Ποίηση

16

Δεν ήξερα ποια ήταν η μορφή της,όμως πάντα ήταν εκεί
Μια σκοτεινή πτυχή του εαυτού της που δεν μπορούσε να ελέγξει
Καθόταν ακίνητη,όσο τα σύννεφα περνούσαν από πάνω της με φόρα σχηματίζοντας μορφές
Δάκρυα που αναμιγνύονταν με τη βροχή που ξέσπασε εν ριπή οφθαλμού
Ορκιζόταν πως θα τη σκότωνε η ίδια πρωτού προλάβει να πεθάνει,μέσω των λανθασμένων επιλογών.
Κι όμως συνέχισε εκείνο τον αέναο χορό με το σκοτάδι.