luz de la luna || marvel

episode 7

"Koluna ne oldu senin?!" Peter telaşla yanımda yerini alırken Ned ondan farksız değildi.

"Sorun yok, sadece düştüm." dedim. Onu sakinleştirmek istercesine sağlam kolumla hafifçe boynuna sarılmıştım.

"Nasıl düştün, nasıl bu kadar dikkatsiz olabilirsin ki!?" Benden daha fazla telaş yapması dikkatimi çekerken sessizce iç çektim.

"Ödevlerimi sana kitlemeye çalıştım ama şansa bak, yanlış kolu kırdık." Bu sırada yanıma yaklaşan Ned, kolunu omzuna atmıştı.

"Geçmiş olsun, Pete haklı Amaris. Dikkatli olmalısın kanka." Haklı olduğunu anlatırcasına kafamı salladım. Tam bu sırada arkamdan gelen sesle, Ned sabır diliyoruz gibi nefes alarak geri çekildi.

"Hey, koluna ne oldu senin?" Flash umursadığını belli etmek istercesine koluma dokunduğunda acıyla inledim. Beni zerre umursamadığına emindim.

Peter, Flash'ın kolunu üstümden sertçe çekerken çocuk sınırları zorluyordu.

"Neden umurunda ki Flash?" Ned sinirlendiğini belli edercesine konuşurken Flash boğazını temizledi.

"Hadi ama, O benim kız arkadaşım. Tabii ki umurumda Ned!" Vakti gelmişken hızlıca boğazımı temizledim.

"Kız arkadaş demişken Flash. Sana bir şey söylemem gerek." Peter ve Ned söyleyeceğim şeyi uzun zamandır bekliyormuş gibi dikkat kesildiler. Flash bana odaklanınca şirin olması için çabaladığım bir gülüş ile konuştum.

"Senden ayrılıyorum."

"Ne?" İçimden büyük bir yük kalktığını hissederken derin bir nefes aldım. Üzgünmüş gibi kafa sallarken karşımdaki çocuk sinir küpüne döndü. Arkasına dönüp çekip gittiğinde Ned, Peter ve ben koridorda yürümeye başladık.

"Bende bu neden bu kadar uzun sürdü diyordum." Ned'in konuşmasıyla kısa bir kahkaha tufanına tutulurken Peter muhabbetin konusundan hoşnut gözükmüyordu.

Daha iki hafta olmuştu okula geleli ancak, bu benim eskittiğim 5. çocuktu.

"Aman ne komik." Peter yüzünü buruşturup yanımızdan ayrıldığında kısa bir süre arkasından bakakaldım.

"Trip mi yiyorum şu an?" Ned umursamazca kafa salladığında açıklama yapmak istercesine konuşmaya başladım.

"Ne yapabilirim, kimseye bağlı kalmayı sevmiyorum. İki güne sıkılabilen bir insanım ben. Böylesi daha rahat. Eee Ned, Betty ile nasıl gidiyor?" Soruma bir iç çeken Ned, kolunu omzuna attı.

"Biz onunla geçen hafta ayrıldık ya, arkadaş kalmaya karar verdik." Az önce olanlarında verdiği duygularla bu duyduğum karşısında büyük bir kahkaha attım.

Betty ve Ned benim okula ilk geldiğim gün çıkmaya başlamışken, bir haftada biten ilişkileri benimkinin yanında küçük kalıyordu.

Kahkahaların arasında sınıfa girdik. Boş yer ararken gözüm yanı boş olan Peter'a çarptı.

"Sen Micholle'nin yanına otur." Kafasını salladığında direkt Peter'ın yanına oturdum.

"Çıkışta ne yapıyorsun?" Konuyu dağıtmak istercesine ona sorduğum sırada yüzü beni bulup 'Sen ciddi misin?' dercesine baktı. Kafamı salladım.

"İşim var."

"Hadi ama, işinin olmadığını biliyoruz." Sabır diler gibi bakmaya başladığında tekrar konuştu.

"Hayır, ciddiyim. Bugün oldukça önemli bir işim var. Ama yarın akşamüstü istersen şu yeni çıkan Alacakaranlığı ya da Narnia günlüklerini izleyebiliriz." Heyecanla konuşmaya başlayacağım sırada arkamdan bir ses duymakla dönmem bir oldu.