Ποίηση

33

Βλεπω τις αλυσιδες και τα παπουτσια σου στην αλλη μερια του δωματιου
Να κειτονται νωχελικα οσο εσυ κοιμασαι διπλα μου
Μ αγαπας κι ας ειμαι διαλυμενη
Με σφιγγεις πανω σου σαν να ναι η τελευταια φορα
Κι εγω βλεπω συνεχεια εφιαλτες
Ευχομουν να μπορουσα να κοιμηθω οπως εσυ
Να μπορουσα να βιωσω ολη αυτη την αγνοτητα και την αθωοτητα
Χωρις να νιωθω πως γερασα
Να μ αγκαλιασεις σαν να μην βιωσα τραγικα σημεια
Να νιωθω οπως πριν που δεν κατερρεε ο κοσμος
Να μου πεις πως πλεον θα χουμε να ζησουμε ομορφα εγω,εσυ και τα σκοταδια μου
Δεν εχεις την παραμικρη ιδεα ποσο σε αγαπω