Konser +18

50

İyi okumalar ziyagillerr

---

Mesajı tekrardan okudum, nasıl beni engellemişti ki? Ben ona mesaj atarken profil fotoğrafı yoktu ve en önemli şey mesaj iletildi bile olmamıştı.

Şu an beni engellemiş olmamasına mı sevinsem yoksa bir anlık sinirle yazdığım mesajı görmesine mi üzülsem bilemedim.

Telefonumla bir süre bakıştık. 'Ulan hayat!' diye bağırasım gelse de şakayı bir kenara bırakıp ciddileştim.

Ne cevap vereceğimi düşünürken telefonun ekranı kapandı. Telefonu kenara bırakıp derin bir nefes alıp verdim.

Telefonumu elime alıp mesaj tek bir kelime yazdım.

Öykü: Evet.

Anında gördü mesajımı. Yazıyor oldu ama yazıyor yazısı hemen silindi. Tekrardan yazıyor ve yine yazmamaya karar verdi. 

Ne demesini bekliyordum ki? Beni taciz eden o adamla her gece beraber yatan annemin, bana şuan annelik yapmasını mı? 

Telefonu yatağa koyup aynada kendime bakındım. Elimi karnıma koyup yavaşça okşadım. Annem gibi anne mi olacağım? Çocuğum benden sevgi isterken ben başka erkeklerin sevgisine kanıp onu ihmal edecek miyim? 

Daha okulumu bile bitirmedim, param yok. Çocuğum beni bu halimle sevecek miydi? 

Telefonum çalınca telefonumu elime alıp bakındım. Annem arıyordu. Ellerim titremeye başladı. Azarlayacak mıydı beni? Ya bana karnımdaki çocuğu aldırmam gerektiğini söylerse?

Korkunun Ecele faydası yoktur. 

Telefonu açıp kulağıma götürdüm. Beni azarlamasını beklerken "İyi misin?" Diye sordu. Kafamdan aşağıya soğuk su dökülüyor gibi hissettim. Dudaklarım daha önce hiç böyle kilitlenmemişti. 

"İyiyim." Dedim titreyerek çıkan sesimle. 

Yatağa oturmamla "Ne diyeceğimi bilmiyorum." Dedi. Benim konuşmama izin vermeden konuşmasına devam etti: "Ne desem sana saçma gelecek fakat daha çok küçüksün. Sakın çocuğunu aldırmayı düşünme. O sana verilen en güzel hediye. Babası her kimse, kim. Bizi alakadar eden sen ve çocuğun. Paraya falan sıkışınca bana yaz. Ben her şeyimi sana ve torunuma veririm." 

Gözlerim dolmaya başladı.

"Biliyorum sana şuan dediklerim önceden dediklerimle çelişiyor ama ben her şeyi bizim için yapıyorum." 

Gözümden bir yaş aktığında annemin de sesi titremeye başladı. "Yaşadığın şeyler kolay değil ama bunun suçunu o çocuğa atıp aldırmayı düşünme." Dedi. Burnumu çekip "Aldırmayı hiç düşünmedim." Dedim. 

Bir sessizlik oluştu. 

Sessiz kaldığımız her saniye içimdeki çocuğun karanlık odasını daha çok karartıyordu. 

"Ben sana para yollayacağım, sen okuluna odaklan zaten az ka-" Annem konuşurken "Anne." Diyerek onun sözünü kestim. "Efendim kızım?" Dedi. Yıllar sonra ilk defa bana 'kızım' demişti. Tüylerim diken diken oldu. İçime bir titreme geldi. 

İçimdeki çocuğun olduğu o oda alev almaya başlamıştı.

"Yanımda olduğunu söylemen yeterli." 

Telefondan annemin ağlama sesi geldi. 

Hayatımın içine sıçmamış gibi her hatasını affediyorum. Bana yaşattığı onca şeyden sonra yanımda olması için canımı veririm. 

Babamın hayattayken sürekli 'Siz benden sonra birbirinize emanetsiniz.' Derdi. 

Annem bana emanet olamadı ama ben her zaman ona emanet olma düşüncesiyle annemi silemedim.