Ποίηση

8

Είχες αυτά τα μάτια σαν ουράνιο τόξο
Μελαγχολικά και νωπά.
Τα κρυβες σφιχτά στις αρτηρίες σου, αυτά που σε πονούσαν ήταν αποκόμματα εφημερίδων,σκληρά βινύλια και ατέλειες.
Λένε τα είδωλά μας πέθαναν άδοξα κι εμείς δανειζόμαστε στυλό για να γράφουμε.
Γαμημένη κοινωνία,γαμημένες συνειδήσεις.
Ασυνάρτητες φράσεις κι αναγκαστική ενηλικίωση.
Χέζω τις αξίες και τα "πρέπει" σας,
άδειο στομάχι, γεμάτο μυαλό κι αναστολές.