Η ΜΟΙΡΑ 🧶

Αόρατες Πληγές

Διαφανι, 4 Φεβρουαρίου 1960

Το επόμενο πρωί βρήκε το Λάμπρο ξύπνιο πλάι της να προσπαθεί να συνειδητοποιήσει το γεγονός και να ψάχνει τρόπους για να τη βοηθήσει. Από τις σκέψεις του τον έβγαλε ο ήχος της πόρτας που άνοιξε δειλά. Από το τρίξιμο ξύπνησε και η Ελένη που ούτως ή άλλως κοιμόταν ελαφριά όλο το βράδυ και κάθε λίγο πεταγοταν επάνω από εφιάλτες.
~Συγγνώμη που σας ανησυχώ, πέρασε η ώρα και φοβάμαι πως από στιγμή σε στιγμή γυρίσει ο Ζάχος. Λάμπρο ίσως πρέπει να..
~Θα φύγω Δρόσω, δε θέλω να της δημιουργήσω και άλλους μπελάδες. Δύο λεπτά μόνο.
Η πόρτα έκλεισε και το βλέμμα του στράφηκε στην Ελένη.
~Ψυχή μου, πρέπει να φύγω. Δεν το θέλω αλλά πρέπει. Θέλω μέχρι να ξαναβρεθούμε να θυμάσαι διαρκώς πως σε λατρεύω, είμαι εδώ και θα μαι για πάντα. Μαζί θα το ξεπεράσουμε και αυτό. Οποιαδήποτε στιγμή νιώσεις την ανάγκη πες στη Δρόσω να με φωνάξει. Δε με ενδιαφέρει τίποτα άλλο εκτός από σένα.
Έκανε να την αγγίξει μα τα χέρια του δειλιασαν. Δεν ήθελε να την ταράξει. Τα δάχτυλα του έμειναν μετέωρα πλάι στο πρόσωπό της, διαγράφοντας μια νοητή πορεία κατά μήκος του περιγραμματος της. Δεν του απάντησε. Εγνεψε μόνο καταφατικά με βουρκωμενα μάτια.
Έφυγε από το σπίτι της σαν τρελός. Χιλιάδες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό του.
Να αρπάξει το όπλο του Μιλτιάδη και να σκοτώσει αυτό το κάθαρμα; Αλλά σε τι θα ωφελούσε αυτό την Ελένη;
Να τον καταγγείλει στον Προυσαλη; Αλλά ήταν έτοιμη εκείνη για να συρθεί σε μια δικαστική διαμάχη και να αντιμετωπίσει την κοινωνική αμφισβήτηση που για την οπισθοδρομικη ελληνική κοινωνία του '60 σίγουρα κάτι έκανε και προκάλεσε τον πλούσιο και εμφανίσιμο γόνο;
Να ζητήσει βοήθεια από κάποιον, αλλά από ποιον;
Το χάος στο μυαλό του τον οδήγησε στη ρεματιά. Στο δικό τους μέρος. Κρύφτηκε στη σπηλιά τους και ξέσπασε. Ούρλιαξε, φώναξε, έκλαψε, βλαστημησε θεούς και δαίμονες και ξέσπασε την οργή του τραυματιζοντας τον εαυτό του.
Η Ελένη συρθηκε με δυσκολία ως το μπάνιο όπου παρέμεινε για αρκετή ώρα. Ανήσυχη η Δρόσω άνοιξε την πόρτα για να δει τι της συμβαίνει. Βρήκε την αδερφή της να πλένει με μανία το σώμα και τα χείλη της. Η τριβή των χεριών στο δέρμα της το έκανε να κοκκινισει, σχεδόν να γδαρθει.
~Γιατί το κάνεις αυτό καρδούλα μου; Δες πώς έκανες το δέρμα σου.
~Θέλω να φύγει από πάνω μου η βρωμιά του. Με μόλυνε Δρόσω, μόλυνε το κορμί, το λαιμό, τα χείλη μου με το στόμα και τα χέρια του. Θέλω να καθαριστω.
~