Russian Requiem (Book 2 of RR Trilogy)

Requiem #55

Chapter 55

(Regret)

"Good morning..." bulong niya matapos halikan ng marahan ang ulo ko. Nagising ako na nakatalikod na ako sa kanya, habang yakap naman niya ako ng mahigpit. Hindi tuloy ako makabangon.

"Morning," I greeted back in a soft voice. "Release me. I need to attend to Clay and Carie. It's already 6 AM."

After our reconciliation a few days ago, we came back to normal little by little. We are sharing the same room again and we attend to each other's needs like a normal married couple. Kung iisipin, parang walang nangyari na masasamang bagay sa pamilya namin. Well, I plan to improve myself. I promised him and myself that I will stop holding grudges and start learning how to be more forgiving.

"Just a few more minutes," he answered grumpily. His voice was muffled by the pillow. Mas lalo pang humigpit ang yakap niya sa'kin.

Para naman kaming bagong kasal nito, oh.

I ignored him. Tinampal ko ang braso niya, medyo may kalakasan. Pero wala pa rin itong epekto sa kanya. Dahil sa pagpupumilit ko ay wala siyang nagawa kundi pakawalan ako. Kita ko ang pagmulat ng mga mata niya ng bahagya, halatang antok pa. Magulo din ang buhok dahil sa pagtulog. He looked at me nonchalantly.

Hindi ba nilalamig ito? Ang lamig lamig ng kwarto, at wala siyang suot na damit tapos ay hindi pa halos nakabalot sa comforter. His upper body is showing. He really has a high tolerance for the cold. As well as for pain.

Naupo ako sa kama habang nakatakip ang comforter sa aking dibdib, at nakatingin sa kanya. Tinaasan ko siya ng kilay nang makitang kumunot ang noo niya sa pagbangon ko.

"The kids are my priority," I told him, teasingly.

He snorted and messed with his hair more. Dumapa siya sa kama at kinuha ang unan ko para iyon nalang ang yakapin. Natawa ako at napailing. Tuluyan na akong bumangon at agad pinulot ang mga damit ko sa sahig para ipantakip sa hubad kong katawan. Dumiretso ako sa banyo at hindi na nagsayang pa ng oras. Kailangan ko nang makababa agad dahil magigising na ang mga bata any minute.

Pagkalabas ko sa banyo, akala ko ay tulog pa rin ang isa. But I was a bit surprised to see him already awake. He's sitting quietly at the edge of the bed while waiting for me. He looks so adorable. Like a kid waiting for his parents to take him.

"What?" Taas-kilay kong tanong. "I'm gonna head downstairs now. Aren't you gonna prepare for the day?" I asked while dressing up.

He sighed. Marahan siyang tumayo mula sa kama at pumasok sa walk-in closet na kinaroroonan ko. Niyakap niya ako sa likuran habang abala ako sa pag-aayos ng mukha sa harap ng salamin. Nakapatong ang baba niya sa kaliwang balikat ko habang nakatingin sa akin sa salamin. Tahimik niya lamang akong pinanood.

"You're being clingy again, Milyj." I laughed. Mas lumala pa ata ang pagiging clingy niya ngayon kaysa dati. If there's one thing that changed in our relationship after everything that happened, well I think this is it. Although, I believe it's more of an improvement, not change.