Konser +18

27

Media: Öykü Beran

İyi okumalar ziyagiller <3

--

Bana bakışlarında ki nartisliği hissediyordum ama benim ona bakışlarımda nefretten başka bir duygu yoktu. Hem bu insan dışı varlık, nasıl oluyor da bu eve gelme cesaretinde bulunabiliyor? Sinirlerim alt üst olmuştu. Gözlerim Batuhan'a kilitlenmişken Atlas konuşmaya başladı: "Senin ne işin var burada?"

Batuhan alaylı bir şekilde burun kıvırdı. Göz altları hafifçe morarmıştı, ayakta bile zor duruyordu. Ondan nefret etsem de yaşadığımız onca anı aklıma geldi. İçimde bir ürperme meydana geldi. Bu hissiyat uzun zamandır hissetmemiştim. Zaten hissetmek de istemiyordum.

"Size de selam." Diye konuştu Batuhan'ın yanında duran kişi. Bu çocuk Devrim olmalıydı. Ceylin'in her gün istisnasız trip attığı kişi.

Atlas derin bir nefes alıp verdikten sonra bir adım geri attı, içeriye girmeleri için. Devrim Batuhan'ın kolundan tutarak içeriye soktu. Atlas elimden sıkıcana tuttu ardından beraber salona ilerledik.

Elim her zamankinden daha sıkı tutuyordu, hatta elim acıyordu ama Atlas'ın şu an bu umurunda değilmiş gibiydi. Elimi yavaşça çekmeye çalıştım. Atlas ise bana bakıp kaşlarını hafifçe çattı. "Acıyor." Diye söyledim sessizce. Atlas'ın gözü sinirden dönmüş olacak ki benim dediğim umursamadı.

Bir şey demden önüme döndüm. Devrim koltuğa oturmuştu, Batuhan ise onun yanında oturmuş pis pis sırıtıyordu. "Ne oldu buna?" Diye sordu Atlas. Batuhan yüksek sesle kahkaha attı. "Zoruna mı gitti?" Batuhan'ın sarhoş olduğu belliydi. Atlas elimi daha sıkı sıkınca kaşlarımı çattım.

"Ne işi var bunun burada?" Diye sordu Atlas Devrim'e. 

Devrim bir Batuhan'a bir Atlas'a bakıyordu. İçeriye Ceylin gelince Devrim gözlerini Ceylin'e dikti. "Batuhan'ı neden getirdin ki?" Ceylin'in sorusuna Devrim derin bir nefes alıp verdi. "Ne bu Batuhan'a olan düşmanlığınız? O da bu evde kalmıyor mu?" Dedi Devrim, sesi sinirli çıkıyordu. 

Batuhan sarhoş olduğundan yaptıklarında mantık aramıyordum ama şuan şarkı söylemesi de ayrı bir ironiydi. "Bir küçücük aslancık varmış." Batuhan mırıldanarak şarkıya devam ederken Atlas konuşmaya başladı: "Batuhan ile bu evden kimse konuşmuyor. Keşke onu getirmeden önce sorsaydın Devrim."

"Neden?" Diye sorup Ceylin'e yöneltti bakışlarını. "Ya da neden ben bilmiyorum?"

Ceylin bana bakıp "Siz Derin onların yanına gidin ben halledeceğim." Dediğinde Atlas elimi çekince mutfağa doğru ilerledik.

Atlas sinirle etrafa bakınırken "Ne oldu?" Diye soran kişi Çağrı oldu. Elimi çekmeye çalıştım ama aşırı sıkı tutuyordu. Sanki bıraksa kaçacağım. Aptal Atlas. 

"Ne olacak? Devrim Batuhan'ı getirmiş!" 

Sinirle ellerini hareket ettirirken istemsizce benim elim de hareket ediyordu. "Atlas yeter!" Elimin acısı ile bağırmıştım. Atlas bana baktığında gözbebeklerinin sabit kalıp bana baktığını gördüm. "Elim acıyor diyorum sana." Atlas kafasını eğip elimize baktı. Elimi bırakınca rahatlamışçasına nefes verdim. 

Atlas ve Çağrı konuşurken Derin yanıma gelip elime dokundu. "Kızarmış." Dedi kısık sesle. Dudak büzerek Derin'e baktım. Elim cidden acıyordu ve bunu yapan Atlas hiçbir şey yapmadan Çağrı ile konuşuyordu. 

Atlas kafasını bana çevirince göz devirdim. Elimden tuttu. Elimi hızla geriye doğru çektim. "İstemsizce oldu özür dilerim." Dedi bana bakarak. Bir şey demeden kafamı çevirdim. "Öykü." Atlas'ın sesini duymazdan gelmeyi tercih ettim.