Είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι είναι περίεργα όντα.
Κρύβουν καλά τη θλιμμένη τους όψη πίσω από όμορφα προσωπεία,κρύβουν καλά τη σαπίλα και τη δυσωδία σε ψέματα,κι όλο κρύβονται μέχρι να μην υπάρχει κάτι αληθινό.
Κρύβουν καλά τα πάθη τους πίσω από καλοσιδερωμένα πουκάμισα και γραβάτες,πίσω απ'το κατεστημένο,από την επικρατούσα θρησκεία,από ενέσιμα δηλητήρια.
Κρύβουν ακόμη καλύτερα τις ψυχικές τους ασθένειες,τη μοναξιά τους,τις σκέψεις που τους βασανίζουν τα βράδια με εφιάλτες,τα χρόνια απωθημένα τους.
Γιατί άραγε υπάρχει η εκλογή να κάνουν κάτι καλύτερο;
Ή μήπως βυθίστηκαν απογοητευμένοι σαν αγγελικές μορφές σε έναν κυκεώνα συνεχούς αδιεξόδου;
