ကြယ်လေးဖြစ်ခွင့်ပြုပါ ( ၾကယ္ေလးျဖစ္ခြင့္ျပဳပါ )

ခိုင်မာသောချစ်ခြင်း

အပိုင်း ( ၂၈ )

' ကိုကို ´

' ကိုကို ´

မိမိရဲ့ အနားသို့ ခပ်တိုးတိုး ခေါ်သံလေးကြောင့် သက္ကရာဇ် အိပ်နေရာမှ နိုးထလာသည်။
သူနိုးလာသည့်နေရာက အိပ်ခန်းထဲတွင်မဟုတ် အလုပ်ခန်းဖြစ်နေတာကြောင့် သက္ကရာဇ် ထိုင်ခုံပေါ်မှ ထရပ်လိုက်၏ ။

ထိုအချိန်မှာ သူနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းက စာအုပ်တွေစီထားသော စင်ဘေးတွေ ရပ်နေသော အရိပ်လေးကို မြင်လိုက်ရသည်။

အခန်းကမှောင်နေတာကြောင့် သက္ကရာဇ် ရှေ့တိုးကာ ထိုအရိပ်လေးကို သေချာကြည့်လိုက်၏ ။
မြင်ကွင်းက ဝိုးတဝါးဖြစ်နေသည်မို့ ​ သက္ကရာဇ် ရှေ့သို့ တစ်လှမ်းလှမ်းလိုက်သည်။

မျက်နှာကဖြူစုတ်စုတ် နှုတ်ခမ်းသားအပြာရောင်နှင့် မိမိကို ပြုံးပြနေသော ရှိုင်းလက် ။
နှုတ်ခမ်းက ပြုံးနေသော်လည်း အကြည့်တွေထဲက ဝမ်းနည်းရိပ်ကို အတိုင်းသားမြင်တွေ့နေရ၏ ။

' ညီ ´

' ညီ ဒီလောက်တားနေရက်နဲ့ လင်းလက်ကို ကိုကို ချစ်နိုင်သေးတယ်နော် ´

' ကိုကို့ ကို တစ်ခါလောက်နားလည်ပေးလို့မရဘူးလား ညီ ´

' ဘာအတွက်လဲ ? ´

' ညီနဲ့ ကိုကိုက ပေါင်းစပ်လို့မရတော့ဘူး ဘဝခြားသွားခဲ့ပြီ ´

' အဲ့ဒါဆို လင်းလက်ကိုလည်း ညီ့ဘဝထဲ ဆွဲခေါ်သွားရင်ရော ...အဆင်ပြေမလား ကိုကို ´

ရှိုင်းလက်နဲ့ စကားပြောနေချိန်မှာပဲ ရှိုင်းလက်အနားသို့ လင်းလက်ရောက်လာသည်။ ရှိုင်းလက်က လင်းလက်ကို လက်ဆွဲကာ မိမိနဲ့ အဝေးဆုံးနေရာသို့ ဆွဲခေါ်သွားချိန်မှာ သက္ကရာဇ် ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ပြုတ်ကျသွားမတက် တုန်လှုပ်သွားသည်။

' မလုပ်ပါနဲ့......လင်းလက် !!!!´

မိမိကိုတစ်ချက်လှည့်မကြည့်ဘဲ ရှိုင်းလက်နောက်သို့ လိုက်သွားသော လင်းလက်ကို သက္ကရာဇ် ဆွဲခေါ်လိုက်၏ ။
သို့ပေမဲ့ လင်းလက်ရဲ့ လက်ကို သူထိလို့မရ ။
လင်းလက်ကို မတွေ့ရတော့ဘူးဟူသော စိတ်ကြောင့် နှလုံးသားတစ်ခုလုံး မွန်းကြပ်လာသည်။