Konser +18

29

Media: Derin Yılmaz

Denk Geliş isimli çok tatlı bir kitap var. Okumanızı öneriyorum! Kitabı bulmanız için yazar bu satıra yorum yapacak, yorumdan hesabını bulup okuyabilirsiniz <33

İyi okumalar ziyagiller <33

--

Okuduğum mesaj karşısında bir şey yazamadan öylece kalakaldım.

Mesajı tekrar ve tekrar okudum.

Bir süre sonra mesaj bulanıklaşmaya başladı. Telefonuma bir damla yaş düştü. Elimin içi ile yanağımdaki gözyaşımı sildim.

Atlas'ın gözleri kapalıydı, sadece saçı ve gözü gözüküyordu. Yine de o olduğu her halinde belliydi. Alt dudağımı yaladım. Ağlamamak için dudaklarımı içe doğru büzüp ısırdım ama nafile. Gözlerimden gelen aptal su damlaların karşı koyamıyordum.

Kafamı çevirip Derin'e baktım. Çoktan uyumuştu. Ses çıkartmadan yerimden sessizce kalkıp odama geçtim. Yatağa doğru geçip dizimi kendime çektim. Dizime sarılıp başımı eğdim.

Sessiz bir biçimde ağlamaya başladım. Gözlerimde yaşlar hızla akıyor ve yenisi geliyordu. Karnımda bir acı hissettim. Stresten oluşan acı yüzünden zaten ağlamıyormuşum gibi ağlamama güç verdim.

Aptalım ben.

O orada Lal'in kollarında uyurken ben onun için ağlıyorum.

Onun için acı çekecek kadar aptalım.

Nefes alışlarım derinleşti ve yavaşladı. Zorla nefes vermeye başladım. Sanki biri boğazımı sıkıyordu ve ben bundan kurtulmaya çalışıyor gibi hissediyordum. Boğazıma acı bir tat geldi. Yutkunamamaya başladım.

Kafamı kaldırıp karanlık olan odaya baktım. Hiçbir şey göremiyorum. Zaten ışıklar varken de yanımdaki insanların ne kadar şerefsiz olduğunu göremiyormuşum.

Karnımdaki ağırı giderek artıyordu. Bacaklarımı yatağa uzattım. Ağırı kasıklarıma doğru inerken bir akıntı hissettim. Harika ya! Her şeyin üst üstte gelmesi gerçekten harika (!)

Yavaşça yataktan kalkıp elime temiz bir külot aldım. Lavaboya doğru yol aldım. Dolaptan birer orkid alıp "Umarım olmamışımdır." Diyerek eşofmanımı sıyırdım. Klozete oturunca derin bir nefes verdim. Regl olmuşum! Çünkü bir bu eksikti!

Kanlı olan külot gözüme çarptı. Altımda olan her şeyi çıkarıp külotu kirli sepetine attım. Yenisini giyip orkidi yapıştırınca kendimi çok önemli bir iş yapmış gibi dâhi hissettim. Yerde olan eşofmanımı geri giydim. Ellerimi yıkadıktan sonra odama geri döndüm.

Işıkları açıp yatağıma doğru geçtim. Yatağımın üzerindeki kalpli kutu tekrar dikkatimi çekti. Yorganımın içine girip kalpli kutunun kapağını açtım. İçinde olan boş defteri bir kenara koyup not kağıdını elime aldım ve okumaya başladım:

Selam.

Aslında bunları yazmaya nasıl başlayacağım bilmiyorum. Bu nedenle "Selam." Diye bir giriş yaptım. Her neyse, çok saçmalamadan konuya giriyorum:

Öykü, bebeğim. Biliyorum bu aralar çok zor bir etaptan geçiyorsun ama ben inanıyorum ki hepsini geçip zaferi beraber kutlayacağız.

Batuhan, Atlas, Lal vs. hayatına birden çok insan girdi ve çıktı. Hâlâ güçlü durup bunca derdin önünde olabiliyorsun.