_ ඇඹුල් දොඩම්_

අකීකරු සිතක් - නුඹට පෙම් කළ

පැටලුණු දෑත් ,
වෙනිවැල් මත දිව්රා ,
එක්ව යමු කී ගමන ,
මා දමා තනිව ගිය
මුග්ධයා වෙත ,
අකීකරු සිතින්
ලියන්නෙමි .
පවසන්න මට..
නුඹ ඇසෙන මානයක ද ?

රිටිගල වනයේ නුඹ
පෑ ආලකම් , හා සිනහව
රවටා ගත්තා නොවේ ද
මේ මුග්ධ සිත රහසේම .

දැනගෙනයි මා පෙම් කළේ නුඹ ,
සියුමැලි කුමරුන් නොවන වග 
අප නමට ලියු කොහොඹ ගස්වල
කටුක රස පෙර නොදැනුණේ කිම ?

නොදැන සිටිවග සිතා සිටිය ද නුඹ
ලොවට සැගවුණු එකී දෙ' මුවත
සැගවිය නොහැකි විය නුඹට ම 'වෙතින් ,
අසුර අසිපත නුඹ දැරූ වග
එලෙස වූ මුත් නොදන්නියක ලෙස
නුඹට තව බැදි වග කියන්න ද ? ?

මරාදැමුව ද අහිංසකයන්
නැත කිසිදිනෙක මට කළේ අඩුවක්
වටහාගත නොහැකි තවමත්
චක්‍ර සක්වල , කුණ්ඩලේණිය
නුඹේ සිත තුළ මා පැරදුවේ කෙසේදැයි .

නොපෙනේ ද භාසු ඔබේ දෙනෙතට
පුතු ධනුර් ඇත මග බලාගෙන
නිසල රැයෙහි ඔහු පියණු ඇයැදි විට
සූකිරි අල්ලසට දීමෙන් ,
කෙතෙක් කල් ඔහු නළවා ගන්න ද ?

දැන සිටිය ද නුඹ නැවෙත නොඑන වග
වදනකින් හෝ සමු නොදුන් වග
නුඹට පෙම් කළ අකීකරු සිත
මග බලයි නුඹ දෙනෙත දැකුමට .....

.
.
.
.
.
.
.

* කව් ද කියලා ගෙස් කරමු ද ?

ඔව් , ස්වප්නාදී තමා..