Eğlencesine gidilen konserde bir insanın hayatı değişebilir mi? Unutulan anılar adına nasıl birine aşık olabilir?
Not: Özel Bölüm/ 3'den sonra başlayan 1, Konser 2. kitabın başlangıçıdır
Küçükken okuduğum her kitapta 'İnsanları unutabilirsiniz ama sesleri asla.' yazıyordu. O zamanlar bunun anlamını anlayacak kadar bir olay yaşamamıştım. Şimdi ise anlayabiliyorum.
Telefonda duyduğum ses en karanlık anılarımın başrolü olan kişiydi.
Kalbim sıkışıyordu. Sanki içimde kara bulutlar birleşmiş de kalbime şimşek yolluyordu. Acıyla elimi kalbime götürdüm. Gözlerim kararmaya başladı. Kafamın içinde ise tek bir ses yankılanıyordu:
"Uzak dur benden!"
O gün bağırmamı dikkate almamıştı, ona yalvarsam da umursamadan bana yaklaşmaya devam etmişti. Koskoca bir sene o sapıkla aynı evde kalmak zorunda kaldım. Kafamı eğerek nefes alışımı netleştirmeye çalıştım.
Sahi, annem bile bana inanmazken neden ben orada bir sene yaşamak zorunda kaldım?
Kimsesiz olduğumdan mı? Yoksa korktuğumdan mı?
Elimde duran telefon ağırlığı kayboldu, kafamı kaldırıp elime baktığımda telefonu göremedim. Kafamı çevirmemle Atlas'ın kulağına götürdüğü telefonumu fark ettim. "Bana bak piç kurusu! Bir daha kızı ararsan seni doğuduğuna pişman ederim!" Ardından telefonu kapatarak yatağa attı. Yanıma gelen telefona bakındım. Ardından Atlas'a baktım.
"Kime küfür ettiğini biliyor musun?" Sorumun üzerine Atlas gözlerini bana çeviridi. Gözlerinden yansıyan sinir nedensizce beni mutlu etmişti.
"Lüzumu yok, seni üzen kişiyi üzerim."
Yüzüme istemsizce bir tebessüm yerleşti. Atlas yanıma oturduğunda burnundan nefes verdiğini fark ettim. "O kişi..."
Sustum.
Yine.
Kafamı eğdim, gözlerim hızlıca doluyordu ve ben kendimi tutamıyordum. Ellerimle yüzümü kapattım. O kadar çok dolmuştum ki birden hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Atlas beni kendine çekerken ben yüzümü elimle yüzümü daha sıkı kapattım. Beni böyle görmesini istemiyordum. Bana sarılacağı koluna ben sarıldım, ellerimi koluna sarıp kafamı koluna gömdüm. Atlas ise başımı öpüp saçımı okşamaya başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben yanındayım." Dedi huzur veren sesiyle.
Geri çekilip baş parmağımın gövdesi ile gözlerimi sildim. Burnumu çekerek ona baktım. "Neden yanımdasın?" Diye sordum, bana bakıp içten bir şekilde gülümsedi. "Ciddi ciddi ayrılsak seninle neden buraya gelmeyi kabul edeyim Öykü? Sana aşığım. Sadece yaptığın yüzünden sana kırgınım." Dedi. Kafamı eğdim. O ise çenemden narince tutup kafamı kaldırdı. Göz teması kurduğumuzda ise elini çekti. "Konu şuan ilişkimiz değil. Üvey babanla mı konuştun?" Ağzım şaşkınlıktan istemsizce açıldı. "Sen?" Kaşlarımı çatıp "Nereden biliyorsun?" Diye sordum.
