ဦးမဟာမာန် အဲ့နေ့ကဥယျာဥ်မြိုင်ဆိုတဲ့ရွာလေးကိုကျောင်းအလှူကိစ္စနဲ့ခရီးထွက်ရမှာဖြစ်သည် မထင်မှတ်ပဲလမ်းခုလတ်မှာဦးမဟာမာန်ကား အက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ပြီးသတိမေ့မျှောသွားခဲ့သည် သူနိုးလာတော့အိမ်လေးတအိမ်ကိုရောက်နေပြီးသူ့ကိုကယ်ထားတယ်ထင်ရတဲ့မိန်းကလေးငယ်တဦးကိုတွေ့ရသည်
"အား" ထထိုင်လိုက်တော့ခေါင်းကကိုက်လာကာညည်းညူမိသည်
"အန်ကယ် မထပါနဲ့လှဲနေပါဦး ခေါင်းကနည်းနည်းထိထားတယ်ရှင့်"
ထိုကလေးမကိုကြည့်ရတာသားထက်ငယ်မဲ့ပုံလေးပင်ပြီးတော့သွက်သွက်ကလေးနဲ့ယဥ်ယဥ်လေးမို့
"အန်ကယ့်ကိုကယ်လာပေးလို့ကျေးဇူးပါကွယ် ဒါနဲ့သမီးအခုအန်ကယ်ကဘယ်ရောက်နေတာလဲ" ဒီနေရာကိုကြည့်ရတာမြို့နဲ့ရောရွာနဲ့ပါဝေးပုံပေါ်သည်သိပ်ကိုချောင်ကျတဲ့နေရာမို့
"သမီးတစ်ယောက်ထဲနေတာလား"
"မေမေနဲ့ပါအန်ကယ်"
"စပ်စုတယ်မထင်ပါနဲ့ကွယ် သမီးဖေဖေကရောဒီမှာမိန်းမသားနှစ်ယောက်တည်းနေတာသိပ်ကိုအန္တာရယ်များလွန်းတယ်"
"ဖေဖေကသမီးဆယ်နှစ်ကတည်းကဆုံးသွားပါပြီး "
"အန်ကယ်တောင်းပန်ပါတယ် သမီးရဲ့နာကျင်စရာတွေကိုပြန်ဆွသလိုဖြစ်နေရင်"
"ရပါတယ်အန်ကယ် သက်သက်သာသာနေပါဦးနော်သမီးဆေးပြုတ်လိုက်ဦးမယ်"
"ဒါနဲ့သမီးနာမည်က...?"
"ချစ်ခြင်းသဒ္ဒါပါအန်ကယ်"
"သမီးကဆေးပညာတတ်တယ်လား"
"အာ သမီးသူနာပြုလုပ်ဖူးတယ်အန်ကယ်ပြီးတော့ဆေးကျောင်းကိုဒုတိယနှစ်တက်ထားပါတယ် "
"သမီးတော်လေးရထားတော့မအေစိတ်ချမ်းသာတာပေါ့ဗျာ"
"ဟီး ဟုတ်အန်ကယ် အာ့ဆိုနားနေပါဦးနော်"
" အင်း ဟုတ်ပြီး ဟုတ်ပြီး" ချစ်ခြင်းလေးထွက်သွားတော့ဦးမဟာမာန်ပြန်လှဲနေကာခေါင်းကိုက်သက်သာစေရန်ခဏတဖြုတ်လှဲအိပ်နေလိုက်တော့သည်
🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋
သာယာတဲ့မနက်ခင်းတစ်ခု ဦးမဟာမာန်ဒီကိုရောက်နေတာ4ရက်လောက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်ဒဏ်ရာတွေသက်သာအောင်နေပြီးမှပြန်ဖို့ကိုချစ်ခြင်းနဲ့ဒေါ်မြတ်သဒ္ဒါကတောင်းဆိုထားတာကြောင့် ဦးမဟာမာန်မပြန်ဖြစ်သေး
