သာယာတဲ့မနက်ခင်းလေးတစ်ခု ပြတင်းပေါက်မှတဆင့်ဖြုကျလာတဲ့နေရောင်နွေးနွေးလေးကြောင့်ချစ်ခြင်းအိပ်ယာမှနှိုးလာသည် သူမအောက်ပိုင်းကတစ်ဆို့ဆို့နဲ့နာကျင်မှုကြောင့် စောင်ကိုဖယ်ကာလှန်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကိုညကသူ့မြွေကြီးကိုမထုတ်ပဲသူမတွင်းထဲထည့်ပြီးအိပ်တာလား တွေးရင်းပင်ချစ်ခြင်းမျက်နှာပူလာကာ သူမဘေးနားအိပ်နေသောမာန့်ကိုနှိုးလိုက်သည်
"ကိုကို ကိုကို....ကိုကိုလို့ထဦး"
"အင်း ကလေးရာ ကိုကိုအိပ်ချင်သေးတယ်"
"ခဏထဦးလို့ ကိုကို့ဟာကြီးထုတ်ပေးဦး ဒီမှာနာနေပြီး"
"မထုတ်ပေးဘူး အေးလို့စိမ်ထားတာလေကွာ"
"ချစ်ခြင်းရေချိုချင်ပြီးကိုကိုရဲ့ အ ကိုကို ကိုကို့ဟာကြီးပိုကြီးလာသလိုပဲ"
ပြောဆိုနေရင်း သူမတှငျးထဲကသူ့မွှကွေီးပိုပိုကွီးလာကာငြျးလာတာကွောငျ့
"Morning activity လေးလုပ်ကြရအောင်ကလေး"
"အ ကိုကို"
မာန် သူမလေးပေါ်အုပ်မိုးလိုက်ပြီး သူမလေးဒူးနှစ်ယောက်ကွေးပြီးမြှောက်ကိုင်ကာသူ့အရာကြီးကိုတဆုံးထိုးသွင်းလိုက်သည်
"ဘယ်အချိန်လုပ်လုပ်နွေးနေတာပဲကလေးရာ အား"
"အင်း ဟင့် ကိုကိုအား"
"အင်း ကလေးညည်းပေး ကိုကိုလို့ခေါ်ပြီးညည်းပေး ရှီး..."
"ကိုကို ကိုကို ချစ်ခြင်းပြီးတော့မယ် အား"
ချစ်ခြင်းတစ်ယောက်တုန်တက်ကာပြီးသွားရပေမယ့် သက်လုံကောင်းသူကိုကိုဟာ မရပ်မနားဆောင့်သွင်းနေတုန်းပင်
"ဒီအနေအထာနဲ့အားမရတော့ဘူးကလေးရာ "
မာန် သူမလေးကိုဘေးတစောင်းအိပ်စေလိုက်ပြီးသူကပါဘေးတွင်လှဲချလိုက်ကာသူမရဲ့ခြေထောက်တစ်ချောင်းကိုမြှောက်လိုက်ပြီးအောက်ကနေအရှိန်နဲ့ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်ဆိုရင်ပဲ
"ဘာလို့အဲ့လောက်ကြမ်းနေရတာလဲ အား အရမ်းနက်တယ်ကိုကိုလျှော့ပါဦး"
