"ေမာင္ ေျပာထားမယ္ေနာ္ အဲ့ေကာင္ေတြနဲ႕ေဝးေဝးေနၾကားလား"
"အဲ့လိုမရဘူးေလ မင္းရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြပဲဟာ ဧည့္ဝတ္ေက်ေတာ့ ေနရမွာေပါ့"
"က်စ္ ! ေျပာမရလဲသေဘာဗ်ာ ေမာင္ Dinner အတြက္ျပင္ဆင္လိုက္ဦးမယ္"
"အင္း သြား"
"ေမာင့္ကိုမတားေတာ့ဘူးေပါ့ေလ"
"ဘာတားစရာရွိလို႔လဲ ထမင္းစားခန္းကျဖင့္ ဒီနဲ႕ တစ္ထြာေလာက္ေလးေဝးတာကို"
"ေဒါင္းကဗ်ာ ေမာင့္အတြက္ကေတာ့ ဒီအကြာအေဝးက တစ္မိုင္ေလာက္ႀကီးဗ်"
"သကၠရာဇ္ေမာင္ ေဘးနားလာၿပီး ေပါေတာေတာေတြ လုပ္မေနနဲ႕ ကိုယ္လုပ္ေတာ့မွာေနာ္ မင္းကို"
"ေအာ္ပါ ေအာ္ပါဗ်ာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဒါင္းဘာေျပာေျပာ ဘာလုပ္လုပ္ ေမာင္မွအျပစ္မျမင္နိုင္တာ"
"......"
"အဟမ္း ! ဒါဆိုလဲေမာင္သြားၿပီဗ်ာ"
"သြားဆို !"
"အဟမ္း ေဒါင္း ေမာင္ေလ အဟမ္း အဟမ္း...."
"သကၠရာဇ္ေမာင္ ! ကိုယ့္လက္ထဲက စာအုပ္ကိုျမင္လား ကိုယ္စာဖတ္ေနတာေနာ္ သီခ်င္းထဆိုမယ္မႀကံနဲ႕"
"အင္းပါ ေဒါင္းရဲ႕"
"......."
"သူ စကားေလးမ်ားၾကမ္းတဲ့အခါ..."
"ေမာင့္ ႏွလုံးသားေလးဝမ္းနည္းသြား"
"တစ္ေယာက္ထဲႀကိတ္ ေၾကကြဲလည္း..."
"အခ်စ္မ်ားသူ႕ဆီမွာ..."
"တစ္ေယာက္တစ္ခြန္းစကားမ်ားၾကတဲ့အခါ..."
"ေမာင္ပဲအရႈံးေပးလိုက္ရတာ..."
"နာၾကည္းလို႔ မေခၚမေျပာလဲ..."
"အခ်စ္မ်ားသူ႕ဆီမွာ..."
"အနိုင္ အရႈံး တြက္ခ်က္မထားတဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ႕..."
"ေမာင္တကယ္ခ်စ္ခဲ့တယ္..."
အင္းပါ အင္းပါ နဲ႕ ေခါင္းေလး ၿငိမ့္ကာ သကၠရာဇ္ေမာင္က တိုးတိုး တိုးတိုးျဖင့္ လူကို ႐ြဲ႕ကာ သီခ်င္းေလးညည္းရင္း ထမင္းစားခန္းသို႔ဝင္သြားေလ၏။ သကၠရာဇ္ေမာင္ ဆိုလိုက္တဲ့သီခ်င္းေလးေၾကာင့္ ေဒါင္းေတာင္ သကၠရာဇ္ေမာင္အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရသည္။ တကယ္လဲ သကၠရာဇ္ေမာင္က အခ်စ္မ်ားသူ႕ဆီမွာ ဆိုတဲ့သီခ်င္းကို မ်က္ႏွာသူငယ္ေလးနဲ႕ ဆိုသြားရွာတာ။
YOU ARE READING
ᴅᴀᴜɴɢ
RomanceThis is a work of fiction. Any names, characters or events are fictional.
