"Hello"
"အင္းေျပာ"
ဟူး...
ေဒါင္းသက္ဦးကေတာ့ ေဒါင္းသက္ဦးအထာပါပဲလား။
"ကြၽန္ေတာ္ဖုန္းေခၚတာေလဗ်ာ ခင္ဗ်ားအရင္ေျပာ"
"အဲ့လိုဘယ္ရွိမလဲ မင္းဘက္ကေခၚတာေလ မင္းေျပာပါလား"
သည္းခံစမ္း။ သည္းခံလိုက္စမ္း သကၠရာဇ္ေမာင္။ ဟုတ္တယ္။ သူေျပာတာ ဘာမွားလို႔လဲ ငါကစေခၚတာ ငါေျပာရမွာေပါ့။
"ကြၽန္ေတာ္ဖုန္းေခၚတယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားေျပာတာနားေထာင္ဖို႔"
"ကိုယ္က ဘာေျပာမွာမလို႔ မင္းကဘာနားေထာင္ခ်င္ေနတာလဲ"
"၁၅ရက္ေလာက္ႀကီးအလုပ္နဲ႕ခရီးသြားေနရတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕အမ်ိဳးသားကို ခင္ဗ်ားဘာမွေျပာစရာမရွိဘူးလား"
"အင္း ဘယ္လိုလဲ အဆင္ေျပလား"
"ေျပတယ္ ဒီညေန ျပန္ေရာက္မွာ"
"အင္း ေကာင္းတယ္ေလ"
"ဟမ္း ဒါပဲလား"
"ဒါပဲေလ ကိုယ္ကဘာထပ္ေျပာရဦးမွာလဲ"
"နည္းနည္းပါးပါးေလးေတာ့ ခင္ဗ်ားရယ္ ကြၽန္ေတာ္မရွိေတာ့ အိမ္မွာ တစ္ေယာက္ထဲ ပ်င္းစရာႀကီးတို႔ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္ေနၿပီတို႔ ကြၽန္ေတာ့ကို လြမ္းေနၿပီ ျမန္ျမန္ျပန္လာပါေတာ့တို႔......"
"သကၠရာဇ္ေမာင္ !!"
"က်စ္ !! စတာပါဗ်ာ ခင္ဗ်ားကလဲ ကြၽန္ေတာ့ကိုဆို ေအာ္မယ္ဆိုတာႀကီးပဲ"
"အာ ေဆာရီး"
"ဟတ္ခ်ိဳး ဟတ္ခ်ိဳး"
"ခင္ဗ်ား ေနမေကာင္းဘူးလား"
"ေကာင္းတယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး"
"ေသခ်ာလို႔လား အသံကလဲ အရင္ကနဲ႕မတူဘူး"
"က်စ္ !! သကၠရာဇ္ေမာင္ ေျပာစရာမရွိေတာ့ရင္ ဒါပဲ ကိုယ္မအားဘူး"
"တီ"
ေဒါင္း ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း ခ်က္ခ်င္းဖုန္းခ်ပစ္ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ခင္ဗ်ားကိုလြမ္းေနၿပီ ဆိုတဲ့စကားကို
သကၠရာဇ္ေမာင္ႏႈတ္က အေသအခ်ာကိုေျပာလိုက္တာ ေဒါင္းၾကားလိုက္ပါသည္။
YOU ARE READING
ᴅᴀᴜɴɢ
RomanceThis is a work of fiction. Any names, characters or events are fictional.
