luz de la luna || marvel

Episode 33

"Kızımı nasıl kandırdın da sana yaklaşmamıza bile izin vermiyor?"

"Kes sesini."

Hayatımda uyuduğum en mükemmel uykudan uyanırken yüzüm duyduklarımla hafifçe ekşidi.

"Loki'ye sataşmayın." Dedim mırıldanarak gözlerimi açarken. İlk gördüğüm şey küçücük koltuktan yan yana oturmuş üç birbirinden farklı adamlardı.

Doğrulmaya çalışırken üçünden ilk yanıma ulaşan Loki oldu, babam ve Steve hiç iyi gözükmüyordu. Vücudundaki yaralardan zor hareket ediyorlar gibiydiler. Bunu mutlaka soracaktım.

"Kendimi koruyabilirim küçük hanım, korumanıza ihtiyacım yok." Dedi dalga geçerek doğrulamama yardım ederken. Bense gülümsedim.

"Üçünüzü yan yana görmek çok komik. En çok sevdiğim üç insanı bir arada görmek, bu hissi özlemişim." Derken babam sol, Steve sağ tarafıma oturdu. Babam tekrar bana sarılırken Loki geri çekildi.

"İnanamıyorum..sonunda uyandın!" Babam bana sıkıca sarılırken, Steve ise bir elimi sıkıca tutuyordu. Bense babamın uyandın demesine takılmıştım. Loki'ye baktığımda sonra konuşuruz der gibi bir ifade takındı. İtiraz etmedim. Şu an sevdiklerimle vakit geçirmeye ihtiyacım vardı. Kafamı babamın omzuna koymuşken fark ettiğim kokuyla geri çekildim.

"Deli gibi içki kokuyorsun." Dedim yüzümü buruşturarak. Tebessüm etmekten başka bir şey yapmadı.

"Şimdi gerçekten çok iyiyim, lütfen beni iki dakika Loki ile yalnız bırakır mısınız? Konuşmamız gereken çok önemli konular var." Hafifçe babama sokuldum. Her ne kadar onu tahmin bile edilemez kadar çok özlemiş olsam da ucu açık sorulara çözüm bulmalıydım.

"Hepinizle çokça vakit geçireceğim. Sizi tahmin edemeyeceğiniz kadar çok özledim." Steve beni kırmadı, isteksiz adımlarla dışarı çıkmak için ayaklandığında derin bir nefes alarak babama baktım.

"Baba," dedim sessizce. Babam buna aldırış etmedi. Loki her zamanki boş ifadesiyle göz devirirken ayaklandım.

"Altı ay, senin için altı ay ama benim için yirmi yıl. Lütfen, seni çok özledim ama neler oluyor anlamalıyız. Hadi, söz veriyorum iki dakikaya geleceğim." Babam gözlerimin içine uzunca baktı. Loki'nin yanımda olmasından canı sıkıldığı belliydi. İsteksiz adımlarla odadan çıkarken bir müddet onu izledim.

"Neler olmuş?" Dedim sıkıntıyla, hemen babam çıktıktan donra. "Babam ve Steve çok kötü gözüküyordu. Neden herkes çok sessiz ve gergindi? Aklıma gelen soruları sorarken, karşımdakinin her birine cevabı var gibiydi. Beni oturtup yanıbaşıma otururken anlatmaya başladı.

"Anlaşılan sen Evren değiştirdiğini düşünürken bedenin zaten buradaymış. Altı ay boyunca uykudaymışsın. İki bedeninin bir evrende olamazdı. Bu yüzden annen başka bir paralel evrende olmalı." Annemin Nyx ile anlaştığını biliyordum. Kaşlarımı çatıp artık bilgi istediğim konuya gelmesini istedim. Ne olduğunu anlar gibi boğazını temizledi.

"Ona gelince..Amerika ve Stark'ı bulduğumda fena halde kapışıyorlardı. Birbirlerini öldürmeden ayırabildiğim için şanslısın."

"Ne!?"

☾

"Size inanamıyorum!" Uzun zamandır bu denli öfkeli çıkmayan sesim, sanki bu anı görmek istiyormuş gibi bütün kontrolü elime verdi. "Siz ikiniz, bunu nasıl yapabilirsiniz?" Evet, ne kadar düşünsem aklıma gelmezdi. Babamın ve Steve'in birbirlerine savaş açtığı.

Babam, Loki'nin yaşadıklarını anlatmış olduğunu anladığında ilk önce ona sinirle bir bakış attı. Ardından toparlamak ister gibi yanına yaklaşıp iki kolumuda sıkıca kucakladı.