Ποίηση

25

Μια ακόμη μέρα που έκαναν οι ράγες των τρένων το θόρυβο να μοιάζει με αγαλλίαση
Αυτές οι περίεργες ακουστικές συχνότητες με μένα να στέκω δίπλα και να θυμάμαι
Όσο η διήγηση αυτών των ενθυμήσεων έμοιαζε επίπονη μα λυτρωτική
Ιστορίες από μια άγνωστη κρύπτη μες στην άβυσσο
Μια ακόμη μέρα που το παρελθόν και το μέλλον συναντώνται υπό το πρίσμα της πανσελήνου
Γράφοντας για όσα δεν τολμήσαμε να παραδεχτούμε στον ίδιο τον εαυτό μας
Γράφοντας για μια άλλη διάσταση με βαθύ κόκκινο χρωματισμό
Δυστυχώς αν πονέσεις κάποιον όπως εγώ μένεις ανεξίτηλος στα γραπτά του κι ας μη το μάθει κανείς
Τα πλήγματα αυτά θα μείνουν ανεξίτηλα σ'αυτά τα γεμάτα χειρόγραφα στο πέρασμα των χρόνων
Όπου σαν ερινύες θα σε στοιχειώνουν για πάντα