin-tjetrin. Nuk dua as tani te te lendoj por pas atyre fjaleve qe te thashe nuk mund te te shikoj ne fytyre, dua te gjeja diçka qe te rregulloja gabimin tim por nuk e di si."

Veshet e Giseles degjonin me kujdes fjalet e tij teksa syte analizonin ate.

-"Ti tashme ke rregulluar duke qendruar ketu me mua dhe vajzen tone, pastaj duke fajsuar keshtu veten tone nuk do mund te arrijme ate qe dojme, a nuk mendon qe do ishte me mire t'ja nisim prej fillimit."

Tha Gisele teksa dhoma kishte marre ngjyren e erret te nates.

-"T'ia fillojme si nje familje."

Tha Gisele teksa u afrua afer tij.

-"Do doja shume, nuk dua t'ju humb perseri."

Tha Volker duke vendosur doren tek faqja e Giseles ku syte e Giseles u ulen tek buzet e tij.

-"Gisele..."

Tha ai por fjala e tij ndaloj kur Gisele u afrua dhe bashkoj buzet e saj me tij ku nuk kaluan as sekonda dhe ai ia kthej puthjen, teksa gjunjet e Giseles po preknin token ndersa pjesa tjeter e trupit ishte ngritur ku ndryshe ishte Volker i cili ishte ulur dhe koken e kishte te ngritur teksa duart e Giseles ishin rreth tij ndersa duart e tij ishin rreth belit saj dhe buzet e tyre tashme te bashkuar.

FUND

ÇKEMI, SHPRESOJ TE JENI MIRE DHE T'JU KETE PELQYER KY FUND I KESAJ HISTORIE E CILA TASHME ESHTE HISTORIA IME E KATER QE KAM MBARUAR KETU NE WATTPAD, FALEMINDERIT PER TE GJITHE JU QE KENI LEXUAR HISTORIT....LOVE U ❤️❤️