The Immortal's Bewildered Love [COMPLETED]

Douze : The Other Side of the Prophecy

Third Person's Point of View

"Find her, we need to kill her before anyone else." Sambit ng isang babae sa kanyang mga tauhan. Makikita ang galit sa mga mata niya, hindi niya nais na makita ang taong sisira sa mga gusto at plano niya.

"Sancia, this is not the right decision. She's still your sist..." hindi naituloy ng isang lalaki ang sasabihin niya dahil pinutol na ito ni Sancia.

"I don't have any sister. Wala akong kapatid na isinumpa." Lumabas ang kulay kahel na mga mata niya. Hindi niya mapigilan ang galit na nararamdaman niya, hindi niya gustong mawala ang posisyong pinaghirapan niya.

"Stop that nonsense, Enzo. I saved your life, so you will do whatever I want." Tumingin si Sancia sa lalaking nasa likod niya. Isang ngisi naman ang ibinigay ng lalaki kay Sancia.

"I know you saved me, that's why I am here with you. If you really want to kill her, then I'll try to find her. Oras na mahanap ko siya, quits na tayo. Hahayaan mo na akong mamuhay ng maayos kasama si Maezy."

Hindi na nito hinintay pa ang sagot ni Sancia at umalis na sa silid. Agad namang bumalik sa dati ang kulay ng mga mata ni Sancia. Gagawin niya ang lahat para lang protektahan ang koronang ini-ingatan niya.

"Celeste will never get everything I have."

__**__

"You can't come back without me. I am you and you are me. We are one. You need to accept me in order to come back. Larriane, you need to accept your fate."

"What fate? I don't even know what you're talking about." Umiiyak na sambit ni Larriane sa babaeng kausap niya, her eyes turned gold.

"Hindi mo matatakbuhan ang tadhana mo, Larriane. Kailangan mong tanggapin ang lahat nang malalaman mo. At malalaman mo lang ang lahat kung tatanggapin mo ako."

Tumingin siya sa babaeng may pulang mga mata, hindi niya na gustong magtagal pa sa lugar na 'yon. Gusto na niyang matapos ang lahat, gusto na niyang bumalik sa dati.

"Fine. Let me see that truth, Celeste."

__**__

Adrian's Point of View

Hatinggabi na ako naka-uwi at wala na akong dinatnan pa rito sa sala. Napatigil ako nang maramdaman ang pagkirot ng puso ko. This can't be happening, there's something is wrong.

"Kaka-uwi mo lang?" nagulat ako ng may magsalita sa harap ko. "Akala ko ay hindi ka na uuwi. Kanina pa ako naghihintay sayo, galing ako sa Asina kanina."

Naglakad ako papunta sa kitchen at naka-sunod naman siya sa akin. Hindi ko pinansin ang sinabi niya dahil alam kong tungkol na naman sa kasal ang gusto nilang sabihin sa akin.

"They are asking if you already kill her." Tumigil ako sa pagkuha ng tubig at tumingin kay Kuya.

"I don't have plans to kill her. I'd rather kill myself that her." Mabilis siyang lumapit sa akin, I can see anger in his eyes.

"Hindi ka umabot sa ganitong point just to take your own life, Adrian. I know it's hard but you need to accept the fact that Larriane and you will never be destined to be together. Adrian, ikaw ang susunod na hari ng Asina wala kang magagawa kung hindi isipin ang makakabuti sa nasasakupan mo." I can see tears falling from his eyes.

"Bakit ba hindi na lang ikaw? Simula pa noon alam mo nang ayaw ko maging hari, alam mong ayaw ko ng ganito. I expected it to be you but why me? I don't even know how to rule." Umiling siya sa sinabi ko, I know how much he was disappointed when Dad announces that I will be the crown prince of Asina.