The Immortal's Bewildered Love [COMPLETED]

Dix-Huit : Decision

Adrian's Point of View

"Dad, I am now accepting the marriage." Nagulat si Ama dahil sa sinabi ko. Hindi niya ssiguro inaasahan ang desisyon ko, mahirap pero kailangan ko nang tanggapin ang kapalarang meron ako.

"Masaya ako sa naging pasya mo, Anak. Next week I will announce it, hindi ka muna pwedeng umalis sa Asina." Sambit niya habang naka-ngiti ang mga labi. Hindi ko magawang ngumiti gaya nang ngiting ginagawa ni Ama.

Umalis ako sa silid niya at dumiretso sa garden ng Asina. Every flower here is very blooming. Isa sa signature power ng Asinian ang magandang pagpapatubo sa lahat ng halaman, hindi na ito mawawala pa sa amin.

"Mukhang malalim ang iniisip mo." Narinig ko sa di kalayuan ang boses ni Kuya Jairro, tumayo siya sa tabi ko. "I've heard you already accept the marriage."

"Yeah. Kahit ayaw ko, kahit mahirap at kahit na alam kong sobrang ikakasira ko. Tinanggap ko, sinunod ko ang mga sinabi niyo. Ayoko namang madisappoint kayo." Natatwa kong sambit. He tapped my shoulder.

"I know how hard thi..."

"You don't, Kuya. Hindi mo alam kung gaano kahirap makasal sa taong hindi mo mahal. Hindi mo alam kung gaano kahirap maupo sa posisyong hindi mo gusto at lalong hindi mo alam kung gaano kahirap maging anak ng ni Dad."

Tinanggal ko ang hawak niya sa balikat ko at tinignan siya sa mga mata niya. "Kuya, bakit kasi ako pa?" He gave me a bitter smile.

"I'm sorry, Lil' bro. Wala akong magawa para sayo, hindi ko maako ung mga bagay na dapat ako talaga ako ang gumagawa." I saw a tear fell from his eyes. I know how he want to be in my shoes, he's the most deserving.

"I wish I was you."

"I wish I was you."

Natawa kami sa sabay naming sinabi, sobrang gusto namin ang buhay ng isa't isa. Simula pa noon ay alam na namin na hindi namin magugustuhan ang buhay na mayroon kami. Dati pa ay gusto na naming magpalit.

"I'll do anything for you, Adrian. I'm sorry I can't help you with this one." Sambit niya at nginitian ako.

"We can't do anything about this, Kuya. Mauna na ako, matagal tagal din akong mananatili sa Asina." Tumango siya at naglakad naman ako paalis. Hindi ko pa rin alam kung tama ba ang naging desisyon ko.

"So I guess I can't see her for a few days."

__**__

Larriane's Point of View

Maaga akong pumasok at hindi na sumabay kay Mama dahil gusto kong mapag-isa. Naupo ako sa upuan ko at kinuha ang librong binabasa ko. Nagsimula nang mag-datingan ang mg classmates ko.

Isang tao lang ang hinihintay ko at hindi ko pa siya makita. Wala pa rin ang dalawang kaibigan niya at si Ate. I want to tell her that I am her sister but how? When all she wants is to kill me?

"Stop thinking about him." Naupo sa tabi ko si Alethea, I don't want to call her by her human name it feels different.

"You know what he is to me, hindi ko na kailangan pang ulit ulitin sayo 'yon." Itinuloy ko ang pagbabasa sa librong hawak ko. Narinig ko ang mahinang tawa niya.

"Trust me, you'll be hurt. Bakit ba ayaw mo pang alamin lahat?" tanong niya habang naka-tingin sa binabasa ko.

"It is because I don't want to. Hindi ko pa kailangan lahat 'yan ngayon, I can't still handle it." Isinara ko ang librong hawak ko at tinignan siya. I can see her black and gold eyes. I am the only one who can see it.

"Basta sinabihan na kita." Tumayo siya at naupo sa upuan niya. I don't want any truth for now. Hindi ko pa matanggap ang katotohanan tungkol sa mga taong nagpalaki sa akin.