Leukemia ✓

8| Anılar

Selam, nasılsınız?

Bakın, bakın medyada ne var? 💖🎵

Nihayet geldi bölüm günü. Acaba kesitte okuduklarınızın aslı neymiş?

Çok uzatmadan sizi bölümle baş başa bırakıyorum. İyi okumalar.

💜🧚🏼‍♀️

Duyduğu "Anne, babam gitti mi?" diyen sesle dalgın bakışlarla izlediği yoldan geçen insanlardan sıyrılıp gerçek dünyaya döndü Asiye. Rüya, kendisine doğru gelirken "Gitti anneciğim." diye cevap verdi ona. "Ama biz oyun oynayacaktık, neden gitti ki?"

Asiye birkaç saniye ne diyeceğini bilemediği için sessiz kalsa da sonra yüzüne sahte bir gülümseme kondurup "İşi varmış bebeğim, ondan gitti." diye cevap verdi. Rüya yerinde zıplarken "Anne, halamla Kadir Dayı'mı görmeye gidebilir miyiz?" deyince yüzüne bir gülümseme yayıldı. "Gideriz tabi anneciğim. Ben de çok özledim zaten onları." "Ama babam da bizimle gelsin. O da halamı özlemiştir, Süeda'yı özlemiştir belki." Asiye bir nefes verdikten sonra "İsterse gelebilir tabi ki." dedi.

"Anne?" "Efendim anneciğim?" "Ben yarın okula gitmesem olur mu?" "Neden anneciğim? Sen çok seviyordun okula gitmeyi?" "Evet, seviyorum ama Duru ve Emre geldiği için gitmek istemiyorum." Asiye, Rüya'yı kucağına aldıktan sonra "Ayıp kızım, arkadaşların onlar senin, öyle deme." deyince omuz silkti Rüya. "Ama onlar beni çok üzüyor."

Asiye'nin kaşları çatılırken "Ne yapıyorlar?" diye sordu. "Dün değil, ondan önceki dün birlikte komşuculuk oynuyorduk Duru ile. Onun bebeğinin adı Defne'ydi, benim bebeğimin adı da Puding'ti."

Asiye yüzüne yayılan gülümsemeyle kızını dinlemeye devam ederken "Sonra Emre de bizimle oynamak istedi ama o Duru'nun kocası oldu. Oyuncuktan akşam oldu, işten geldi, bebeklerini sevdi, birlikte oyun oynadılar. Sonra birlikte 'Kızımızı sinemaya, parka götürelim.' dediler." deyince gülümsemesi soldu. "Ben de 'Annelerle babalar öyle şeyler yapmazlar.' dedim. 'Ama bizim annemiz ve babamız böyle yapıyor.' dediler onlar da. Gitmek istemiyorum, bana ne."

Asiye boğazını temizledikten sonra "Rüyacığım, bazen anneler ve babalar anlaşamazlar ve ayrılmaya karar verirler. Senle konuştuk bunu daha önce." dedi. "Biz babanla ayrıldık ama ikimiz de seni çok seviyoruz." "Ben de sizi çok seviyorum ama keşke diğer annelerle babalar gibi olsaydınız siz de."

Asiye'nin gözleri dolarken aklına gelen anıyla gülümseyerek geriye aldı Rüya'nın yüzüne gelen saçlarını. "Sen daha çok küçükken biz, babanla ben yani, parka götürmüştük seni. Ama baban çok korkuyordu, biliyor musun?" "Ya, gerçekten mi?" "Gerçekten tabi." dedikten sonra bakışlarını tekrar pencereden dışarı çevirirken yüzündeki tebessümle anlatmaya başladı.

"Ya, biz neden geldik ki buraya?" "Benim canım tahterevalliye binmek istedi Doruk." dedi Asiye bıkkın bir şekilde. "Sence anne ve baba olarak neden geldik?" Doruk "Asiye, bizim kızımız daha 6 aylık." derken bakışları Asiye'nin omuzlarına takılı kanguruda uyuyan kızlarını bulunca yüzüne bir gülümseme yayıldı. "Hem bak uyumuş zaten. Üşütür, hasta olur. Eve gidelim hadi."

"Doruk, nisan ayındayız sevgilim, üstelik sonu. Üşütmez benim meleğim, merak etme sen." "Merak ederim. Babayım ben, saksı değilim." "Bakayım," dedi Asiye yüzünü inceliyormuş gibi Doruk'a yaklaştırıp. "Hem de en güzelinden bir babaymışsın sen." diye devam etti yanağına bir öpücük kondururken.

Doruk'un yüzüne bir gülümseme yayılırken kolları arasına aldı Asiye'yi. Böylece aralarında kalan Rüya'nın yeni çıkmaya başlayan saçlarına bir öpücük bıraktı. Asiye yüzündeki gülümseme ile gözlerini kapatıp kafasını sevdiği adamın göğsüne yaslayınca bir öpücük de onun saçları arasına bıraktı.