Η ΜΟΙΡΑ 🧶

το πιο όμορφο "ναι" που έχει ειπωθεί

Έμεινε απορημένη,για λίγα λεπτά, να κοιτάει το Λάμπρο χωρίς να μπορεί να αρθρώσει λέξη. Όταν ανέκτησε την αυτοκυριαρχία της..
~Αγαπη μου, μήπως βιαζόμαστε λίγο;;
~Βιαζόμαστε; Αγαπιόμαστε εδώ και 24 χρόνια και είμαστε λίγες μέρες πριν γεννηθεί το πρώτο μας παιδί, δεν το λες και πολύ βιαστικο.
~Καταλαβαίνεις τι εννοώ, Λάμπρο. Δεν έχουν περάσει καν 40 μέρες που χηρεψαμε και εμείς θα παντρολογιομαστε; Τι θα πει ο κόσμος; Το χωριό;
~Δε με νοιάζει Ελένη τι θα πει ο κόσμος. Μόνο εσύ με νοιαζεις , εσύ και το παιδί. Σ' αγαπάω,θέλω να είμαστε μαζί,να ευλογηθεί η ένωση μας από το Θεό, το μωρό μας να έρθει στον κόσμο "νόμιμα" όπως πρέπει, να είμαι πλάι σου σαν άντρας σου και όχι να με ρωτάνε "τι σε έχω;". Αλλά μάλλον για σένα δεν είναι αρκετά όλα αυτά, οπότε άστο. Το συζητάμε κάποια όλη φορά, ίσως όταν πάει το παιδί στο σχολείο. Να τους κάνουμε και το μνημόσυνο για την εξαετία. Να σιγουρευτούμε και για τα αισθήματα μας πρώτα.
Κατέβασε το βλέμμα του απογοητευμένος και πικραμένος από την αναπάντεχη άρνηση της.
~Καρδια μου,τι είναι αυτά που λες; Να σιγουρευτώ για τι πράγμα; Το μόνο που θέλησα στη ζωή μου ήταν αυτό, να παντρευτούμε,να κάνουμε οικογένεια,να είμαστε μαζί για πάντα.
Κατάλαβε το λάθος της και προσπάθησε να τον μαλακώσει. Σήκωσε απαλά το πρόσωπο του προς το μέρος της.
~Κοίτα με,σε παρακαλώ,μη μου θυμώνεις
~Δε θυμώνω με σένα Ελένη,με μένα θυμώνω που νόμιζα ότι θα χαρείς, ότι θα το θέλεις και συ όσο και γω.
~Το θέλω, ψυχή μου,το θέλω με όλη μου την καρδιά. Και τώρα να μου ζητούσες να πάμε στον παπά Γρηγόρη και να ενωθουμε θα σου έλεγα"ΝΑΙ".
~Τοτε γιατί αντιδρας έτσι;
~Γιατι φοβάμαι, φοβάμαι πως θα μας πιάσουν στο στόμα τους και θα μας περάσουν γενεές δεκατέσσερις. Και για μένα δε με νοιάζει,έχω μάθει να αντέχω. Για σένα ανησυχώ. Τι θα λένε; Ο δάσκαλος χήρεψε πριν 40 μέρες, ο αδερφός του δολοφονήθηκε και εκκρεμεί η δίκη και αυτός παντρεύεται τη χήρα;
~Δε με νοιάζει Ελένη, δε με ενδιαφέρει η γνώμη κανενός. Κανείς δεν ξέρει τι έχουμε περάσει οι δύο μας.
Κράτησε σφιχτά το χέρι του, απ'το άγχος του το μικρό κουτάκι είχε παραμορφωθεί. Το φέρε στα χείλη της και φίλησε απαλά τα δάχτυλα του. Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα καθώς χάνονταν μέσα στα δικά του.
~Σ' αγαπάω Λάμπρο Σεβαστε,και θέλω όσο τίποτα να μοιραστώ τη ζωή μου μαζί σου. Να γίνω γυναίκα σου. Να είσαι και επίσημα ο πατέρας του παιδιού μου. Να μάθουν όλοι πόσο τυχερή και περήφανη είμαι που βρέθηκε αυτός ο άντρας στη ζωή μου. Ποτέ δεν αμφέβαλλα για μας, ποτέ δε δείλιασα μπροστά στην αγάπη μας και δε θα το κάνω ούτε τώρα. Εσύ με έκανες γυναίκα, εσύ εκλεψες την καρδιά μου πριν 24 χρόνια και την κρατάς ακόμα δική σου. Εσύ με έκανες μάνα και το παιδί μου είναι το πιο τυχερό παιδί στον κόσμο γιατί θα έχει τον καλύτερο πατέρα. Είσαι η αγάπη μου, ο καλύτερος μου φίλος, ο εραστής μου, ο σύντροφός μου, ο άνθρωπος μου. Θέλω να γίνεις ο άντρας μου. Ας το μάθουν όλοι. Θα είμαστε μαζί και ας γκρεμιστεί ο κόσμος όλος.
Τα δάκρυα και των δύο έτρεχαν ποτάμι. Ήταν απ'τις ελάχιστες φορές που η Ελένη εξέφραζε τόσο έντονα τον έρωτα της για εκείνον. Άλλα λόγια δε χωρούσαν ανάμεσα τους. Την έκλεισε στην αγκαλιά του, τυλίχτηκαν σε ένα σώμα και μια ψυχή, ένωσαν τα χείλη τους με πάθος και απόλυτη αγάπη.
Άνοιξε το κουτάκι και το δαχτυλίδι λαμπυρισε στα μάτια τους.
~Αγαπη μου,είναι πανέμορφο.
~Ειναι κειμήλιο της μάνας μου. Της το είχε δώσει η γιαγιά μου η Πηνελόπη όταν παντρεύτηκε τον πατέρα μου. Τώρα ήρθε η σειρά να περάσει στη γυναίκα της ζωής μου.
~Σ' ευχαριστώ, σ'ευχαριστώ πολύ, ψυχή μου. Πώς και δεν το.., είπε και αμέσως μετάνιωσε γι'αυτό που ξεστόμισε.
~Πως και δεν το έδωσα στη Θεοδοσία, εννοείς;
~Άστο,μην απαντάς,ήταν κουταμαρα μου που σε ρώτησα και χάλασα τη στιγμή μας.
~Θα σου απαντήσω. Κάτι μέσα μου,μου έλεγε πως δεν τελειώσαμε Λενιώ μου, πως ο δικός μας κύκλος δεν έκλεισε.
~Δεν τελείωσε, καρδιά μου, είχες δίκιο. Εμείς πρέπει να είμαστε μαζί και θα είμαστε γιατί το αξίζουμε.
Έφυγαν πιασμένοι χέρι χέρι και κατευθύνθηκαν προς το πατρικό του για να πουν τα ευχάριστα νέα στο Μιλτιάδη. Τους αγκάλιασε συγκινημένος και ευτυχισμένος.
~Μπράβο παιδιά μου, με κάνατε πολύ χαρούμενο. Λυπάμαι πολύ που τόσα χρόνια έγινα εμπόδιο στην ευτυχία σας. Η ιστορία σας αποδεικνύει πως όσα εμπόδια και να φέρνει η ζωή,η αληθινή αγάπη πάντα στο τέλος νικά. Ελπίζω κάποια στιγμή να με συγχωρεσετε για το κακό που σας έκανα.
~Μιλτιάδη μου, αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Δε θέλω ούτε να τα σκέφτεσαι,ούτε να τα συζητάμε. Είμαστε εδώ, είμαστε καλά, είμαστε οικογένεια, τον αγκάλιασε με ειλικρινή αγάπη εννοώντας κάθε λέξη της.
Η Βιολέτα και η Ανέτ πήραν σειρά στις αγκαλιές και τις ευχές. Υποσχέθηκαν στο ζευγάρι πως το νέο αυτό θα μείνει μεταξύ τους και άρχισαν να κάνουν σχέδια για το γάμο τους.