Konser +18

7

İYİ OKUMALARR ZİYAGİLLEEEEEEEEEEEEER

--

Mesajı okuduğumda tüm bedenim şok içinde donup kaldı. Ellerim titriyor, gözlerim gözyaşlarıyla doluyordu.

Kafamdan aşağıya kaynar sular dökülmüş gibiydi. 

İçimde bir korku yumağı oluştu ve nefes almakta zorlanmaya başladım. Mesajdaki sözler, geçmişte yaşadığım korkunç anıları yeniden zihnimde canlandırdı.

Gözlerim titreyerek telefondaki mesajı tekrar okudum. Kalbim hızla çarpıyordu ve içimde bir korku dalgası yükseliyordu.

Toprak'ın gülümseyen yüzü gözlerimin önüne geldi.

Telefonum titreyen ellerimden kayıp yere düştü, bir an için sessizlik hakim oldu odada. Atlas hızla eğilip telefonu alarak bana uzattı. "Ne oldu güzelim?" Diye sordu yumuşak ve meraklı çıkan sesiyle.

Kelimeleri duydum fakat cevap veremedim. Atlas uzattığı telefonu almadığımı görünce telefona bakındı. 

"Yine buldu beni." Dedim sessizce, korku dolu bir ses tonuyla. İçimdeki endişe ve çaresizlik duygusu gitgide artıyordu. Her seferinde tekrar eden bu tehditler, beni adeta bir kıskaç gibi sarmıştı.

Atlas telefona bakarken sessizce küfür etti. "Ne oluyor?" Derin'in sorusu üzerine Atlas hızla bana baktı. Ellerini dizime koyarak göz teması kurmam için bana yakınlaştı. "Sakın endişelenme, yanındayım ve seni koruyacağım," Dedi kararlı bir şekilde. Ancak, gözlerinde endişe vardı.

Titreyen ellerimle ayağa kalktım. İçimdeki endişe ve korkuyla başa çıkmaya çalışarak kendi kendime "Yine buldu beni" Diye tekrarladım. Bu tehditlerin ve korkuların peşimi bırakmadığını düşünmek beni derin bir endişeye sürüklüyordu.

Atlas yanıma yaklaşıp omzuma hafifçe dokundu. "Öykü, bu kez birlikte hareket edeceğiz." Dedi kararlı bir ses tonuyla. "Seni koruyacağım, endişelenme."

Derin, cesur bir şekilde yanıma yaklaştı. "Seni koruyacağız, Öykü." Dedi cesaretle.

Korkudan titriyordum.

Nefesim sıkışmış gibi hissettim.

Gözlerim dolu dolu yaşlarla dolarken, kontrolümü kaybetmeye başladım.

Gözlerim bulanıklaştı, karnıma giren sancılar yüzünden acı çekmeye başladım. Nefes almakta güçlük çekiyordum. İçimde yükselen korku dalgaları beni mahvediyordu.

Bir an için her şey karardı ve kontrolümü kaybettim. Titreyen ellerimle kendimi tutmaya çalışırken, derin bir çığlık attım.

O korkunç mesajın etkisiyle içimde bir fırtına kopuyordu. 

Boğazımdan yükselen ses yankılanırken, odanın duvarları arasında kaybolup gitti.

Atlas hemen beni kucaklayarak sıkıca sarıldı. "Öykü sakin ol, nefes almaya çalış." Dedi yumuşak bir ses tonuyla ama kelimeleri duymuyor gibiydim. Korku içimde bir yangın gibi yayılmıştı ve ben buna karşı koymakta acizdim.

Korku ve panik içinde Atlas'ın kucaklamasından kurtulmaya çalışarak onu ittirdim. "Bırak beni!" Diye bağırdım, sesim hıçkırıklarla karışmıştı.

İçimdeki korkunun hâkim olduğu bir an, kendimi kontrol edemiyordum.

"Bana 'Bir daha o seni bulamayacak.' Demiştin Atlas!" Diye bağırdım, sesim öfke ve korku doluydu. Gözlerimden yaşlar süzülerek yanağımdan aşağı süzüldü.