Η ΜΟΙΡΑ 🧶

Η Σύλληψη

Πέρασε μέσα από το συγκεντρωμένο πλήθος χωρίς να ελέγχει το σώμα της και έφτασε στην είσοδο του σχολείου. Κρεμάστηκε πάνω του δίχως να καταλαβαίνει τι συμβαίνει.

-Αφηστε τον, πού τον πάτε; Τι έγινε;

-Λενιώ μου, μη φοβάσαι κορίτσι μου, κάτι τυπικό θα είναι. Κάποιο λάθος..

-Τι λάθος; Σε σέρνουν λες και είσαι εγκληματίας. Γιατί;

Κολλημένη επάνω του ένιωσε στο μέρος της κοιλιάς της κάτι κρύο. Έσκυψε το βλέμμα και είδε τις χειροπέδες στα χέρια του. Έχασε κάθε έλεγχο. Έκλαιγε και ούρλιαζε στους χωροφύλακες να τον αφήσουν. Τον τραβούσε επάνω της με δύναμη προσπαθώντας να τον προστατέψει. Τα πόδια της σχεδόν δεν πατούσαν στη γη. Το χέρι ενός αστυνόμου την τράβηξε με βία από πάνω του.

-Ασε μας να κάνουμε τη δουλειά μας γιατί θα σε μπουζουριασουμε και σένα για παρακώλυση.

-Ποια είναι η δουλειά σας; Είναι ο άντρας μου. Δεν τον αφήνω. Δεν έχει κάνει τίποτα.

Είδε το χέρι του χωροφύλακα έτοιμο να τη χτυπήσει. "Λενιώ" της φώναξε δυνατά για να την ταρακουνήσει.

-Φυγε καρδιά μου, δεν είναι τίποτα. Μη φοβάσαι.

-Όχι, δε σε αφήνω.

-Σε παρακαλώ καρδιά μου...

Τον τράβηξαν βίαια από την αγκαλιά της οδηγώντας τον στο υπηρεσιακό όχημα.

-Λενιώ, το παιδί..,φώναξε απεγνωσμένα μπαίνοντας στο αμάξι.

Πριν προλάβει να την αναζητήσει, την είδε πλάι της να της τραβάει το φόρεμα. Μέχρι να σκύψει κοντά της, το παιδί σωριάστηκε στο έδαφος πνιγμένο στο κλάμα. Γονάτισε δίπλα της και την πήρε σφιχτά στην αγκαλιά της προσπαθώντας να την ηρεμήσει. Η Ευγενία ήταν σε έξαλλη κατάσταση. Ούρλιαζε και χτυπιοταν. Ανάμεσα στα αναφιλητα της, προσπαθούσε με αναρθρες κραυγές να της πει τι είδε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια της πριν λίγα λεπτά.

-Τον πήραν, μαμά. Πήραν το μπαμπά μου, πού τον πάνε;

-Μη φοβάσαι καρδούλα μου, μερικές ερωτήσεις θα του κάνουν μόνο και θα τον αφήσουν. Θα γυρίσει κοντά μας.

-Ψεματα λες. Ψέματα. Θα τον χτυπήσουν. Θα σκοτώσουν το μπαμπά μου, κάνε κάτι.

-Όχι κορίτσι μου, μη λες τέτοιες κουβέντες. Τίποτα δε θα του κάνουν. Ο μπαμπάς δεν έχει κάνει κάτι κακό.