Konser +18

4

İyi okumlar ziyagillerrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

--

Atlas'ın telefonu satmış olmasının nedeni ne olabilir? Paraysa nedeni, bunu yaparken bana sorması lazım. Onun bu kararını anlamak için merakla ona doğru yaklaştım.

"Telefonu satmaya karar vermişsin galiba, neden böyle bir karar verdin?" Diye sordum, merakımı gizleyemeyerek.

Çağrı'nın gülme sesi üzerine ona bakındım. "İlahi Öykü ya, sen de hemen inanıyorsun." Dedi. Atlas'a bakındığımda benim gibi şaşkın bir biçimde Çağrı'ya bakıyordu.

Çağrı işaret parmağını bize doğru gösterip "Bir dakika." Dedi. 

Yanımızdan ayrıldığında Atlas'a bakındım. "Sattın mı satmadın mı?" Atlas kafasını hafifçe salladı. "Atlas cevap ver." Dedim.

Atlas konuşacaktı ki Çağrı yanımıza geldi. Elinde ise benim telefonum vardı. "Çok komik şakaydı." Dedi Çağrı Atlas'a bakarak. 

Çağrı'nın elinden telefonu aldığımda Atlas fısıldar bir biçimde "Nereden çıktı bu?" Diye sordu Çağrı'ya. Çağrı ise duyduğumu anlamış olacak ki "Sonra konuşuruz." Dedi.

Kafamı telefondan kaldırıp Atlas'a bakındım. "Şimdi konuşacaksınız, neyi saklıyorsunuz?" 

Atlas derin bir nefes alıp verdi. "Tamam, şakaydı zaten telefonun burada." Gözlerimin içine bakarak neden benden bir şeyler saklıyorsun ki?

Yalandan gülümsedim. "Tamam sevgilim." Dedim. 

Derin'in yanına geçip odanın kapısını kapattım. Kulağımı duvara yaslayıp dinlemeye çalıştım. "Ne yapıyorsun?" Diye sordu Derin. "Duymaya çalışıyorum." Dedim sessiz bir biçimde.

Atlas ve Çağrı'ya dair bir çıt bile duyamadığım için duvardan uzaklaştım. Sinirle Derin'e döndüm. "Olay ne?" Elimdeki telefonu Derin'e gösterip "Bunla ilgili bir şey var ama anlamadım. Atlas 'Sattım.' diyor, Çağrı 'Şaka.' diyor. Ne oyun çeviriyorlar, bir anlasam." Dedim.

"Senin telefonun mu bu?" Kafamı onaylarcasına salladıktan sonra Derin konuşmasına devam etti: "Emir havale geçirmişti, Atlas'ın acil para ihtiyacı vardı. Senin telefonu Çağrı'ya vermişti, satıp parayla Emir'i doktora götürmek için ama Çağrı parayı verip telefonu satmak yerine sakladı."

Derin'in dedikleri üzerine vicdan azabım beni ele geçirmek için içimde savaş çıkarmıştı. Yatağa oturup arkama yaslandım. "İyi misin?" Diye sordu. 

Çok iyiyim Derin!

Bir sene boyunca hayatım o kadar mükemmeldi ki, hayatımın mükemmelliklerini unutmuşum(!) 

Derin'in yanında birdenbire duygusal bir an yaşadım ve içimdeki kötü hisler dışa vurarak ağlamaya başladım.

O an, kendimi güçsüz kadın olarak gördüm. 

Belki de en güçsüz anne bendim.

Derin yanıma oturunca omzuna başımı koyarak gözyaşlarımı dökmeye devam ettim. 

"Senin bir suçun yok, bu olayların olay döngüsü böyle gelişti sadece."

Bir süre sonra, gözyaşlarım durmaya başladı ve sakinleşmeye başladım. Ayağa kalkıp gözümde kalan son yaşları elimin tersiyle sildim. 

Siktiğimin kağıt parası için Atlas'ın bu duruma düşmesi mi gerekiyordu?

"Bankaya gidelim mi?" Derin telefonu eline alıp bana baktı. "Daha bir saat var bankaların açılmasına ama istersen yavaş yürürüz." Kafamı onaylarcasına salladım.