Η ΜΟΙΡΑ 🧶

Η κλοπή

Το νέο μέλος της οικογένειας έφερε χαρά και ευφορία σε όλους. Όλα τα παιδιά ήταν ξετρελαμενα με το μικρό Γιωργάκη και δεν έβλεπαν την ώρα να γίνει κι αυτός κομμάτι της παρέας τους.

Παράλληλα, το χωριό προετοιμάζονταν για να γιορτάσει την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Ο κοινοτάρχης στόλισε τους κεντρικούς δρόμους, ο Λάμπρος τους ανέθεσε ποιήματα και η Δρόσω ανέλαβε να τους διδάξει επετειακά τραγούδια.

Η Ζωή, που απολάμβανε ιδιαίτερα τις εθνικές επετείους, αποφάσισε να τους μάθει το βήμα της παρέλασης. Για ώρες τα μικρά παρήλαυναν δοκιμαστικά στους δρόμους του χωριού μέχρι το αποτέλεσμα να είναι τέλειο, αντάξιο των υψηλών προσκεκλημένων που είχε καλέσει η Ζωή και ο πατέρας της. Η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία της Λάρισας θα έδινε το παρόν στο μικρό Διαφάνι.

Η Ελένη δεν έχανε ευκαιρία να πάει στην πλατεία, τάχα για δουλειές, για να καμαρώνει στην πραγματικότητα τη θυγατέρα της.

"Το πιο όμορφο και έξυπνο κορίτσι είναι το δικό μας" έλεγε στο Μιλτιάδη που δεν έλειπε απ'το πλευρό της.

"Σαν ιέρεια είναι η Ευγενία μας, σαν Καρυάτιδα", συμπλήρωνε ο χαζοπαππους.

Οι μικρές χειροκροτούσαν ενθουσιασμένες την αδερφή τους.

Ο Λάμπρος ξέφυγε για λίγο από τις πρόβες για να πάει κοντά στην οικογένειά του.

-Πάλι εδώ είστε;

-Σε ενοχλούμε γιε μου; Δεν το ξερα ότι απαγορεύεται και να κοιταμε την πλατεία του χωριού μας.

-Ναι ναι, την πλατεία κοιτάτε, απαντούσε γελώντας. Αχ πατέρα, σε έχουν αποτρελανει οι εγγονές σου. Για μένα και το Γιάννο ποτέ δεν έκανες έτσι. Ίσα που ερχόσουν στη γιορτή να μας δεις.

-Θα τα αναπληρώσω όλα τώρα παλικάρι μου. Θα χαρώ τις εγγονές μου για δέκα ζωές.

Η Λενιώ κουρνιασε στην αγκαλιά του πεθερού της που τον ένιωθε πια σαν πατέρα της. Οι μικρές άπλωσαν τα χεράκια τους και σκαρφάλωσαν στην αγκαλιά του πατέρα τους γεμίζοντας τον φιλιά. Όλοι μαζί καμαρωναν την Ευγενία που έλαμπε από περηφάνια.

Μπροστά από την πόρτα του σχολείου η Ζωή τους παρατηρούσε με μίσος. Δεν ήταν τόσο ο έρωτας της για το Λάμπρο που θεριευε την οργή της, όσο ο εγωισμός της πως την απέρριπτε για μια γυναίκα που θεωρούσε κατώτερη της. Δεν είχε μάθει να χάνει και αυτή την ήττα δε θα την άφηνε ατιμώρητη.