ချစ်ခြင်းစျေးကထွက်လာပြီးကတည်းကဘယ်သွားရမလဲလမ်းပျောက်နေမိသည် ဗိုက်ထဲအစာကမရှိတော့လမ်းလျှောက်ဖို့အားပင်မနည်းယူရသည်
"တောင်းပန်ပါတယ်ကလေးရယ်မေမေတာဝန်မကျေခဲ့လို့ အဟင့်"
ညကလဲမှောင်နေပြီးဖြစ်တာကြောင့်ဘယ်ဆီအိပ်လို့ဘယ်မှာနေရမယ်လဲမသိ ထို့နောက်ချစ်ခြင်းမျက်လုံးတွေမှေးစင်းလာကာ မူးမေ့သွားရတော့သည်။
ဒီနေ့မှဦးတင်ထွန်းတို့လင်မယားလည်းလယ်အတွက်မြို့ပေါ်တက်ကာထွန်စက်ဝယ်အပြီးလမ်းမှာအပြန်လမ်းဘေးတနေရာမှာမေ့လဲနေသောကောင်မလေးတယောက်ကြောင့်ကပြာကယာကားပေါ်ကဆင်းတော့
"ယောကျ်ားရယ် မတော်အလောင်းတွေဘာတွေဖြစ်နေရင်ကျုပ်တိူ့အမှုပတ်နေပါဦးမယ်"
"အော် သီတာရယ်ဒီမှာလူပြတ်နေတာလေဟိုကလေးကအသက်ရှင်နေသေးရင်ရောကွာပစ်ထားလို့မကောင်းပါဘူး"
"ကျုပ်ကစိတ်ပူလို့ပါတော်"
"စိတ်အေးအေးထားပါမိန်းမရာ"
ဦးတင်ထွန်းတို့လင်မယားချစ်ခြင်းအနားကိုတိုးကပ်ပြီးလက်သွေးကြောမှသွေးခုန်နှုန်းကိုစမ်းသပ်ကြည့်တော့
"ဟင် သီတာ"
"ဘာ ဘာလဲယောကျ်ား ကလေးမအသက် အသက်ရောရှိသေးရဲ့လား"
"အသက်ရှိပါတယ်ကွ နောက်ပြီးသူမကကိုယ်ဝန်ရှိနေတာ"
"ရှင်"
အသက်ရှင်သေးသည်ဆိုတာကြောင့်လင်မယားနှစ်ယောက်ချစ်ခြင်းကိုပွေ့ကာကားပေါ်တင်ပြီးရွာသို့သာခေါ်လာခဲ့သည်။
ဦးတင်ထွန်းဟာအသက်54နှစ်ရှိပြီး ဒေါ်သီတာကတော့49နှစ်ရှိနေပြီးဖြစ်သည် ချမ်းသာသည်ဆင်းရဲသည်မဟုတ်ဘဲ လယ်ကွက်တွေပိုင်ထားတာလဲဖြစ်ကာသားသမီးမထွန်းကားတာကြောင့်လယ်ငှားတွေကိုငှားပြီးလုပ်ကိုင်ရသည် စပါးအထွက်တိုးတဲ့နှစ်တွေဆိုဦးတင်ထွန်းတို့ရတဲ့ငွေလေးစုရင်း ထွန်းက်တစ်လုံးဝယ်လိုက်မှအဆင်ပြေမယ် လယ်ငှားဖို့အဆင်မပြေတဲ့အခါကျကိ်တိုင်ထွန်စက်နဲ့ထွန်လည်းမဆိုးပါဘူးပေါ့
