Η ΜΟΙΡΑ 🧶

Τιμωρία

Οι μικρές μαθήτριες είχαν μπει πια στη ρουτίνα του σχολείου, παρασύροντας και όλη την οικογένεια σε αυτούς τους ρυθμούς. Το πρωί που οι δύο τους ήταν στο μάθημα η Ελένη έκανε τις δουλειές της, με τη βοήθεια πάντα κάποιας από τις γυναίκες του χωριού που δεν έλειπαν από το πλευρό της όλον αυτόν τον καιρό, μαγείρευε παρέα με τη Βιολέτα, έπαιζαν και φρόντιζαν τον κήπο τους. Όταν μεσημεριαζε κατέβαιναν παρέα στην πλατεία για να πάρουν τα κορίτσια. Μετά το μεσημεριανό τα κορίτσια διάβαζαν, η μικρή ασχολούνταν με τη ζωγραφική της και η Ελένη συμμαζευε. Το απόγευμα όλο και κάποιος ερχόταν επίσκεψη στο σπίτι τους, να πιει ένα καφεδάκι και να δει αν χρειάζονται τίποτα. Τα κορίτσια έπαιζαν στην αυλή με τα ξαδέρφια και τους φίλους τους μέχρι να έρθει η ώρα του βραδινού. Με αυτή τη γλυκιά ρουτίνα έφτασαν σιγά σιγά μέχρι τις αρχές του Οκτώβρη.

Η Ευγενία κι η Βαλεντίνη τα κατάφερναν πολύ καλά στο σχολείο. Ήταν και οι δύο τους έξυπνες και επιμελείς. Ωστόσο, η Λενιώ παρατήρησε πως η αρχική χαρά και ο ενθουσιασμός των πρώτων ημερών σιγά σιγά ευθυνε. Της φαίνονταν, μάλιστα, πως τα κορίτσια της και ειδικά η μεσαία ήταν αρκετά προβληματισμένα. Η Βαλεντίνη που ήταν πάντα γλωσσου έμοιαζε κλεισμένη στον εαυτό της, δεν ήθελε πολλά πολλά και κυρίως απέφευγε οποιαδήποτε αναφορά στο σχολείο. Αρκούνταν σε ένα ξερό "καλά τα πήγα" και δεν έδινε καμία παραπάνω πληροφορία στη μάνα της. Ακόμα και στην καθημερινότητα του σπιτιού, ήθελε να ντύνεται μόνη της και διαρκώς απέφευγε οποιαδήποτε σωματική επαφή με τη μάνα της. Γεγονός ιδιαίτερα παράξενο γιατί η Βαλεντίνη πάντα αποζητούσε την αγκαλιά και το χάδι της. Η μεγάλη ήταν ελαφρώς πιο ομιλητική όσον αφορά στις δικές της επιδόσεις αλλά όταν η Ελένη προσπαθούσε να εκμαιεύσει κάτι για τη μικρή, κλείδωνε και δεν της απαντούσε.

-Δε μου το βγάζεις απ' το μυαλό, κάτι έκανε αυτή η σκύλα στο κορίτσι μου. Η Βαλεντίνη που δε βάζει γλώσσα μέσα γυρνάει στο σπίτι και είναι σα δαρμενο σκυλί. Τα σαββατοκύριακα ανθίζει, ξαναβρίσκει τον εαυτό της και μόλις φτάνει Κυριακή βράδυ πάλι μαραζώνει.

-Βρε μπας και η ανιψιά μου είναι σαν εμένα που ήμουν σκραπας και δεν το πολυεκανα κέφι το σχολείο;

-Τι λες μωρέ Κωνσταντή; Μια χαρά μαθήτρια είναι. Αφού όλα της τα έχει μάθει ο Λάμπρος από πέρυσι. Κάτι άλλο συμβαίνει.

-Θα ψαρέψω εγώ το Γιάννο, μη σκας αδερφή, θα μάθουμε. Τα αγόρια είναι μπουνταλαδικα, όλα τα λένε.