Ελευθερία
Και κείνη χόρευε ανάμεσα στο πλήθος νιώθονας υπέροχα
Αγαπούσε τις πληγές της και την έσωζε
Ενώ εκείνη απέτασε όλο το τραύμα
Η ασφάλεια ήταν ανεκτίμητη
Όσο εκείνη ένιωθε τα πάντα
Ζούσε ακόμη και κάτι την ήθελε στο σκοτάδι
Όσο άλλοι ήταν το φως της
Και την αγάπησα,χωρίς να θέλω
Με μάγεψε σιγά σιγά ο ερωτισμός της
Ήθελα μόνο να 'ναι εντάξει,μα με εκείνη 'σταζαν αίματα στα χέρια
Νιώθει όμορφη μου είπε και εκείνη
Κι ας είχαν περάσει πολλά καλοκαίρια
Και την αγαπούσα,όσο με ράγιζε
Με κανε να σπάω καθρέφτες στο άγγιγμά της
Κι ήθελα να μείνω ήσυχη,να γίνω ένα μ'αυτήν κοντά της
आप पढ़ रहे हैं
Ποίηση
कविताΠοιητική συλλογή και απόκρυφες σκέψεις,εμπνευσμένες από προσωπικά βιώματα.
