Ποίηση

26

Αλλόκοτες μορφές,ταλαιπωρημένες απ'το χρόνο που έκλεισαν υπάρχοντας
Κυκλοφορούν σαν σκιές στα εγκαταλειμμένα οικίσματα
Οι άνθρωποι κάτω απ'τις γέφυρες των μεγάλων αυτοκινητοδρόμων
Όπου τα διάφορα δίκυκλα ή τετράκυκλα οχήματα διασχίζουν με μανία
Ψυχές που τραυματίστηκαν από ανοξείδωτα βέλη
Όσο άκουγαν τους ανθρώπους γύρω να γελάνε αμέριμνοι και να συνεχίζουν το δρόμο τους
Κουβαλούσαν σαν αλυσίδες το βάρος της ύπαρξης μην τολμώντας να κοιτάξουν τον ήλιο,τη θάλασσα και τα αστέρια
Μονάχα κλεισμένοι σε ένα πρωτόγνωρο σπήλαιο του Πλάτωνα
Δίχως δυνατότητα ανάβασης στη γη
Χαμένοι σε ατελείωτες και ασυνάρτητες σκέψεις
Χαμένοι στις φοβίες και στους ρυθμούς της επιβίωσης
Χαμένοι,ξανά,κάτω από εκείνες τις γέφυρες που τόσο τους στιγμάτιζαν
Με σακούλες,καλάθια και βρώμικα σεντόνια σαν γιοι και κόρες ενός θεού που ήταν απών
Παλεύοντας τη φρίκη μέχρι να κλείσουν τα βλέφαρα για έναν καλύτερο,πιο δίκαιο κόσμο.